استئوتومی چیست ؟

استئوتومی  نوعی عملکرد می باشد که در آن استخوان مورد نظر به وسیله بهترین جراح بینی و با هدف خاصی برش داده و شکسته می شود. این برش ها بصورت کنترل شده ای و با وسایل خاصی انجام می گیرد.

استئوتومی به منظور تصحیح طول استخوان و یا اصلاح کردن امتداد استخوان بکار گرفته می شود.

استئوتومی درعمل جراحی بینی

استئوتومی در جراحی بینی نوعی عملکرد است که جراح بینی، استخوان را با هدف خاص برش داده و می شکند. برش ها با تکنیک مخصوص و کنترل شده ایجاد می شوند.
به طور کلی استئوتومی به منظور برطرف کردن نواقص و ایرادات ظاهری بینی ایجاد می شود و طول و امتداد استخوان با از بین بردن قوز بینی و ایجاد قوس روی پل بینی اصلاح می گردد.

در جراحی زیبایی بینی، برداشت قوز در نمای روبرو منجر به پهن شدن بینی می شود، لذا باید پهنای بینی باریک شود تا شکل نرمال بدست بیاید. بدین منظور باید دیواره کناری استخوان بینی و زائده بالا رونده استخوان ماگزیلاری در کنار، توسط وسیله ای بشکند و متحرک شود تا شکل نرمال بدست آید.

استئوتومی یک عمل تروماتیک و ضربه ای است که پس از جراحی بینی بخشی از کبودی ، ورم و التهاب بینی ناشی از آن می باشد . البته لازم است بدانیم در صورتی که جراح بینی دارای مهارت وتجربه کافی باشد ، میزان این کبودی بسیار کمتر خواهد بود .

در برخی از جراحی های بینی مانند جراحی بینی ترمیمی ممکن است که استئوتومی نیاز نباشد ، لذا میزان کبودی دور چشم کاهش می یابد .
لازم به ذکر است دلیل آن که پس از عمل جراحی بینی ، کمپرس سرد توصیه می شود ، همین استئوتومی است .

به طور کلی می توان گفت به روش صحیح شکستن استخوان بینی استئوتومی گفته می شود که اگر توسط جراحی ماهر و با تجربه انجام شود نتایج مطلوب و بی خطری به دست خواهد آمد لذا افراد از تورم و قرمزی حاصل از جراحی نبایند بترسند.

لازم به ذکر می باشد روشی ایمن که اثری بر روی پوست به جای نمی گذارد روش استئوتومی از داخل بینی است.

 

 

بیشتر بخوانید : جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی چیست و چگونه انجام می شود؟

تذکر :

در بعضی از عمل های جراحی بینی ، نظیر جراحی بینی ترمیمی ، امکان این که استئوتومی نیاز نباشد ، و جود دارد .

در حالت کلی می توان گفت ، استئوتومی با توجه به ضربه ای و تروماتیک بودن ، از عوامل مهم بروز کبودی ، ورم و التهاب بینی و اطراف چشم است ، به همین علت است که اسفاده از کمپرس سرد ، پس از اتمام جراحی بینی تا 24 ساعت اولیه پس از جراحی بینی توصیه می شود .

جراحی استئوتومی مناسب چه بینی هایی است؟

جراحی استئوتومی مناسب بینی های گوشتی نیست. همانطور که گفته شد، جراحی استئوتومی بینی مخصوص برش، حذف و اصلاح استخوان است و در نتیجه، بر روی بینی های گوشتی انجام نمی شود.

اما بینی های استخوانی دارای مشکلات زیر را می توان ازطریق عمل استئوتومی بینی اصلاح کرد.

• بینی هایی که انحراف دارند

زمانی که انحرافی در استخوان سمت چپ یا راست بینی به وجود بیاید، برای اصلاح آن استخوان بینی باید شکسته شود.

در طول جراحی استئوتومی بینی، استخوان به گونه ای بریده و جهت داده می شود که در یک مسیر صاف قرار بگیرد. بینی های شکسته شده یا بینی هایی که ضربه دیده اند، جراحی استئوتومی را تجربه خواهند کرد.

 

• بینی های بیش از حد عریض

اگر پل بینی خیلی عریض باشد، این دفورمیتی و بدشکلی از روبرو بیشتر به چشم می آید. زمانی که استخوان بینی ضخیم باشد، این مشکل رخ می دهد که با استفاده از روش استئوتومی می توان آن را اصلاح کرد.

در این صورت، استخوان بینی شکسته شده و طوری قرار می گیرد که طرف راست و چپ بینی به هم نزدیک تر و بینی باریک تر شود.

• بینی هایی که قوز دارند

یکی دیگر از کاربردهای جراحی استئوتومی بینی، حذف و برداشتن قوز بینی است. زمانی که قوز بینی در طول جراحی های معمولی برداشته می شود، پل بینی تخت شده و از روبرو فرورفته دیده می شود.

یعنی همان مشکل پل عریض بینی به وجود می آید. اما با جراحی استئوتومی بینی، ابتدا قوز برداشته شده و سپس، استخوان های دو طرف به یکدیگر نزدیک می شوند تا بینی بعد از جراحی شکل طبیعی خود را از دست ندهد.

برخی از بیمارانی که قوز بزرگی بر روی بینی خود دارند، بعد از عمل با عارضه ی فرورفتگی پل بینی مواجه می شوند. اما عمل استئوتومی بینی یک جراحی ایمن و معمولا موفق برای این نوع بینی ها محسوب می شود.

 

• بینی های شکسته شده

شکستگی بینی علاوه بر ایجاد اختلال در تنفس، معمولا بر ظاهر آن نیز اثر می گذارد. روی بینی های شکسته شده اغلب یک برآمدگی یا فرورفتگی دیده می شود و یا ممکن است بینی به دو طرف مایل و خم شود.

ترمیم بینی شکسته در بیشتر موارد نیازمند روش استئوتومی است. یعنی استخوان بینی به شکل کنترل شده ای شکسته شده و دوباره در جهت مستقیم و مناسب خود قرار داده می شود.

برای پر کردن فرورفتگی های بینی ممکن است جراح عمل گرافت غضروف را انجام دهد. پس از اتمام جراحی، بینی گچ گرفته می شود تا استخوان و غضروف ها در جای مورد نظر محکم شوند.

انواع استئونومی

با برداشتن قوز بینی ، بینی از نمای روبرو پهن می شود ، اما می توان به منظور برقراری یک ظاهر ایده آل برای بینی به کمک استئونومی پهنای بینی را باریک کرد.
استئونومی به دو صورت قابل انجام می باشد :

لترال :

در این روش ، زائده استخوان ماگزیلاری ( بالا رونده ) موجود در جداره جنبی استخوان بینی توسط ابزار مخصوصی شکسته شده و دارای حالتی متحرک می گردد.
غضروف های لترال فوقانی متصل به استخوان بینی می باشند که بعد از فرآیند فوق ، به درون خواهند آمد. استئوتومی لترال از داخل و خارج قابل اعمال می باشد.
از آنجا که استئونومی به روش لترال ، حالت ضربه زننده دارد منجر به بروز التهاب و تورم می شود ، بنابراین می بایست در مر حله پایانی جراحی بینی صورت پذیرد.

 

مدیال:

در این روش ، بعد از برداشتن قوز بینی ، ابزاری تحت عنوان استئوتوم مدیال که قطری حدود 2 الی 3 میلی متر دارد در طرفین بینی قرار می گیرد و منجر به متحرک شدن استخوان بینی از درون می شود.

لازم به ذکر است قبل از انجام استئوتومی در جراحی بینی ، ناحیه مورد نظر از طریق تزریق لیدوکایین خالی از خونریزی شده و بی حس می گردد.

روش انجام استئوتومی

روش انجام استئوتومی خارجی هم از بیرون و هم از داخل است. هر دو روش مرسوم است ولی از داخل بینی بدست دکتر کاظمی بهترین نتیجه را دارد. بلافاصله بعد از استئوتومی با انگشت روی محل فشار می آوریم تا خونریزی قطع شود و تورم کم شود.

علت اصلی تورم پس از عمل جراحی بینی، همان استئوتومی لترال است یعنی اگر در عمل بینی به دلیلی (مانند عدم نیاز در جراحی بینی ترمیمی) استئوتومی انجام نشود، ورم زیر چشم نداریم.

بعد از انجام استئوتومی، پشت بینی برای اینکه ناهمواری دارد یا نه، نگاه می شود اگر ناهمواری بود زیر دید مستقیم اصلاح می شود. باید از استئوتومی از پایینترین محل باشد که بعد عمل، لبه ای در محل لمس نشود و زیبا باشد.

به خاطر همین استئوتومی است که گذاشتن یخ در چهار روز اول بعد عمل بینی خیلی مهم است تا تورم به حداقل ممکن برسد. در روش خارجی از برش ظریف روی پوست به قطر دو تا سه میل متر استفاده می شود.

برش کوچک روی پوست به طول دو الی سه میلی متر در محل کانتوس داخلی چشم داده میشود (منظور روی لترال بینی است).

وقتی استخوان بینی پیچ خورده و غیر قرینه است یا کاملاً نامنظم است ممکن است استئوتومی در سطوح بالاتر لازم باشد. استئتومی در سطوح وسط یا همان اینترمدیت، شکل استخوان بینی را تغییر می دهد و تحدب را به تقعر تغییر می دهد یا تقعر را به دو قسمتی که کنار هم مطلوب بایستند تغییر می دهد.

 

نحوه انجام استئوتومی در عمل بینی

در کل میتوان گفت به شیوه درست شکستن استخوان بینی، استئوتومی می گویند که اگر توسط جراح بینی با تجربه و مجرب صورت گیرد نتیجه خوب و مطلوبی حاصل خواهد شد؛ بنابراین متقاضیان نباید نگران قرمزی و ورم ناشی از جراحی باشند.

شایان توجه است که روش استئوتومی از داخل بینی، تکنیکی ایمن است که هیچ گونه اثری بر روی پوست بر جای نخواهد گذاشت.

 

علت تورم پس از جراحی بینی چیست؟

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که چرا پس از جراحی زیبایی بینی ، در اطراف بینی کبودی و تورم ایجاد می شود و این امر تنها در برخی از افراد اتفاق می افتد؟

استفاده از استئوتومی در جراحی زیبایی بینی جهت برداشتن قوز بینی که عموما در بینی های استخوانی اتفاق می افتد، از پهن شدن بینی جلوگیری می کند، زیرا پس از برداشتن قوز بینی، بینی از نمای روبه رو پهن می شود و جراح بینی برای این که نتیجه جراحی زیبایی را به نتیجه ایده آل بیمار تغییر دهد از استئوتومی استفاده می کند.

توجه داشته باشید که استفاده از استوتومی در جراحی بینی از موارد ضروری جراحی زیبایی بینی می باشد. این امر موجب می شود تا بیماران از نتیجه مطلوبی برخوردار شوند.

دندان نهفته چیست ؟

دندان نهفته طبق تعریف در ارتودنسی، دندان خارج نشده ای است که به واسطه یک مانع یا سد فیزیکی در مسیر رویش آن، از رویش باز مانده و درون لثه مانده است.
شایع ترین دندان های نهفته، دندان های مولر سوم فک بالا و پایین، کناین های فک بالا و پره مولر های فک پایین هستند.

در یک تحقیق در بیماران بالاتر از 10 سال، 17 درصد از بیماران یک دندان عقل نهفته داشتند که 40 درصد آن ها مربوط به دندان مولر سوم بود.

تجمع دندانی، موقعیت نامناسب جوانه دندانی، دندان های اضافه، فقدان فضا در قوس دندانی، کیست ها، ریشه های دندانی تحلیل نرفته و عادت های دهانی مثل مکیدن انگشت، از عوامل ایجاد دندان نهفته می باشند.

در این مواقع درمان ارتودنسی کمک شایانی به اصلاح ناهنجاری موجود می نماید.
با وجود اختلاف های نژادی در توالی رویش، دندان های مولر سوم در بیشتر نژاد ها آخرین دندان هایی هستند که می رویند و این نیز علتی برای شیوع نهفتگی دندان عقل به شمار می آید.
دندان عقل نهفته یا به طور کلی دندان نهفته، ممکن است باعث ایجاد عوارض مختلفی شوند. به همین دلیل خارج کردن آنها ضروری است.

بیشتر بخوانید :جراحی فک و دهان چیست و چگونه انجام میشد ؟

نهفتگی دندان نیش چیست؟

 

در حالت عادی همه افراد بزرگسال دو دندان نیش در هر فک دارند. دندانهای نیش که لبه تیزتری نسبت به دندانهای دیگر دارند، در مجاورت دندان آسیاب کوچک قرار گرفته و در ناحیه لبخند واقع هستند.

کودکان نیز چهار دندان نیش دارند اما معمولا دندانهای نیش شیری با دندانهای نیش دائمی جایگزین میشود. دندانهای نیش برای عملکرد درست دهان و همچنین ظاهر چهره اهمیت زیادی دارند.

به همین علت در صورت نهفته ماندن دندان نیش در زیر لثه، در صورت امکان درمان ارتودنسی و جراحی صورت میگیرد.

دندان‌های نیش دائمی فک بالا بین 11 تا 13 سالگی بیرون میزنند و درست پیش از این زمان آنها را به صورت برجستگی در لثه میتوانید لمس کنید.

گاهی اوقات به علت شیوه رشد دندان‌ها در فک و لثه، یک یا هر دو دندان نیش (معمولا فک بالا) در جایگاه نامناسبی رشد میکنند یا اصلا بیرون نمیزنند. معمولا در حدود 10 تا 14 سالگی این مشکل شناسایی میشود.

علت نهفتگی دندان ها چیست؟

نهفته شدن دندان ها علل متنوعی دارد : کمبود فضا در قوس دندانی، مسیر رویشی نامناسب دندان و سفت بودن بافت های مسیر رویش دندان.

از دست رفتن زودهنگام دندان های شیری در کودکان به علت برهم زدن نظم و ترتیب رویش دندان های دایمی می تواند منجر به کمبود فضا در قوس دندانی شود و زمینه ساز نهفتگی دندان گردد.

دندان های نیش بالا معمولا مسیر رویشی طولانی را طی می کنند تا در دهان نمایان گردند بنابراین شانس بیشتری برای نهفتگی دارند.

در صورتیکه دندان های نیش بالا در سمت بیرون (گونه) نهفته شوند علت عمده آن کمبود فضا در قوس دندانی است، ولی نهفتگی در سمت داخل (کام) به علت مسیر رویشی غلط دندان نیش است.

تشخیص دندان نهفته

با شمردن دندان های بیمار می توان حدس زد کدام دندان نهفته است اما تشخیص دقیق و قطعی آن با تهیه تصویر رادیوگرافی از فک بیمار انجام می شود.

 

انواع نهفتگی دندان

۱) نهفتگی با بافت نرم- حالتی است که در آن دندان تنها با یک لایه از بافت لثه پوشیده شده است.

۲) نهفتگی جزئی با استخوان- شامل دندان‌هایی است که بخش بالایی آن‌ها نه تنها توسط بافت لثه پوشیده شده بلکه بخشی از استخوان نیز دندان را احاطه کرده است.

۳) نهفتگی کامل با استخوان- در این حالت دندان نهفته به طور کامل توسط استخوان فک احاطه شده است (برداشتن دندان‌های عقل در این حالت سخت‌تر از حالت‌های قبلی است).

مشکلات ناشی از دندان عقل نهفته

• پوسیدگی دندان

پلاک و ذرات غذا اطراف بخش از لثه بیرون زده دندان عقل جمع می‌شود و به پوسیدگی دندان عقل و یا دندان‌های کناری منجر می‌شود.

• ورم و درد لثه

دندان عقل کج یا کامل درنیامده زیستگاه باکتری‌ها است و عفونت لثه‌های روی دندان را در پی دارد. این عفونت با درد، نفس بدبو، حرکت محدود فک و ورم همراه است.

 

• به هم فشردگی دندان‌ها

دندان عقل هنگام درآمدن دندان کناری را فشار می‌دهد و باعث کج شدن آن می‌شود. به این ترتیب مشکل به هم فشردگی و نامرتبی دندان‌ها به وجود می‌آید که از آن با اصطلاح مال اکلوژن نیز یاد می‌کنند.

• دندان عقل نهفته و تشکیل کیست

تشکیل کیست یا تومور در اطراف دندان عقل نهفته مشکل شایعی است که به تخریب استخوان فک پیرامونی و دندان‌های مجاور می‌انجامد. درمان این عارضه‌ها عموماً پیچیده و گسترده است.

آیا دندان نهفته تنها در دندان های عقل ایجاد می شود؟

این باور غلط وجود دارد که افراد می پندارند دندان نهفته در واقع همان دندان عقل می باشد که جای مناسب برای رشد نداشته است.

اما باید بیان کنیم که این طور نیست! گرچه نهفته ماندن دندان های عقل شایع تر است، اما سایر دندان ها نیز می توانند به این عارضه مبتلا شوند.
بنابراین می توان به ترتیب احتمال بروز دندان نهفته در ردیف های دندانی را این طور دانست: دندان های عقل، آسیاب بزرگ و آسیاب کوچک.

تاثیر سن در درمان دندان نهفته

جراح فک و صورت همچنین باید دندان یا رشد اضافی استخوانی را که مانع رشد دندان های دائمی شده است، حذف کند.

اگر راه رویش دندان باز باشد و فضای کافی تا سن ۱۱ یا ۱۲ سالگی ایجاد شده باشد، احتمال بالایی وجود دارد که دندان نیش با کمک فشار طبیعی بیرون بیاید.

اگر رویش این دندان تا ۱۳ یا ۱۴ سالگی طول بکشد، دندان نیش نهفته حتی با وجود جای خالی ایجاد شده برای رویش، بیرون نخواهد آمد. اگر بیمار سن زیادی داشته باشد (بیش از چهل سال)، احتمال بسیار بالایی وجود دارد که دندان در همان موقعیتی که هست گیر کند.

در این موارد با وجود همه تلاش های متخصص ارتودنسی و جراح فک و صورت دندان بیرون نخواهد آمد.

متاسفانه تنها انتخاب در این موقعیت خارج کردن دندان نهفته از دهان و در نظر گرفتن درمانی آلترناتیو برای جایگزینی آن در قوس دندان است.

 

دندان های نهفته چگونه درمان می شوند؟

اگر فکر می کنید دندان نهفته دارید، هر چه سریع تر به ارتودنتیست یا دندانپزشک مراجعه کنید.

دندانپزشک ها می توانند دندان ها را معاینه کنند و از دهان تصویر رادیوگرافی با اشعه ایکس بگیرند ا مشخص کنند آیا دندان نهفته موجب بروز علائمی شده است یا خیر.

در اینصورت، می توانند راجع به مزایا و خطرات درمان با شما صحبت کنند.

گزینه های درمان عبارتند از:

• انتظار و نظارت

اگر دندان نهفته شما هیچ علامت و نشانه ای بوجود نیاورده است، ممکن است دندانپزشک شما توصیه کند راهکار انتظار را در پیش بگیرید و ببینید چه پیش می آید.

با این رویکرد، به جای آنکه دندان با کمک جراحی کشیده شود، دندانپزشک به طور منظم وضعیت دندان های شما را تحت نظر خواهد گرفت تا ببیند آیا مشکلی بوجود می آید.

مراجعه منظم برای چکاپ های دندانی بهترین کاری است که می توانید انجام دهید.

• جراحی

اگر به خاطر نهفتگی دندان درد و دیگر عوارض جانبی ناخوشایند را تجربه می کنید دندانپزشک می تواند کشیدن دندان با کمک جراحی را برای شما توصیه کند، مخصوصاً در مورد نهفتگی دندان های عقل. علاوه بر این، در صورتی که دندان نهفته روی دندان های دیگر نیز تأثیر منفی داشته باشد، می توانند کشیدن دندان را توصیه کنند.

 

جراحی کشیدن دندان معمولاً به عنوان فرایندی سرپایی و داخل مطب دندانپزشک یا در اتاق جراحی انجام می شود، به این معنا که می توانید همان روز به منزل بروید. این فرایند معمولاً ۴۵ تا ۶۰ دقیقه طول می کشد، و تحت بی حسی موضعی انجام می شود. بهبود می تواند ۷ تا ۱۰ روز طول بکشد، اما ظرف چند روز پس از انجام فرایند می توانید به به محل کار و تحصیل خود بازگردید.

• ابزارهای کمکی برای درمان نهفتگی

وقتی دندان های نیش نهفته هستند، می توان از ابزارهای خاصی برای درست بیرون آمدن آنها کمک گرفت.

این ابزارها می توانند شامل بریس ها، براکت ها، یا کشیدن دندان شیری یا دائمی که مسیر رشد دندان نیش را مسدود کرده است. این روش ها زمانی مؤثر هستند که در سنین پایین انجام شوند.

اگر نتوان آن را بیرون آورد، لازم است دندان نهفته کشیده شود و یک ایمپلنت یا بریج به جای آن قرار بگیرد.

عوارض دندان نهفته

-در صورت وجود دندان نهفته ، استخوان فک دندانهای اطراف آن تحلیل می رود و مقاومت آن کاهش پیدا می کند.
-ایجاد بیماریهای لثه.
-باعث ایجاد پوسیدگی دندانهای اطراف آن می شود.
-در اثر فشاری که تاج دندان نهفته به ریشه ی دندانهای اطراف خود وارد می کند موجب تحلیل ریشه می شود.
-ایجاد مشکل در انجام روکش یا بریج برای دندان‌ها.
-یکی از مهترین مشکلات دندان نهفته باعث بروز توموریا کیست در استخوان فک می شود.
-ایجاد درد در ناحیه ی صورت.
-به دلیل کاهش مقاومت فک باعث ایجاد شکستگی در قسمت دندان نهفته می شود.
-باعث بروز نامنظمی در دندان‌ها شده.
-مانع از پر کردن دندان‌های اطراف آن می شود.

 

مراقبت های لازم در ۲۴ ساعت اول پس از جراحی دندان عقل نهفته یا دندان عقل غیرنهفته

• گاز استریل روی زخم را تا یک ساعت به کمک دندانهای مقابل با فشار نگه دارید.
• از باز و بسته کردن و یا تعویض گاز خودداری نمایید.
• آب دهان خود را به طور معمول فرو ببرید.
• حتی الامکان سه تا چهار ساعت از صحبت کردن پرهیز کنید.
• بلافاصله پس از جراحی، ناحیه عمل شده را از روی صورت با کیسه یخ به طور متناوب(ده دقیقه به ده دقیقه) تا چند ساعت کمپرس کنید.
• خونریزی خفیف تا ۶ ساعت پس از جراحی طبیعی است .
• گاهی تا ۲۴ ساعت نیز ممکن است بزاق آغشته به خون باشد.
• در صورت بروز خونریزی شدید: گاز استریل را روی هم تا کرده و در محل عمل شده به مدت یک ساعت به کمک دندانهای مقابل فشار دهید.
• غالبا” پس از عمل جراحی درد وجود دارد. بهتر است قبل از بروز دردو از بین رفتن اثر داروی بی حسی از داروهای مسکن استفاده نمایید.
• در صورت ادامه درد طبق دستور پزشک از مسکن تجویز شده میل نمایید. بروز تب تا یک درجه پس از عمل جراحی نشانه عفونت نمی باشد.
• از آنجا که بدن برای ترمیم و بهبودی زخم نیاز به مواد غذایی کافی و پر انرژی دارد هیچ یک از وعده های غذایی را حذف نکنید.
• در دوازده ساعت اول پس از جراحی غذاهای سرد و مایع استفاده شود و از روز بعد، رژیم غذایی معمول را شروع نموده و تا یک هفته از جویدن غذا روی ناحیه جراحی شده خودداری کنید.

شکاف کام (لب) یا لب شکری

لَب‌شِکَری یا لَبِ شکافته، ترجمه Cleft Palate و شکاف کام می شود Cleft Lip لب شکری می شود، یکی از نواقص زایشی بدن است. در این حالت بخشی از لب نوزاد بازمی‌ماند و گوشت آن رشد کافی نداشته‌است.

حالت لب‌شکری ممکن است هم‌زمان با کام شکافته رخ بدهد. در حالت کام شکافته، بخش‌های چپ و راست سخت‌کام پیوستگی ندارند. کام‌ها یا لب‌های شکافته در هر ۶۰۰ تا ۸۰۰ زایمان رخ می‌دهد و امروزه می‌توان با جراحی سریع پس از زایمان آن را رفع کرد.

شکاف کامل لب به داخل سوراخ بینی گسترش می‌یابد و استخوان آلویول را درگیر می‌کند و تعداد دندان‌ها را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد. گاهی اوقات نداشتن بعضی از جوانه‌های دندانی یا داشتن دندان‌های اضافی مشاهده می‌شود.

پارگی یا بسته نشدن لب را لب ‌شکری و شکاف سقف دهان را شکاف کام می‌گویند.این موارد روی زیبایی فرد تأثیر دارد و در صورت برطرف نشدن می‌تواند باعث ایجاد برخی مشکلات روحی در آینده شود.

شکاف لب و کام معمولاً در هنگام تولد بلافاصله تشخیص داده می‌شود. شکاف کام مانند شکاف لب روی ظاهر تأثیر نمی‌گذارد اما شایع‌ترین شکاف فقط در عضلات کام رخ می‌دهد که در پشت دهان قرار دارد.

شکاف‌های لب و کام زمانی به وجود می‌آید که بافت‌هایی در صورت و دهان کودک به‌درستی به هم جوش نمی‌خورند.

بافت‌هایی که لب و کام را تشکیل می‌دهند معمولاً در ماه‌های دوم و سوم بارداری به هم جوش می‌خورند اما در نوزادانی که دارای شکاف لب و کام هستند هرگز به هم جوش نمی‌خورد و یا فقط به صورت جزئی اتفاق می‌افتد.

 

شکاف لب و کام قابل درمان است. این درمان از بدو تولد نوزاد آغاز می‌شود و تا نوجوانی طول می‌کشد. نوع درمان در این کودکان با توجه به شدت مشکل در کودک بررسی و پیگیری می‌شود.

جراحی معمول‌‌ترین روش درمان شکاف کام است که با بزرگ‌تر شدن کودک ممکن است نیاز به جراحی‌‌‌های بیشتری نیز وجود داشته باشد اما معمولاً در همان نوزادی این مشکل برطرف می‌شود.

 

دیگر نام‌ها

لب‌شکری را با نام‌های خرگوش‌لب، شکافته‌لب، لب‌چاک، چهارلب، سه‌لبه، سه‌لنج، کفیده‌لب، و شکرلب نیز می‌نامیدند.

انواع مختلف شکاف لب و کام

به طور کلی سه نوع شکاف وجود دارد

• فقط لب شکاف دارد.
• فقط کام شکاف دارد.
• هم لب و هم کام دارای شکاف است.
  شکاف لب ممکن است خیلی خفیف باشد و فقط به صورت یک فرورفتگی در لب بالا باشد و یا ممکن است خیلی عمیق باشد و از لب شروع شده و تا سوراخ بینی ادامه یابد و تا کام سخت و حتی تا کام نرم کشیده شود. شکاف لب می تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد.

 

علل شکاف کام و لب

علت شکاف کام و لب هنوز به طور دقیق مشخص نیست. اما پزشکان معتقدند که این نقص به دلیل تاثیرات عوامل ژنتیکی و محیطی رخ می دهد.

اگر یک یا هر دو والدین ژن ناقص مربوط به ایجاد این نقص را حمل کنند احتمالا فرزندشان نیز دچار این نقص خواهد شد.

علاوه بر عوامل ژنتیکی، محققان معتقدند که انجام برخی از کارها در طی دوره بارداری میتواند در به وجود آمدن شکاف لب و شکاف کام در جنین تاثیر داشته باشد. برای مثال موراد زیر میتوانند باعث بروز چنین نقصی شوند:

• سیگار کشیدن
• نوشیدن الکل
• سوء مصرف مواد مخدر
• دیابتی بودن
• عدم دریافت ویتامین های ضروری پیش از بارداری مثل اسید فولیک
• شکاف می تواند به عنوان یک نقص جداگانه هنگام تولد یا به عنوان بخشی از یک سندرم ژنتیکی بزرگتر و جدیتر مانند سندرم وان-در-وود یا سندروم ولوکاردیوفاسیال رخ دهد که هر دو اختلال ناهنجاری ژنتیکی هستند.

میزان شیوع شکاف کام و لب

 

براساس آمار مرکز کنترل بیماری ها و پیشگیری (CDC) هر ساله حدود ۲۶۵۰ نوزاد با شکاف کام و حدود ۴۴۴۰ نوزاد با شکاف لب با یا بدون شکاف کام در آمریکا متولد می شوند.
این آمار نشان دهنده میزان اهمیت توجه درمانگران به شکاف کام و لب می باشد.
احتمال وجود شکاف لب با یا بدون شکاف کام در پسرها بیشتر است. همچنین شکاف کام بدون شکاف لب هم در دختران شایع تر است.

آیا می‌توان شکاف کام و لب را پیش از تولد تشخیص داد؟ علائم وجود شکاف در کام و لب چیست؟

در سال‌های اخیر تشخیص شکاف کام و لب از طریق سونوگرافی سه بعدی امکان‌پذیر شده است. بنابراین پزشکان به مادران و پدرانی که زمینه ژنتیکی شکاف لب و کام را دارند، این نوع سونوگرافی را توصیه می‌کنند.

یکی از مهم‌ترین نکات در مورد این بیماری ظاهری ، تشخیص و درمان به موقع آن است.

البته در برخی موارد، شکاف کام و لب نوزاد تنها پس از تولد مشخص می‌شود. در این صورت شکاف موجود در دهان یا لب نوزاد، هر دو طرف صورت او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

البته شکاف کام تأثیر چندانی در ظاهر نوزاد به وجود نمی‌آورد. اما شکاف لب از لثه بالایی نوزاد آغاز شده و در برخی موارد تا زیر بینی امتداد پیدا می‌کند.

در برخی موارد، شکاف کام در قسمت انتهایی دهان نوزاد ایجاد شده است. بنابراین ممکن است حتی هنگام زایمان نیز متوجه آن نشوند. این شکاف‌ها تنها با بروز علائم مشخص می‌شوند.

علائمی چون مشکل در بلع، صدای تودماغی و عفونت بسیار شدید می‌توانند بخاطر وجود شکاف در کام کودک باشند.

 

پیشگیری از شکاف کام و یا لب

با توجه به اینکه معمولا پیشگیری در هر موردی از درمان موثرتر است، پس توصیه می شود در خصوص بروز این عارضه نیز راهکارهای پیشگیرانه را بیشه کرده و از بروز این نقص مادرزادی تا حد امکان جلوگیری نمایید.

از جمله اقدامات پیشگیرانه در این عارضه عبارت اند از:

• مراجعه و مشورت با پزشک متخصص پیش از اقدام به بارداری
• انجام معاینات و بررسی های مشکلات ژنتیکی پیش از بارداری
• اقدام به مصرف اسید فولیک در دوز و میزان مناسب از چند ماه پیش از بارداری
• گذراندن یک دوره بارداری سالم، با رژیم مناسب و به دور از استرس های محیطی
• انجام دقیق آزمایشات غربالگری پیش و پس از بارداری در زمان های معین شده، بویژه برای مادرانی که زمینه ژنتیکی ابتلا به شکاف کام یا لب را دارا هستند.
• انجام اسکن آنومالی برای جنین در افرادی که مشکوک به بروز این نقص هستند.
• انجام سونوگرافی سه بعدی در مادران مستعد به داشتن چنین نوزادی می تواند بسیار کمک کننده بوده و وضعیت کام و یا لب جنین را به خوبی به والدین نشان دهد.

 

درمان شکاف کام و شکاف لب

هدف درمان لب شکری و شکاف کام بهبود توانایی غذا خوردن، صحبت کردن و داشتن حس شنوایی و ظاهری طبیعی است.

تیمی که به این مشکلات رسیدگی می‌کنند، شامل:

1. جراح متخصص در امر اصلاح کام و لب شکافته، مانند پزشک متخصص پلاستیک و گوش و حلق و بینی
2. جراح دهان و دندان
3. پزشک متخصص کودکان
4. دندانپزشک اطفال
5. پرستار
6. شنوایی سنج
7. گفتار سنج
8. مشاور ژنتیک
9. مددکار اجتماعی
10. روانشناس
    معمولا برای اصلاح این مشکل و سایر مشکلات وابسته به آن از جراحی استفاده می‌شود.

• جراحی شکاف کام

جراحی برای رفع مشکلات ناشی از این نقص مادرزادی به وضعیت کودک بستگی دارد. علاوه بر اصلاح اولیه‌ی کام شکافته، یک سری جراحی های تکمیلی برای بهبود وضع گفتاری و ظاهر لب و بینی کودک انجام می‌شود.

جراح معمولاً به این ترتیب عمل می‌کند:

• اصلاح لب شکری – در سه ماه تا ۶ ماه اول زندگی کودک
• اصلاح کام شکافته – تا ۱۲ ماهگی کودک، هر چه این جراحی زودتر انجام شود، نتایج بهتری به دنبال خواهد داشت.
• جراحی‌های تکمیلی – بین ۲ سالگی تا سال‌های اول نوجوانی
  این جراحی‌ها در بیمارستان انجام می‌شوند. کودک تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و در طول جراحی هیچ دردی احساس نخواهد کرد.

برای اصلاح این مشکلات از چندین روش جراحی استفاده خواهد شد و علاوه بر بازسازی منطقه‌ی آسیب دیده صورت از دیگر مشکلات و عوارض جانبی هم پیشگیری خواهد شد.

• اصلاح لب شکری :

برای بستن شکاف لب دو قسمت شکاف برش خورده و بعد به هم بخیه زده می‌شوند. در هنگام انجام این عمل ترمیمی سعی می‌شود که نتیجه نهایی یک لب با ظاهر، ساختار و عملکرد طبیعی باشد. اگر نیاز باشد جراحی ترمینی بینی هم انجام خواهد شد.

 

• اصلاح شکاف کام :

برای بستن شکاف و دوباره ساختن سقف دهان، بسته به وضعیت کودک از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود. جراح ممکن است در دو طرف شکاف برشی ایجاد کرده و بعد آن را با ماهیچه‌ها و بافت‌های مختلف بپوشاند و قسمت ترمیم شده را با بخیه ببندد.

 

• جراحی میرنگوتومی:

در کودکان مبتلا به کام شکافته ممکن است برای کاهش خطر عفونت مزمن مزمن گوش میانی و از دست دادن شنوایی لوله‌هایی در گوش کار گذاشته شود.

در این روش جراحی به منظور جلوگیری از تجمع مایعات گوش و برای ایجاد یک دهانه، یک لوله‌ی کوچک در قسمت پرده‌ی گوش نصب می‌شود.

 

• جراحی زیبایی برای بازسازی و احیای شکل ظاهری:

این جراحی تکمیلی برای بهبود شکل ظاهری دهان، لب و بینی انجام می‌شود.

جراح با انجام این روش‌ها تا حدود زیاد و قابل توجهی ظاهر کودک، کیفیت زندگی، توانایی غذا خوردن، نفس کشیدن و صحبت کردن او را بهبود خواهد بخشید.

خطرات احتمالی این جراحی شامل خونریزی، عفونت، طولانی شدن زمان بهبودی، وسیع شدن جای زخم، آسیب موقت یا دایم به اعصاب، رگ‌های خونی و دیگر ساختارهای صورت است.

• درمان عوارض جانبی

گاهی به واسطه‌ی لب شکری و کام شکافته مشکلات دیگری هم برای فرد ایجاد می‌شود که برای رفع آن‌ها باید از این روش‌های درمانی استفاده کرد:

• راهکارهایی برای تغذیه‌ی نوزاد، برای مثال استفاده از سر شیشه‌های شیر مخصوص
• گفتار درمانی برای اصلاح گفتار
• ابزارهای ارتودنسی برای اصلاح دندان‌ها
• زیر نظر دندانپزشک اطفال بودن برای بررسی چگونگی رشد دندان‌ها و سلامت کلی دهان و دندان
• بررسی مداوم گوش میانی برای تشخیص سریع عفونت احتمالی گوش
• استفاده از وسایل کمک شنوایی مانند سمعک برای کودکانی با مشکل ناشنوایی و کم شنوایی
• مراجعه به روانشناس و مشاور برای غلبه بر استرس و نگرانی‌ها

 

عوارض جانبی شکاف کام و لب

کودکانی که شکاف لب با یا بدون شکاف کام دارند، با مشکلاتی مواجه هستند. مشکلات این کودکان بستگی به نوع و شدت عارضه دارد.

• مشکلات غذا خوردن: یکی از مشکلاتی که بلافاصله پس از تولد ایجاد می شود، مشکل در غذا خوردن است. بیشتر نوزادان دارای شکاف لب می توانند از سینه مادر شیر بخورند، ولی شکاف کام در جریان مکیدن مشکل ایجاد می کند.
• عفونت گوش: اگرچه به نظر می رسد فاصله کام تا گوش زیاد است، ولی کودکان دارای شکاف کام بیشتر دچار عفونت گوش می شوند. دلیل این اتفاق وجود شیپور استاش است.

شیپور استاش لوله ای است که فشار هوا را در هر دو طرف پرده گوش متعادل می‌کند. شنوایی این کودکان حتما باید به صورت دوره ای چک شود و تحت نظر پزشک متخصص گوش و حلق و بینی باشند.

• مشکلات دندانی: اگر شکاف تا لثه های بالایی ادامه پیدا کند، رشد دندان ها ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرد.
• مشکلات گفتاری: کام نقش مهمی در تولید صداها دارد و رشد طبیعی گفتار در کودکان دارای شکاف کام و لب تحت تاثیر قرار می گیرد.

با توجه به شکافی که در ناحیه کام وجود دارد، هوا هنگام صحبت وارد مسیر صحیح نمی گردد و صدای این کودکان تودماغی به نظر می رسد.

همچنین ممکن است این کودکان دوره هایی از آسیب شنوایی را تجربه کنند و همین مورد می تواند روی گفتار آن ها نیز تاثیر بگذارد.

• مشکلات دوره ی درمانی: کودکانی که شکاف کام و لب دارند، شرایط مراقبتی خاصی را نیاز دارند که با کودکان طبیعی متفاوت است. این شرایط مراقبتی از نظر اجتماعی و عاطفی روی کودک تاثیر می گذارد و مانع از تجربه محیط به طور طبیعی می شود.

همچنین برخی از این کودکان در آینده با کمبود اعتماد به نفس و مشکل در روابط اجتماعی مواجه می شوند؛ که روانشناس می تواند کمک شایانی به این کودکان ارائه دهد.

 

تغذیه در نوزادان شکاف کام و لب

برخی از کودکان دارای شکاف کام و لب، مشکلاتی در تغذیه خواهند داشت. در اوایل شیردهی ممکن است شیر از بینی کودک خارج شود. کودکی که فقط شکاف لب دارد، مشکل چندانی در تغذیه از سینه مادر ندارد.

مادر باید سینه را در موقعیتی قرار دهد که کودک بتواند با قسمت سالم، آن را بگیرد. نحوه دقیق شیردهی، باتوجه به مشکل کودک، در بیمارستان به مادران آموزش داده می شود.

در هنگام شیردهی، مادر و کودک باید ارتباط خوب و نزدیکی باهم داشته باشند. حتما حین تغذیه با کودک خود صحبت کنید و او را نوازش کنید. زیرا تمامی کودکان حین تغذیه، نیاز به احساس لطف و محبت مادرانه دارند.

توصیه هایی به پدر و مادر و اعضای خانواده

1- ملامت کردن خود دردی را دوا نمیکند، در عوض:
2- هرچه نیرو دارید وقف حمایت از فرزندتان و درمان دراز مدت وی کنید
3- احساسات خود را درک کنید: احساس ناراحتی، خشم و اندوه در این شرایط بسیار طبیعی است.

 

توصیه هایی برای نگهداری از کودک دلبندتان

1- در یک کلام: حمایت و حمایت و حمایت.
2- کودک شما قبل از هر چیز یک انسان است، به چشم مشکل نگاهش نکنید!
3-همیشه و مداوم روی استعدادها و توانمندی‌ها و نکات مثبت او تمرکز کنید تا جایی که این نوع نگاه برای شما و کودکتان تثبیت شود.
4- به کودک خود به عنوان یک انسان و نه یک مشکل نگاه کنید .
5- مدام به جنبه‌های مثبت کودک خود اشاره کنید.
6- به فرزندتان به طرق مختلف اعتماد به نفس بدهید، اجازه تصمیم گیری یکی از همین راه هاست.
7- تشویق در این زمینه بسیار موثر است، تا می‌توانید کودکتان را تشویق کنید.
8- شرایطی را فراهم کنید که در هر وضعیتی بتواند با شما صحبت کند.

جراحی زیبایی بینی

جراحی بینی یا رینوپلاستی عمل تغییر شکل بینی با هدف زیباسازی بینی و با حفظ عملکردهای طبیعی آن است. رینو به معنای بینی و پلاستی به معنای تغییر شکل دادن است.

رینوپلاستی یا جراحی بینی به عملی گفته می شود که در آن، جراحی با در نظر گرفتن ملاحظاتی از قبیل عدم ایجاد مشکلات تنفسی، اقدام به زیباسازی و انجام تکنیک های جراحی پلاستیک و جراحی زیبایی بینی با هدف تغییر شکل و بهبود ظاهر بینی می نماید.

دلایل جراحی رینوپلاستی

افراد برای ترمیم بینی خود بعد از آسیب دیدگی ، برای اصلاح مشکلات تنفسی یا نقض هنگام تولد ، یا به دلیل اینکه از ظاهر بینی خود ناراضی هستند ، جراحی زیبایی بینی انجام می دهند.
تغییراتی که ممکن است جراح شما از طریق جراحی زیبایی بینی به بینی شما وارد کند شامل موارد زیر است:

1. تغییر اندازه
2. تغییر زاویه
3. صاف کردن برآمدگی بینی
4. تغییر شکل نوک
5. باریک شدن بینی

اگر می خواهید جراحی زیبایی بینی را برای به دست آوردن زیبایی صورت خود انجام دهید، باید منتظر بمانید تا استخوان بینی شما به طور کامل رشد کند.
برای دختران ، این حدود ۱۵ سالگی است. پسران ممکن است هنوز کمی بزرگتر شوند. اما اگر به دلیل اختلال در تنفس جراحی می شوید ، جراحی زیبایی بینی در سنین پایین تر قابل انجام است.

 

عوامل موثر در نتیجه جراحی رینوپلاستی

به طور کلی نتیجه جراحی بینی به عوامل مختلفی بستگی دارد انتخاب جراح از مهم ترین مواردی است که شما باید مد نظر قرار دهید، زیرا تخصص و تجربه و تبحر ای که جراح در اختیار دارد می ‌تواند ناقص ترین بینی را به زیباترین شکل ممکن تبدیل نماید.

از این رو دقت در انتخاب جراح بسیار حائز اهمیت می باشد در موارد دیگر می ‌توان میزان تاثیرپذیری عوامل را مد نظر قرار داد عوامل مهمی مانند موارد زیر:

• میزان انعطاف پذیری و جنس پوست

هرچه پوست صاف تر و زیباتر باشد و از انعطاف پذیری خوبی برخوردار باشد، تغییرات ایجاد شده درد تیغه بینی را به خوبی نشان می دهد و ظاهر بینی بعد از عمل بسیار زیبا و ایده آل خواهد شد.

• نوع بینی

همانطور که می دانید نوع بینی در نتیجه آن تاثیر گذار خواهد بود، بنابراین تفاوت بسیاری در نتایج جراحی بر روی بینی های استخوانی نسبت به بینی های گوشتی وجود دارد.

به طور کلی بینی های استخوانی از ساختار محکم تر و غضروف های مقاومت ری برخوردار هستند که دست جراح برای ایجاد تغییرات بازتر خواهد بود.

• وجود مشکلات ذاتی در ساختار بینی

در برخی از افراد به صورت ذاتی انحراف شدید در تیغه بینی و یا عدم تقارن در سوراخ ها وجود دارد که در طی جراحی بینی به صورت نسبی قابل درمان خواهد بود ،در صورتی که تفاوت سوراخ های بینی بسیار زیاد باشد ممکن است نتیجه عمل نیز تحت تاثیر قرار بگیرد.

اگر مشکل قابل حل نباشد در مشاوره ها به شما اعلام می شود.

• انتظارات متقاضی عمل رینوپلاستی

همانطور که بیان شد باید انتظارات منطقی از جراحی بینی داشته باشید .

بسیاری از افراد با مراجعه به مطب برای دریافت مشاوره و ویزیت قبل از عمل بینی تصویری از هنرپیشه ها و یا افراد مشهور به همراه دارند و انتظار دارند که بینی آنها به طور دقیق و کامل شبیه به تصویر مورد نظر جراحی بشود، اما باید بدانید که هیچ دوبینی شبیه به یکدیگر نخواهند شد.

زیرا ساختار بینی هر فرد با فرد دیگر متفاوت خواهد بود، بنابراین طبیعی است که نتیجه جراحی بینی در افراد مختلف متفاوت باشد.

هر چه انتظار شما از نتیجه عمل منطقی تر باشد میزان رضایتمندی بعد از عمل بینی نیز بیشتر خواهد بود، در نظر داشته باشید که جراحی عمل بینی تمامی اقداماتی که برای زیباتر شدن چهره شما باشد را انجام می دهد و نسبت به فرم کلی صورت و استانداردهای زیبایی شناسی عمل جراحی زیبایی بینی را به بهترین شکل ممکن انجام می دهد.

عمل جراحی زیبایی بینی یا رینو پلاستی

عمل جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی به طور کلی، برای از بین بردن نواقص ظاهری یا عملکرد بینی و همچنین، بهبود برخی مشکلات تنفسی انجام می‌گیرد.

ممکن است این نواقص از هنگام تولد یا به صورت ژنتیکی وجود داشته باشند و یا ناهنجاری‌های ناشی از آسیب، مانند شکستگی بینی باشند.

اگر این عمل را توسط یک پزشک با مدرک معتبر و تخصص در حوزه‌ی جراحی زیبایی انجام دهید، با از بین بردن نواقص، عوارض آن به حداقل می‌رسد.

علاوه بر این، عمل جراحی زیبایی بینی با محو کردن قوز بینی، بالا بردن متناسب نوک آن و بهبود حالت سوراخ‌های بینی در زیبایی صورت افراد تأثیر بسزای می‌گذارد.

با توجه به این تأثیرات، این نوع جراحی و تغییرات ایجادشده در صورت در پی انجام آن، با عکس بینی های عمل شده، روزبه‌روز تمای به انجام آن بیشتر می‌شود.

در ادامه، شما را با روند انجام این نوع عمل زیبایی آشنا می‌سازیم. لازم به ذکر است، جراحی زیبایی بینی در مورد عمل بینی گوشتی، عمل بینی استخوانی و عمل بینی فانتزی شامل ملاحظات مختلفی می‌‌شود.

انواع بینی

 

به طور کلی انواع بینی را به دو گروه بینی استخوانی و بینی گوشتی تقسیم می کنند

• بینی گوشتی

بینی های گوشتی معمولا دارای پوست ضخیم تر می باشند ، در بینی های گوشتی معمولا پوست چرب بوده و پهنای آنها معمولا بین 8 الی 10 میلی متر می باشد و پره های بینی اغلب پهن می باشد .

در بینی های گوشتی به دلیل باقی گذاشتن خط برش نمی توان پوست را برداشت ، اما در بخش داخلی با برداشتن چربی ها می توان نوک بینی را نازک نمود .

• بینی های استخوانی

بینی استخوانی به بینی های گفته می شود که روی پل بینی برآمدگی وجود دارد ، این برآمدگی به گونه ای است که سایر اجزاء صورت را تحت شعاع قرار می دهد .

در جراحی بینی های استخوانی برداشتن برآمدگی بینی انجام میشود ، دراین نوع بینی ها قوز پشت بینی را جراح بینی خوب از بین می برد و به اصلاح آن می پردازد .

 

مراحل عمل رینوپلاستی چگونه است؟

 

مشاوره اولیه:

در اولین قرار ملاقات با جراح، باید انتظارات خود را از عمل جراحی و اینکه دوست دارید فرم بینی شما بعد از جراحی چطور باشد، به طور واضح توضیح دهید.

قبل از تصمیم گیری برای انجام عمل بینی، مطمئن شوید که به اندازه کافی اطلاعات لازم در خصوص این جراحی را دریافت کرده اید تا بتوانید تصمیم گیری کاملا آگاهانه در مورد انجام عمل جراحی زیبایی بینی داشته باشید.

جراح متخصص بینی، سابقه پزشکی شما را بررسی می کند تا اطمینان حاصل شود منعی برای انجام جراحی زیبایی بینی وجود ندارد.

معمولا از شما خواسته می شود تا فرم رضایت نامه ای را امضا کنید، بدین معنی که با مزایا و عوارض احتمالی مربوط به این عمل آشنایی دارید. برای مقایسه نتیجه درمان ممکن است عکسی از قبل و بعد درمان گرفته شود.

بیهوشی:

در پاسخ به این سوال که آیا عمل بینی درد دارد یا خیر، باید گفت که این عمل می تواند تحت بی­حسی موضعی همراه با تزریق مسکن یا بیهوشی عمومی انجام شود. بنابراین بیمار متوجه دردی در حین جراحی نخواهد شد.

همانند هر روش جراحی دیگری، بیهوشی عمومی خطرات مربوط به خود را دربر دارد که جراح بایستی در مورد آن اطلاعات لازم را به فرد ارائه دهد.

چگونگی عمل رینوپلاستی:

جراحی زیبایی بینی در مراکز جراحی یا بیمارستان ها قابل انجام است. این عمل بین ۱ تا ۲ ساعت طول می کشد، اما بسته به وسعت عمل جراحی ممکن است طولانی­تر باشد. اگر شما بیش از یک عمل داشته باشید، ممکن است لازم باشد که یک شب بستری بمانید.

جراح اغلب پوست داخل دیواره بینی را برش می زند تا از هر گونه اسکار قابل مشاهده ای جلوگیری کند.

با این حال، برای عملیات پیچیده تر ممکن است از تکنیک باز استفاده شود که در آن برشی کوچک بر روی پایه بینی (پوست زیر بینی بین دو حفره بینی) ایجاد کند.

تکنیک عمل باز ممکن است جای زخمی کوچک در زیر بینی ایجاد کند، اما این روش در عمل های دشوار، کار جراح را آسانتر می کند. این جای زخم پس از عمل به سختی قابل مشاهده خواهد بود.

در طول جراحی، بافت نرم بینی از استخوان و غضروف زیر پوست جدا می شود. سپس ممکن است استخوان شکسته شود و مجدد فرم داده شود و غضروف برای رسیدن به ظاهر مورد نظر تغییرشکل داده شود.

در این عمل، یک آتل پلاستیکی بنام اسپلینت به کار برده می شود و حفره های بینی به آرامی پانسمان می شوند. اگر اندازه بینی کاهش نیافته باشد، نیازی به بخیه نیست و بینی با چسب برای بهبودی بسته می شود.

در صورت نیاز به بخیه برای بستن زخم های داخلی، از بخیه های جذبی استفاده می شود. اگر برش روی پوست جدا کننده حفره های بینی انجام شود، ممکن است نیاز به کشیدن بخیه باشد.

 

روش‌های عمل جراحی رینوپلاستی

• عمل جراحی بسته بینی

در عمل جراحی بسته بینی، جراح برای دست‌یابی به استخوان و غضروف بینی، شکاف کوچکی در بینی ایجاد می‌کند. این عمل به وسیله یک ابزار جراحی انجام می‌شود.

این ابزار از طریق شکاف داخلی ایجاد شده که پوست را از ساختار بینی جدا می‌کند وارد بینی شده و سپس غضروف و استخوان به وسیله آن برداشته می‌شود. زمانی که استخوان و غضروف برداشته شد، شکل مطلوب ایجاد می‌شود.

سپس بافت بینی روی ساختار جدید قرار داده شده و شکاف داخلی بسته شده تا عمل جراحی تمام شود.

عمل جراحی باز بینی

در عمل جراحی باز بینی یک شکاف روی بینی ایجاد شده و نوستریل ها یا سوراخ‌های بینی از هم جدا می‌شوند تا جراح به استخوان و غضروف‌های بینی دست یابد.

این روش بسیار پیچیده‌تر از عمل جراحی بسته بینی است اما زمانی که هدف، انجام تغییرات اساسی در بینی باشد این روش بسیار مناسب‌تر است.

در هر دو روش زمانی که بازسازی بینی کامل شد، روی بینی بسته می‌شود. ساختار جدید و مسیر عبور هوا در بینی به وسیله مواد ابری یا اسفنجی نگه داشته می‌شوند.

همچنین اسپلیت های خارجی به منظور تسریع فرایند بهبودی روی بینی قرار داده می‌شوند تا شکل جدید بینی را حفظ کنند.

 

مراقبت‌های پیش و پس از عمل رینوپلاستی

 

بعد از انجام عمل بینی پلاستیک باید در تخت استراحت کنید، آن هم در حالتی که سرتان بالاتر از قفسه‌ سینه قرار بگیرد تا خونریزی و ورم کمتر شود.

همچنین ممکن است که جراح‌ برای محافظت و حفظ شکل بینی برایتان اِسپلینت یا گچ بینی بگذارد که نوعی قالب پلاستیکی است و معمولا باید حدود یک هفته تحملش کنید.

شاید به ‌خاطر ورم یا اِسپلینت ‌هایی که طی جراحی داخل بینی می ‌گذارند احساس گرفتگی و پُری در بینی داشته باشید. در بیشتر موارد پانسمان‌های داخلی باید یک تا هفت روز بعد از جراحی باقی بمانند.

مقداری خونریزی و تخلیه‌ی مخاط و خون کهنه تا چند روز بعد از عمل یا پس از برداشتن پانسمان‌ها طبیعی است. شاید جراح برای‌تان در قسمت زیر بینی پد قطره ‌گیر بگذارد.

این پد درواقع تکه‌ ای گاز پانسمان کوچک است که زیر بینی می ‌چسبانند تا تخلیه ‌ها را به خود جذب کند. باید این گاز را طبق دستور پزشک عوض کنید و نباید خیلی هم سفت به بینی‌ تان ببندید.

برای کاهش احتمال خونریزی و ورم و برای اینکه عوارض عمل بینی تان کمتر باشد شاید جراح‌ تان صلاح ببینید که موارد زیر را در هفته‌های بعد از عمل رعایت کنید:

1. از فعالیت‌ های شدید مثل ورزش های هوازی و دویدن و به‌طورکلی جست‌وخیز شدید خودداری کنید.
2. زمانی که روی بینی‌تان پانسمان دارید، در وان حمام کنید و زیر دوش نایستید.
3. فین نکنید.
4. مواد غذایی پرفیبر مثل میوه و سبزیجات بخورید تا یبوست نگیرید، زیرا یبوست باعث می‌شود که زور بزنید و به محل جراحی فشار بیاورید.
5. از ابراز شدید احساسات با صورت مثل لبخند زدن یا خندیدن خودداری کنید.
6. دندان‌هایتان را آرام مسواک بزنید تا لب بالایی ‌تان کمتر حرکت کند.
7. لباس ‌هایی بپوشید که از جلو بسته می‌ شوند تا مجبور نباشید لباستان را از سر بپوشید یا دربیاورید.
8. ضمنا نباید تا حداقل چهار هفته بعد از جراحی عینک آفتابی یا طبی روی بینی‌ تان بگذارید، چرا که عینک می‌ تواند به بینی فشار وارد کند.

درعوض می‌ توانید از عینک‌ هایی استفاده کنید که روی پل بینی قرار نمی ‌گیرند. یا حتی می ‌توانید عینک‌ تان را با یک تکه چسب به پیشانی‌ بچسبانید.

ممکن است دو تا سه هفته بعد از عمل بینی دچار ورم یا تغییر رنگ موقتی پلک شوید. اما ورمِ خود بینی کمی طول می‌کشد تا بخوابد. برای اینکه ورم‌ تان زودتر رفع شود، بهتر است سدیم مصرفی ‌تان را کاهش بدهید.

حتما به توصیه‌هایی که جراح پلاستیک، به‌طور ویژه برای شما در نظر گرفته است توجه کنید. با این حال پیش از عمل به این نکات حتما توجه کنید:

1. چند هفته پیش از جراحی، مصرف دخانیات را کنار بگذارید.
2. چند روز قبل از عمل بینی، قرص‌های ضد انعقاد خون مانند آسپرین را قطع کنید.
3. شب قبل از عمل حمام کنید.
4. صبح جراحی ناشتا باشید.
5. لباسی بپوشید که پس از جراحی نیاز نباشد از سر، به تن کنید. پیراهن دکمه دار مناسب‌تر است.
6. پس از انجام عمل بینی، باید تمام تلاش خود را به‌کار گیرید که هیچ فشاری به بینی وارد نشود؛ هیچ تماسی با بینی ایجاد نشود و پانسمان و
7. چسب بینی از جای خود جدا نگردد.

به‌طور کلی باید موارد زیر را رعایت کنید تا به بهترین نتیجه جراحی خود دست پیدا کنید:

• درد، ورم و کبودی صورت و پیرامون چشم کاملا طبیعی است. نگران نباشید؛ به مرور رفع خواهد شد.
• اگر دچار خونریزی موقت شدید، نگران نباشید و با یک گاز استریل، سوراخ بینی را بپوشانید.
• پانسمان چرب درون بینی پس از ۳ روز برداشته می‌شود.
• آتل روی بینی نیز پس از ۷ تا ۱۰ روز برداشته می‌شود.
• تا دو هفته سر خود را بالا نگهدارید. حتی هنگام خواب نیز چند بالش زیر سر خود بگذارید.
• تا دو هفته بیشتر غذاهای آبکی بخورید؛ از گاز زدن و بیش از اندازه باز کردن دهان خودداری کنید. همچنین از نی برای نوشیدن به هیچ وجه استفاده نکنید.
• کبودی و ورم تا دو هفته آرام آرام از بین می‌رود. می‌توانید تا سه روز اول از کمپرس سرد و سپس از کمپرس گرم استفاده کنید
• ۳تا ۴ هفته فین نکنید، با دهان باز عطسه کنید و از انجام هر گونه ورزش و فعالیت بدنی سنگین بپرهیزید.
• میوه و سبزیجات، به ویژه میوه آناناس (نه کمپوت آن) زیاد مصرف کنید.
• روش درست چشب زدن بینی را از جراح خود بیاموزید و به دقت اجرا کنید.

دوران ریکاوری رینوپلاستی

ریکاوری پس از رینوپلاستی مستلزم به زمان و صبوری است. بلافاصله پس از جراحی، انتظار تورم و کبودی را داشته باشید، که این کبودی می‌تواند شامل سیاه شدن زیر چشم نیز باشد.

بسیاری از بیماران می‌گویند در این دوره از کیپ شدگی بینی رنج برده و مجبور بودند از دهان تنفس کنند. در حالیکه درد می‌تواند یکی از عوامل باشد، ولی انتظار نداشته باشید که در این دوران براحتی بخوابید یا ظاهری دلنشین داشته باشید.

حدود یک هفته پس از جراحی، بسته به پیشرفت بهبودی شما، آتل و/یا گاز پانسمان قرار گرفته در بینی شما باز شده یا خارج خواهد شد. پس از این مرحله، می‌توانید از راه بینی تنفس کنید و خواب بهتری داشته باشید و همچنین بینی خود را نظافت کنید.

پس از 10 الی 14 روز، تورم و کبودی به قدر کافی فروکش خواهد کرد تا بتوانید به سر کار و/یا مدرسه (دانشگاه) بازگردید و همچنین سایر فعالیت‌های سبک خود را انجام دهید.

اکثر پزشکان توصیه می‌کنند حداقل یک ماه برای از سر گرفتن فعالیت‌های و ورزش‌های شدید صبر کنید. از استفاده از عینک یا عینک آفتابی بپرهیزید تا وقتی پل بینی التیام یابد. همچنین الزامی که برای جلسات پیگیری به جراح خود مراجعه کنید.

آیا رینوپلاستی درد دارد؟

بسیاری از افراد تا چند روز از داروهای مسکّن تجویزی استفاده می‌کنند سپس داروی مسکّن خود را داروی بدون نسخه تغییر می‌دهند. شاید تغییراتی را در تنفس خود (تجربه کنید و همچنین نیاز باشد تا بصورت نشسته بخوابید، که برای کاهش تورم توصیه می‌شود.

این کار احتمالاً سخت‌تر از سر کردن با درد بینی خواهد بود. بسیاری از بیماران می‌گویند دردناک‌ترین بخش عمل برداشتن پانسمان داخل بینی یا پرکننده‌هایی است که برای کنترل خونریزی استفاده شده بودند.

هرچند، هر پزشکی از پانسمان داخل بینی استفاده نکرده و حتی آن را توصیه نمی‌کند. حتماً از جراح خود روش ترجیحی جراحی او را سوال کنید.

 

مزایا رینوپلاستی

یکی از قابل‌توجه‌ترین مزایای این عمل افزایش اعتماد به نفس است. قسمت‌هایی از بینی که باعث ناراحتی و ناخشنودی شما است اصلاح شده و شما می‌توانید با کمک تغییرات ایجاد شده، راحت‌تر و خوشحال‌تر باشید.

احساس جذاب بودن به شما کمک می‌کند تا اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید و نسبت به خودتان نگاه مثبت‌تر و بهتری پیدا کنید.

 

عوارض رینوپلاستی

بینی زینی شکل: بینی زینی شکل از نخستین عوارض جراحی نادرست بینی است. این عارضه در اثر برداشتن بیش از اندازه قوز استخوانی- یا غضروفی ( در نیمه پایینی بینی)- ایجاد می‌شود.

بدشکلی هشت­‌مانند: بدشکلی هشت ­مانند در فاصله هرم استخوانی و غضروفی را از عوارض دیگر عمل جراحی بینی است . شکاف عمیق اسکلت استخوانی و غضروفی بینی در اثر برداشتن بیش از اندازه بافت‌های حمایت کننده بینی حالتی ایجاد می‌کند که در آن، بینی از روبه­ رو مانند عدد هشت به ­نظر می­رسد.

فرورفتگی‌های پره‌های بینی: معمولاً این عارضه به دنبال برداشتن غضروف‌های پره‌های بینی برای جمع کردن نوک بینی روی می دهد.

پره وسطی تو کشیده شده بینی: در حالت طبیعی از نظر معیارهای زیبایی بینی، در نمای نیمرخ، پره وسطی بینی باید خود را در ورای پره‌های جانبی بینی نشان دهد. در صورت برداشتن غضروف‌های تیغه میانی، این پره به داخل بینی کشیده می شود. این حالت، نمودی غیرطبیعی از نیمرخ بینی به دست می دهد.

برداشته شدن پوست پره‌های بینی: در مواردی که قسمت زیادی از پره‌های بینی برداشته شود، به دلیل صاف شدن چین بین بینی و صورت، امکان دارد اثر بخیه‌ها بر روی پوست صورت نمایان شود،تنگی بیش از اندازه سوراخ‌های بینی موجب مشکلات تنفسی از راه بینی نیز خواهد شد.

بالا رفتن بیش از اندازه نوک بینی و بینی خوکی: برداشتن بیش از اندازه بافت‌های غضروفی و پوست قسمت پایینی بینی، امکان دارد موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و در نتیجه، نمای بینی خوکی شکل ‌شود.

باریک شدن بیش از حد نوک بینی: نوک بینی از نظر اصول زیبایی، پهنایی متناسب با قسمت‌های بالایی دارد. در صورت باریک شدن بیش از حد نوک بینی، تناسب بین دو بخش بالایی و پایینی بینی و نیز پره ها به هم می­خورد و بخش بالایی و پره ها پهن­تر به نظر می‌رسند. معمولاً چنین حالتی مشکلات تنفسی را نیز به دنبال خواهد داشت.

گشاد شدن مویرگ‌های روی پوست بینی: ممکن است مویرگ­های روی پوست بینی، هم در بخش بالایی بینی و هم در قسمت نوک بینی گشاد شوند، در این حالت مویرگ‌های زیادی بر روی پوست نوک بینی نمایان می‌شوند.

از دست دادن پوست نوک بینی: از دست دادن پوست نوک بینی را از تأسف بارترین عارضه‌های جراحی پلاستیک بینی است.

خطرات جراحی رینوپلاستی

همه جراحی ها خطرات زیادی دارند ، از جمله عفونت ، خونریزی یا واکنش بد در بیهوشی. جراحی زیبایی بینی همچنین ممکن است خطر ابتلا به شما را افزایش دهد:

• مشکلات تنفسی
• خون دماغ
• بی حسی بینی
• بینی نامتقارن
• زخم ها
• گاهی اوقات ، بیماران از جراحی خود راضی نیستند.
  اگر می خواهید یک عمل جراحی دوم انجام دهید ، باید صبر کنید تا بینی شما قبل از عمل دوباره بهبود یابد. این ممکن است یک سال طول بکشد.

پروجکشن بینی

پروجکشن بینی مربوط به یکی از ایرادات بینی می‌باشد که در جراحی زیبایی بینی مرتفع می‌شود.

پروجکشن بینی در واقع به فاصله بینی از صورت گفته می‌شود که کم بودن و یا زیاد بودن آن می‌تواند برای حفظ زیبایی و تناسب بینی مشکل ساز باشد و باید در جراحی زیبایی بینی برای رفع آن اقدام شود.

اگر بینی را یک مثلث قایم الزاویه فرض کنیم وتر آن حدود پنج سانتی متر باید باشد، ضلع مقابل وتر حدود چهار سانتی متر و قاعده که همان پروجکشن یا ارتفاع منظور ما است حدود سه سانتی متر است که اگر بیش از این مقدار باشد منظور حدود قاعده بینی از نمای کنار است یعنی پروجکشن بینی زیاد است و اگر کمتر باشد یعنی پروجکشن کم است.

اصلاح هر کدام راه حل هایی دارد. مثلاً برای اصلاح پروجکشن وقتی زیاد است جراح ممکن است دام یا قله را ببرد و مقداری از آن را بردارد یا از غضروف لترال تحتانی مقداری بردارد و ایجاد روتاسیون یا چرخش کند یا از غضروف کرورای داخلی کمی بر دارد.

به هر حال هر کدام راه کار خود را دارد و وقتی پروجکشن یا ارتفاع کم است به قولی باید چیزی به ارتفاع افزود که با قرار دادن گرافت روی نوک بینی انجام می شود.

 

روش رفع ارتفاع نامناسب بینی

بهترین میزان فاصله بینی از صورت باید ۲/۳ کل اندازه بینی یعنی حدود ۶۷% اندازه بینی باشد و اگر این مقدار کمتر باشد پروجکشن کم خواهد بود و اگر بیشتر باشد پروجکشن زیاد.

زمانی که فاصله بینی از صورت زیاد باشد در جراحی زیبایی بینی جراح می‌تواند با برداشتن مقداری از غضروف لترال تحتانی به رفع آن اقدام نماید و یا همچنین می‌توان با برداشتن قسمتی از دام یا قله به این منظور رسید.

در مواردی هم می‌توان با برداشتن بخشی از غضروف کرورای داخلی در جهت برطرف کردن فاصله زیاد اقدام نمود. که انتخاب هر کدام از این روش ها به شرایط بینی بیمار در عمل زیبایی بینی بستگی دارد.

بیشتر بخوانید جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی چیست و چگونه انجام می شود؟

فاصله مناسب بینی از صورت

برای آن که بینی زیبا باشد و تناسب لازم را با دیگر اجزای صورت داشته باشد و همچنین در نمای نیم رخ به زیبایی جلوه کند.

نیاز است تا فاصله بینی از صورت به میزان لازم باشد که در صورت تناسب نداشتن این موضوع باید در حین عمل زیبایی بینی (رینوپلاستی) ، جراح برای ایجاد فاصله مناسب اقدامات لازم را انجام دهد.

 

نقش پروجکشن بینی

تنفس ، مهم ترین و حیاتی ترین وظیفه بینی می باشد. بین تنفس و بالا بودن نوک بینی ارتباط تنگاتنگی وجود دارد.
بنابراین در صورتی که جراحی بینی با هدف کاهش ارتفاع یا پروجکشن بینی ، به درستی صورت نگیرد می تواند منجر به پیدایش اختلالات و مشکلات تنفسی برای بیمار گردد.

از این رو چنانچه جراح بینی بتواند این عمل را به طرز صحیحی انجام دهد ، قاعدتا به رغم رفع ظاهر قوزدار بینی ، بیمار به نتیجه دلخواه خود از جراحی بینی دست خواهد یافت.

لازم به ذکر است که جراح بینی جهت انجام صحیح این کار می بایست طی جلسه مشاوره پیش از جراحی بینی ، تمام مسائلی که دانستن آن در روند جراحی و نتیجه آن موثر است را به دقت ، بررسی نماید.

به عنوان مثال ؛ جراح بینی باید بینی بیمار را به لحاظ جنس و نوع پوست بینی ، مجاری هوایی و میزان انعطاف غضروف بینی مورد بررسی و آنالیز قرار دهد.

 

بینی های گوشتی و با پوست ضخیم بهتر است کمی با پروجکشن و بر جستگی بیشتر عمل شوند زیرا به بینی نوک بیشتری می دهد و اصلاح دقیق تری از نوک یا تیپ بینی می کند.

بینی های معمولی عموماً احتیاج به دستکاری زیاد ارتفاع ندارند و ارتفاع خودشان معمولاً خوب و نرمال و کافی است.

یکی از روشهایی که کاملاً مرسوم است، روش جراحی باز یا اپن است در جراحی باز تمام حیطه نوک بینی کاملاً دقیق دیده می شود و جراح احاطه کامل به ارتفاع و میزان چرخش نوک بینی و پروجکشن و برجستگی بینی دارد.

در نتیجه نتایج بسیار زیباتر از نتایج کلوز یا بسته است.

 

 

شکستگی  صورت

استخوان صورت به دلایل متعددی از جمله تصادف ، انجام ورزش های رزمی و غیره ممکن است دچار شکستگی شود.

این افراد برای درمان شکستگی های استخوان صورت بهتر است به بهترین جراح فک و صورت مراجعه کنند تا با بررسی دقیق و انتخاب روشی مناسب درمان شوند.

درمان شکستگی های استخوان صورت به این نکته مهم توجه کنید که شروع شکستگی های استخوان صورت نباید بیش از دو هفته به تعویق بیوفتد چرا که پس از این مدت استخوان ها به صورت نامناسب به یکدیگر جوش خورده و درمان مشکل تر می شود.

شکستگی استخوان صورت ، یکی از مهم ترین آسیب های صورت است که در اثر اصابت ضربه رخ می دهد.

باید بگوییم شروع درمان شکستگی های استخوان صورت و فک به تشخیص جراح فک و صورت شامل انجام رادیوگرافی و سی تی اسکن توسط بیمار ، مشاوره با جراح مغز و اعصاب ، چشم پزشک و متخصص بیهوشی می باشد.

 

انواع شکستگی از نظر ظاهر

شکستگی های استخوان صورت را از نظر ظاهری ، می توان به دو دسته تقسیم کرد ؛ شکستگی بسته و شکستگی باز.

در شکستگی بسته ، هیچ گونه زخم یا نشانه ای در سطح خارجی ناحیه شکسته شده ، دیده نمی شود ، در واقع می توان گفت پوست آن ناحیه پاره نمی شود ؛

در حالی که در شکستگی باز ، پوست آن ناحیه آسیب دیده و بریده یا پاره پاره می شود ؛ در این نوع از شکستگی استخوان ، احتمال عفونت بیشتر بوده و نسبت به شکستگی بسته ، خطرناک تر نیز می باشد.

شکستگی استخوان یکی از مشکلاتی است که در بسیاری آسیب‌دیدگی‌ها مشاهده می‌شود.

منظور از شکستگی صورت ایجاد آسیب‌دیدگی‌های استخوانی در ناحیه صورت یا شکستن استخوان‌های این ناحیه از بدن و یا شکستگی کاسه چشم می‌باشد.

 

بیشتر بخوانید : بازسازی صورت و اندام ها بر اثر تصادفات و سرطان

دلایل ایجاد شکستگی در استخوان‌های صورت

بسیاری از ترمیم و اصلاح شکستگی های فک و صورت شرایط می‌توانند باعث ایجاد شکستگی در استخوان‌های صورت شوند.

تصادف با وسایل نقلیه، آسیب‌دیدگی‌های ورزشی، زمین خوردن، و دعوا کردن از دلایل اصلی ایجاد این مشکل هستند، هر چند آسیب‌های دیگر نیز می‌توانند شکستگی استخوان‌های صورت را به همراه داشته باشند.

توجه داشته باشید شکستگی استخوان‌های صورت می‌تواند مشکلات دیگری را نیز برای فرد ایجاد کند. برای مثال در صورت تصادف با وسایل نقلیه، همواره ممکن است علاوه بر استخوان‌های صورت، سایر نقاط ناحیه سر نیز با مشکل مواجه شوند.

علائم شکستگی استخوان صورت

• کاهش دامنه حرکتی چشم ها یا درد هنگام حرکت چشم
• تورم پلک
• وجود کبودی و تورم در صورت
• تار شدن دید ، دوبینی یا دید نقاط در حال پرش
• بی حس شدن لب ، بینی و گونه
• از بین رفتن برجستگی گونه

 

اقدامات لازم هنگام شکستگی صورت

آزمایشات و رادیوگرافی و سی تی اسکن که جراح فک و صورت تجویز نموده است به طور کامل انجام دهید و نتیجه آن را برای بررسی به او نشان دهید.
بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید.
با تجویز پزشک معالج خود تغذیه مناسبی داشته باشید و در صورتی که نیاز به جراحی بود به مدت 8 ساعت قبل از جراحی چیزی میل نشود.

در صورتی که در ناحیه شکستگی زخم وجود دارد آن را با استفاده از مواد ضد عفونی کننده تمیز نگه دارید.

استخوان هایی که در ناحیه صورت دچار شکستگی می شوند:

1 . استخوان بینی که بالاترین شیوع را در شکستگی دارد .
۲ . استخوان فرونتال که همان شکستگی استخوان ناحیه پیشانی است .
۳ . استخوان کاسه چشم که خد از کنار هم قرارگیری چندین استخوان از اطراف تشکیل شده است و شکستگی آن معمولاً با شکستگی استخوان های گونه ، فک بالا ، بینی و … همراه است .
۴ . شکستگی فک بالا : بسته به شدت شکستگی به سه فرم I II III Lefort ایجاد می شود .
۵ . شکستگی فک پایین که ممکن است در یک یا چند ناحیه دچار شکستگی شود .
۶ . نازواربیتال اتموئید که در اثر آسیب به استخوان دیواره های داخلی چشم ، بینی و نواحی بالاتر ایجاد می شود .
۷ . Pan facial fracturel: شامل شکستگی های متعدد در نواحی مختلف صورت از نواحی ذکر شده است .

 

شکستگی گونه چیست؟

شکستگی استخوان گونه، از شکستگیهای شایع ناحیه فک و صورت می‌باشد که در صورت عدم تشخیص و درمان صحیح و به موقع منجر به اختلالاتی در عملکرد و زیبایی بیمار می‌گردد.

بنابراین بررسی میزان شیوع و ویژگیهای اپیدمیولوژیک این شکستگی از اهمیت قابل توجهی برخوردار می‌باشد.

معمولا شکستگی از طریق استخوان های مجاور که نازکتر هستند گسترش می یابد. شکستگی قوس گونه تمایل دارد در دو(گاهی اوقات سه) نقطه در طول قوس رخ دهد.

شکستگی ممکن است در دو سر انتهایی قوس و همچنین در وسط آن رخ دهد، در نتیجه شکستگی به شکل V ایجاد می شود.

این عارضه می تواند باعث فرو رفتن قوس در عضله تمپورالیس زیر آن و در نتیجه تریسموس (بسته شدن دهان) گردد.

شکستگی گونه معمولا ناشی از یک ضربه مستقیم به گونه است.

این شکستگی ها در واقع شکستگی اربیت (دیواره های اطراف کره چشم) نیز هستند، چراکه اربیت می تواند با جابه جایی گونه دچار شکستگی گردد.

شکستگی گونه اغلب با تورم شدید صورت همراه است، بنابراین میزان واقعی آسیب ممکن است پنهان بماند. همانند سایر شکستگی های مربوط به اربیت، ممکن است دوبینی توسط بیمار گزارش شود.

شکستگی فک

شکستگی فک(آرواره)که بیشتر در پی برخورد اجسام سفت در تصادفات،خوردن ضربه سنگین،صدمات ناشی از ورزش ،افتادن از جای بلند و … اتفاق می افتد.
عارضه‌ای دردناک بوده و باید هر چه سریعتر درمان شود.

زیرا موجب ایجاد مشکل فرد در صحبت کردن، غذا خوردن و سایر اعمال می‌شود.
یک فک شکسته در‌واقع به‌عنوان شکست آرواره شناخته می‌شود.

شکستگی استخوان های حدقه (شکستگی حدقه (اوربیت))

 

در اثر اصابت ضربه به صورت بخصوص بخش فوقانی آن، شکستگی در دیواره های استخوانی حدقه (اوربیت) اتفاق می افتد.

علائم: گاهی، تنها علامت شکستگی، خونریزی زیر پوستی در اطراف چشم می باشد. در موارد شدیدتر بافت های اطراف کره چشم وارد سینو سها می شوند و بعلت گیر افتادن عضلات چشم، دو بینی ایجاد می شود.

علاوه بر این گاهی هوای داخل سینوس‌ها به بافت های حدقه وارد شده و ایجاد ورم در اطراف چشم می کند.

شکستگی های وسیع حدقه سبب جابجایی کره چشم به پایین و یا عقب می شود (گود رفتگی چشم)، که از نظر زیبایی برای فرد ایجاد اشکال می کند.

گود رفتگی چشم میتواند ظاهری شبیه افتادگی پلک ، افتادگی ابرو و پف پلک ایجاد کند. گاهی بی حسی در ناحیه گونه لثه ها ظاهر می شود. صدمه به اعصاب عضلات چشم نیز ایجاد دو بینی می کند.

باید در نظر داشت که شکستگی های حدقه گاهی با شکستگی نواحی دیگر صورت نیز همراه می باشد.

درمان شکستگی استخوان‌های صورت

• درمان‌های خانگی

این روش‌ها فقط باید تا زمانی استفاده شوند که پزشک وضعیت بیمار را مورد معاینه قرار دهد.

به این ترتیب تا زمان ملاقات با پزشک، لازم است از بسته یخ بر روی ناحیه دارای درد و ورم استفاده شده و به نواحی دچار خونریزی فشار مستقیم وارد شود.

• درمان پزشکی

روش‌های درمان مناسب برای شکستگی استخوان‌های صورت به نوع آسیب وارد شده بستگی داشته و معمولاً در بهترین حالت توسط یک جراح پلاستیک انجام می‌شوند.

• شکستگی استخوان بینی

در ابتدا، جراح پلاستیک خونریزی بینی را (در صورت وجود) کنترل می‌کند.

در صورتی که داخل بینی لخته خون تشکیل شده باشد (که در اصطلاح به آن هماتوم تیغه بینی گفته می‌شود)، پزشک با ایجاد یک سوراخ در لخته اجازه می‌دهد خون جمع شده خارج شود.

به خاطر اینکه پس از وارد شدن آسیب بینی بیمار به شدت دارای ورم است، استخوان شکسته بینی بلافاصله به محل اولیه بازگردانده نمی‌شود.

در واقع حتی با از بین رفتن ورم ایجاد شده، بازگرداندن استخوان بینی به محل اولیه فقط زمانی لازم است که در نتیجه جابجا شدن استخوان ظاهر بینی دچار اشکال شده یا در مسیر هوای بینی انسداد یا گرفتگی ایجاد شده باشد.

به این ترتیب در صورت نیاز به انجام این کار، یک پزشک متخصص استخوان بینی را به محل اول آن باز خواهد گرداند.

در این زمان، لازم است ورم بینی بطور کامل از بین رفته باشد تا پزشک متخصص بتواند بطور دقیق استخوان را به محل مناسب اولیه بازگرداند.

پس از بازگرداندن استخوان بینی به محل مناسب، در صورت نیاز می‌توان برای اهداف زیبایی از جراحی پلاستیک استفاده کرد.

• شکستگی فک

شکستگی استخوان فک در مواردی که امکان مشاهده شکستگی زیر پوست یا داخل دهان وجود داشته باشد، در اصطلاح شکستگی باز نامیده می‌شود.

این نوع شکستگی نیازمند بستری شدن فرد در بیمارستان و تزریق آنتی‌بیوتیک به بیمار است.

در اکثر موارد، اگر فرد دچار شکستگی بسته در استخوان فک شده باشد، بیمار به یک جراح پلاستیک برای اقدامات درمانی لازم معرفی می‌شود.

 

• شکستگی آرواره (استخوان میانی صورت)

به خاطر شدت موارد شکستگی استخوان میانی صورت و آسیب‌های احتمالی مربوط به آن، ممکن است نیاز به استفاده از لوله برای کمک به تنفس فرد وجود داشته باشد.

همچنین در بسیاری از موارد بیمار به منظور درمان در بیمارستان بستری می‌شود. درمان این نوع از شکستگی‌ها معمولاً نیاز به عمل جراحی دارد که توسط یک جراح پلاستیک انجام می‌شود.

• درمان شکستگی گونه

شکستگی های گونه طیف وسیعی از شدت را دارند و به همین دلیل طیف درمانی آنها نیز متفاوت است.

در موارد خفیف این شکستگی ها هیچ درمانی نیاز ندارند چرا که فرو رفتگی خفیف آنها با بافت نرم صورت پوشیده شده و از نظر زیبایی مشکلی برای فرد ایجاد نمیکند.

در این موارد صرفا با تجویز داروهای آنتی بیوتیک و ضد احتقان نیاز به درمان اضافی وجود ندارد.

در مواردی که فقط ناحیه قوس گونه شکسته باشد و خود استخوان گونه جابجا نشده باشد می توان استخوان قوس گونه را با بی حسی موضعی و با یک برش کوچک از داخل دهان سرجایش بازگرداند و نیاز به اقدام دیگری نیست.

در موارد شدیدتر که استخوان گونه جابجا شده و باعث فرورفتگی واضح صورت، عدم تقارن چشم ها و … شده اغلب جراحی لازم است.

در این جراحی بسته به اینکه استخوان گونه از کدام قسمتها دچار شکستگی شده باشد ممکن است برش از ناحیه داخل دهان، داخل چشم، کنار ابرو و یا روی پوست سر لازم باشد که معمولا در هیچ کدام از موارد اثر آن بعد از عمل باقی نمی ماند.

آپنه خواب یا وقفهٔ تنفسی

وقفهٔ تنفسی در خواب یا آپنه خواب (به انگلیسی: Sleep apnea) یک اختلال خواب است که باعث توقف یا کاهش تنفس برای مدتی کوتاه (اما با تعداد دفعات زیاد) در طول خواب می‌شود.

هر توقف می‌تواند حدود چندین ثانیه طول کشیده و معمولاً تعداد زیادی توقف در یک شب اتفاق می‌افتد (ده‌ها یا حتی صدها بار). هر کدام از این دوره ها یک «آپنه» نامیده می‌شود.

اکثر این دوره‌ها با صدای خرخر بلند همراه است که در بعضی موارد با صدا و احساس خفگی همراه می‌شود که در آن فرد ناگهان با حالت خفگی از خواب بیدار می‌شود.

آپنه خواب انسدادی یکی از اختلالات خواب است که با قطع تنفس های پی در پی در طول خواب همراه است.

انواع متفاوتی از آپنه خواب وجود دارد ولی آپنه خواب انسدادی نوع رایج تر است و زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های گلو سست می شوند و راه هوا را به هنگام خواب می بندند.

بارزترین نشانه ی آپنه خواب خر و پف است. هر کسی می تواند به این اختلال دچار شود ولی شیوع ان در میان میانسالان و افراد سالمند و افراد چاق بیش از دیگران است.

برای درمان آپنه خواب انسدادی از وسایلی برای بازنگاه داشتن راه‌های هوایی و یا دهانه هایی استفاده می شود که فک را به سمت جلو حرکت می دهند و البته تعدادی از افراد هم مورد جراحی قرار می گیرند و ساختار بینی، دهان و یا گلوی انها تغییر می کند.

آپنه انسدادی خواب چیست؟

 

آپنه انسدادی خواب (obstructive sleep apnoea; OSA) به نوعی از اختلال خواب گفته می‌شود که در آن دیواره‌های گلو در طول خواب ریلکس و شل و باریک می‌شوند. این وضعیت باعث ایجاد توقف‌هایی در تنفس می‌شود.

این توقف‌ها می‌توانند برای چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشند و می‌توانند در طول شب چندین بار رخ دهند. این وضعیت خواب فرد را مختل می‌کند.
صداهای بلند خروپف، احساس خفگی و خرناس می‌توانند برای شریک تختخواب فرد بیمار مختل کننده باشند. افراد مبتلا به OSA می‌توانند در طول روز بسیار خسته باشند یا حتی به خواب روند.

این وضعیت می‌تواند خطرناک باشد. در کودکان، آپنه خواب می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در مدرسه یا بیش‌فعالی آنها شود.

 

OSA وضعیتی چیست؟

OSAای که با تغییر وضعیت فرد هنگام خواب بهبود می‌یابد، آپنه انسدادی وضعیتی خواب (positional sleep apnoea POSA) نامیده می‌شود.

افراد تمایل دارند زمانی که به پشت می‌خوابند (supine؛ خوابیده به پشت) آپنه داشته باشند و ممکن است با خوابیدن فرد به پهلو، آپنه کاهش یابد یا محو شود.

انواع اصلی آپنه خواب

• آپنه انسدادی

  آپنه خواب انسدادی نوع شایع تر است که وقتی عضلات گلو و حلق شل مى شوند، رخ می دهد.

• آپنه مرکزی

  زمانی اتفاق می افتد که مغز سیگنال های مناسب برایکنترل عضلات تنفسى را ارسال نمی کند.

• سندرم آپنه پیچیده

  زمانی رخ می دهد که کسی هر دو آپنه انسدادی و مرکزی را داشته باشد.

علائم آپنه خواب

 

علائم و نشانه‌های دو آپنه‌ خواب انسدادی و مرکزی، مشترک هستند و گاهی اوقات همین مسئله، تشخیص نوع آپنه را دشوار می‌سازد.

متداول‌ترین علائم و نشانه‌های آپنه‌های خواب انسدادی و مرکزی عبارتند از:

• خروپف با صدای بلند که معمولا در آپنه‌ خواب انسدادی بارزتر است
• تنفس منقطع در طول خواب به‌طوری که اشخاص دیگر متوجه‌ آن شوند
• پریدن ناگهانی از خواب به همراه تنگی نفس که به احتمال زیاد نشان‌دهنده‌ی آپنه‌ خواب مرکزی است
• بیدار شدن از خواب با دهان خشک یا گلودرد
• سردرد صبحگاهی
• ناتوانی در ماندن در حالت خواب (بی‌خوابی)
• خواب‌آلودگی شدید در طول روز (خواب‌زدگی)
• مشکلات توجه
• تحریک‌پذیری

علل آپنه خواب

• علل آپنه انسدادی

آپنه انسدادی زمانى رخ می دهد که عضلات پشت گلو ى شما شل شوند. این ماهیچه ها از کام نرم، مثلث آویزان شده از کام نرم، لوزه ها، دیواره های جانبی گلو و زبان پشتیبانی می کنند.

هنگامی که ماهیچه ها شل می شوند، راه های هوایی در حین نفس کشیدن تنگ یا بسته می شوند و شما نمی توانید نفس کافی دریافت کنید. این امر ممکن است سطح اکسیژن را در خون شما کاهش دهد.

مغز این ناتوانی در تنفس را متوجه شده و شما را از خواب می کند تا راه هاى هوایی باز شوند . این بیداری معمولا خیلی کوتاه است که شما آن را به یاد نمی آورید.

ممکن است در این حین خروپف کنید یا صداى دیگرى ایجادکنید . تمام شب این الگو می تواند در هر ساعت پنج تا سى بار تکرار شود.

این اختلالات باعث کاهش توانایی شما در رسیدن به فازهای عمیق و آرام بخش خواب می شود و احتمالا در طول ساعات خواب بیدار خواهید شد.

افراد مبتلا به آپنه انسدادی ممکن است متوجه بیدارى شب نشوند و در واقع، برخى فکر می کنند که تمام شب را به خوبی مى خوابند.

علل آپنه مرکزی

آپنه مرکزى کمتر رایج است و زمانی رخ می دهد که مغز شما قادر به انتقال سیگنال به عضلات تنفسی شما نیست. به این معنی است که شما برای مدت کوتاهی نفس نمی کشید. ممکن است با تنگی نفس بیدار شوید یا زمان زیادی خوابتان نبرد .

چه کسانی در معرض خطر آپنه خواب هستند؟

آپنه ی خواب می تواند در هر سنی و برای هر شخصی اتفاق بیفتد حتی کودکان. افراد زیر بیشتر در معرض خطر آپنه ی خواب هستند:

• مردان دو برابر بیشتر از زنان در معرض خطر آپنه ی خواب هستند.
• افرادی که اضافه وزن دارند.
• افرادی که سنشان بالای ۴۰ سال است.
• کسانی که سایز محیط گردنشان بزرگ است (۱۷ اینچ یا بیشتر در مردان و ۱۶ اینچ یا بیشتر در زنان).
• کسانی که لوزه ی بزرگ، زبان بزرگ یا استخوان فک کوچکی دارند.
• کسانی که راه تنفسی آن ها باریک است.
• کسانی که سابقه ی خانوادگی آپنه ی خواب دارند.
• کسانی که الکل، آرام و بخش و مسکن مصرف می کنند. این مواد ماهیچه های حلق را شل می کند.
• کسانی که دچار رفلاکس معده به مری هستند.
• کسانی که سیگار می کشند. سیگاری های سه برابر بیشتر از افراد دیگر در معرض خطر آپنه خواب هستند.
• کسانی که دچار بیماری های قلبی هستند بیشتر در معرض آپنه ی خواب مرکزی قرار دارند.
• کسانی که در گذشته دچار سکته شده بودند بیشتر در معرض خطر آپنه خواب مرکزی هستند.
• کسانی که دچار انسداد بینی به علت انحراف بینی، آلرژی یا سینوزیت هستند.

 

چه زمانی برای درمان آپنه خواب به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر شما تجربه هر یک از این علایم را دارید و یا اگر شریک زندگی شما این علایم را در شما مشاهده نمود با یک پزشک متخصص مشورت کنید، موارد زیر عبارتند از:

⛔ خروپف به قدر کافی بلند که خواب شما و یا دیگران را برهم بزند.
⛔ بیدار شدن از خواب به حالت نفس نفس زدن یا خفگی
⛔ قطع تنفس متناوب در طول خواب
⛔ خواب آلودگی بیش از حد در طول روز که ممکن است باعث به خواب رفتن شما در حین کار و یا در حال تماشای تلویزیون و یا حتی رانندگی شود.

آپنه انسدادی خواب بسیاری از مردم ممکن است خروپف را به عنوان نشانه ای از مشکلات به طور بالقوه جدی در نظر نگیرند و یا هر کس که در خواب خروپف می کند، ممکن است مبتلا به آپنه خواب نباشد.

اگر شما خروپف بلند، به خصوص خروپف هایی که با دوره هایی از سکوت نشانه گذاری می شوند، تجربه می کنید با پزشک خود مشورت کنید.

با آپنه خواب ،خروپف معمولا زمانیکه شما به پشت خود می خوابید بلندتر است و زمانی که شما به یک طرف خود بر می گردید، آرام تر می شود.

در مورد هر گونه مشکل خواب که در شما خستگی مزمن، خواب آلودگی و تحریک پذیری ایجاد می کند با پزشک خود صحبت کنید. خواب آلودگی مفرط در طول روز ممکن است به دلیل اختلالات دیگر مانند حمله خواب باشد.

 

تشخیص

انجام یک معاینه فیزیکی برای تشخیص آپنه خواب لازم است، پزشک شما برای تشخیص داخل دهان و گلو شما را بازدید می‌کند. خروپف یا احساس بیش از حد خواب آلودگی در طول روز.

مطالعه خواب برای تأیید تشخیص نیاز است؛ مطالعات خواب باید به‌طور سنتی در یک مرکز خواب در شب انجام گیرد، اما با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که برای تشخیص و مطالعات خواب گاهی اوقات در خانه نیز با استفاده از بعضی تجهیزات انجام پذیر است.

در مراکز خواب، سنسورهایی بر روی انگشت، پوست سر و قفسه سینه قرار می‌گیرد که هر کدام از آن‌ها وظایفی به عهده دارند که به شرح زیر است:

حسگرهایی که بر روی پوست سر قرار می‌گیرد امواج مغزی را برای اندازه‌گیری اینکه چه مدت طول می‌کشد تا بیمار به خواب رود، و چه مدت طول می‌کشد تا وارد مراحل مختلف خواب شود و اغلب چگونه در طول شب از خواب بیدار می‌شود را شناسایی می‌کند.

حسگری که در انگشت قرار می‌گیرد سطح اکسیژن در خون را اندازه‌گیری می‌کند.

حسگرهایی که بر روی قفسه سینه قرار گرفته، نرخ ضربان قلب و تنفس ثبت می‌کند، و همچنین اینکه چگونه باعث قطع تنفس در بیمار می‌شود را بررسی می‌کند.

همچنین حسگری که در داخل سوراخ‌های بینی قرار می‌گیرد فقط برای اندازه‌گیری جریان هوا است.

عوارض آپنه خواب

قطع تنفس در خواب یک وضعیت پزشکی جدی است و عوارض آن شامل موارد زیر است:

• خستگی روزانه
  بیداری های مکرر مرتبط با آپنه خواب، خواب طبیعی را مختل می کند و باعث خواب آلودگی شدید روز، خستگی و تحریک پذیری می شود.
• عدم تمرکز
  ممکن است قطع تنفس در خواب باعث عدم تمرکز شود. برای همین افرادی که دچار قطع تنفس در خواب هستند، خطر بروز حوادث وسایل نقلیه موتوری و محل کار را افزایش می دهد.
• اختلال خلقی یا افسردگی
  احساس خستگی سریع فرد با کوچکترین فعالیت بدنی خسته می شود.
• اختلال علملکرد
  کودکان و نوجوانان مبتلا به آپنه خواب ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی یا مشکلات رفتاری داشته باشند.
• فشار خون بالا یا مشکلات قلبی
  کاهش ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول آپنه خواب اتفاق می افتد، فشار خون را افزایش داده و سیستم قلبی عروقی را تحت فشار قرار می دهد. داشتن آپنه انسدادی در خواب خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش می دهد.

آپنه انسدادی خواب ممکن است خطر حمله قلبی مکرر، سکته مغزی و ضربان قلب غیر طبیعی مانند فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد.

• دیابت نوع 2
  داشتن قطع تنفس در خواب خطر ابتلا به مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.

عوارض داروها و جراحی که در درمان قطع تنفس در خواببه کار می برند.
آپنه انسدادی خواب نیز با برخی از داروهای خاص و بیهوشی عمومی تداخل دارد. افراد مبتلا به قطع تنفس در خواب ممکن است بعد از عمل جراحی بزرگ دچار عوارض شوند زیرا مستعد ابتلا به مشکلات تنفسی هستند.

قبل از عمل جراحی، در مورد قطع تنفس در خواب خود و نحوه درمان آن با پزشک مشورت کنید.

• مشکلات کبدی
  افراد مبتلا به آپنه خواب به احتمال زیاد در آزمایشات عملکرد کبد نتایج غیر طبیعی دارند و کبد آن ها به احتمال زیاد علائم زخم (بیماری کبد چرب غیر الکلی) را نشان می دهد.
• علاوه بر همه مشکلات، خروپف با صدای بلند می تواند برای اطرافیانی که در نزدیکی شما می خوابد مشکل ساز باشد.

 

ایا آپنه انسدادی خواب ، سرطان زاست ؟

آپنه خواب خطر ابتلا به برخی سرطان ها از جمله سرطان کلیه، ملانوما، سرطان سینه و سرطان رحم را افزایش می دهد.

هنوز این ارتباط به درستی درک نشده است اما به گفته دانشمندان سوئدی، اختلال مکرر در تنفس در طول شب ممکن است باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در بدن شده و این استرس فرایند التهاب را وخیم کند.

التهاب مهمترین عامل برای افزایش خطر ابتلا به سرطان است.
کشف این ارتباط، بر اهمیت و تشخیص درمان آپنه خواب می افزاید. این عارضه در مراکز و کلینیک های خواب مراکز درمانی قابل تشخیص است. تشخیص، تنها یک شب طول می کشد و به هیچ وجه دردناک نیست.

متداول ترین روش درمانی آپنه انسدادی خواب، استفاده از دستگاه جریان هوای مثبت است. این دستگاه راه های تنفسی را در طول شب باز نگه می دارد و جریان هوا را از طریق یک ماسک که در هنگام خواب استفاده می شود، به آرامی فراهم می کند.

این ابزار وقفه های تنفسی ناشی از آپنه خواب را از بین می برد.
سایر روش های درمانی عبارتند از تغییرات در شیوه زندگی مانند کاهش وزن، تغییر وضعیت و پوزیشن خواب و در نهایت جراحی برای اصلاح انسداد آناتومیکی در گلو.

درمان آپنه‌ی انسدادی خواب

هر کدام از موارد زیر می‌تواند موجب بهبود آپنه‌ی انسدادی خواب شود:

• کاهش وزن
• اجتناب از‌مصرف الکل و دارو‌های خواب آور
• به پهلو‌ بخوابید.
• از CPAP استفاده کنید.
• از ابزار‌های دهانی استفاده کنید.
• جراحی

 

آپنه مرکزی خواب چگونه درمان می‌شود؟

اگر آپنه مرکزی خواب به دنبال بیماری‌های دیگر مانند نارسایی احتقانی قلب ایجاد شود با درمان بیماری زمینه ای آپنه نیز درمان می‌شود.

از طرفی برخی درمان‌های محافظه کارانه برای آپنه‌ی انسدادی خواب احتمالا به افرادی که دارای آپنه مرکزی خواب هستند نیز مفید خواهد بود. برخی از این درمان‌های محافظه کار عبارتند از:

• کاهش وزن (در صورت لزوم) و سپس حفظ وزن مناسب
• اجتناب از مصرف الکل و قرص خواب آور
• خوابیدن به پهلو
• استفاده از اسپری بینی یا نوار تنفسی: برای حفظ جریان هوا اگر دچار سینوسی یا گرفتگی بینی هستید.
• اجتناب از بی خواب
• درمان دیگر فشار هوای مثبت مداوم (CPAP): که ترجیحا درمان اولیه برای اکثر افراد مبتلا به آپنه‌ی انسدادی خواب است. این درمان در افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب نیز مفید است. این درمان به ویژه در مورد افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب همراه با نارسایی قلبی استفاده می‌شود.
• دستگاه فشار مثبت دائم مجرای تنفسی CPAP
  Remede System: برای بیماران مبتلا به آپنه مرکزی خواب متوسط تا شدید، اخیرا دستگاه ایمپلنت به نام Remede System نیز تایید شده است.

در این روش دستگاهی کوچک تحت جراحی زیر پوست در ناحیه سینه قرار می‌گیرد که در آن باعث تحریک اعصابی می‌شود که دیافراگم را هنگام تنفس حرکت می‌دهد.

در هنگام خواب شما سیگنال‌های تنفسی شما را ارزیابی می‌کند و به طبیعی شدن الگوهای تنفس کمک می‌کند.

• داروها: داروها می‌توانند در برخی موارد مورد استفاده قرار گیرند. داروهای مختلف جهت بهبود CSA شامل استازولامید، تئوفیلین و داروهای آرام بخش و خواب آور هستند.

مراقبت تزریق ژل

روش های محتلفی برای از بین بردن یا کم کردن چین و چروک ها وجود دارد یکی از این روش ها تزریق ژل است. پر کردن بافت های نرم روش غیر جراحی است که برای از بین بردن علائم پیری از صورت انجام می شود.

پرکننده های مختلفی برای تزریق به زیر پوست وجود دارند که برای پر کردن بافت های نرم صورت به کار می روند.

ژل محدودیت سنی ندارد و پیر یا جوان می توانند از آن برای زیبایی خود استفاده کنند.
پس از تزریق ژل تغییرات زیر را بهبود می بخشد:

1-شل شدن بافت ها
2-از بین رفتن پری صورت در گونه ها،لب ها و پلک ها
3-عمیق شدن چین و چروک ها مثل خط اخم،خط لبخند و..

البته در بیماران جوان تر که این علائم کم رنگ تر است ،می توانند از تژریق ژل برای پروتز لب و پر کردن گونه ها استفاده کنند.

 

تزریق ژل هیالورونیک اسید به لب

مانند یک نقاش و رنگ هایش، هر پزشکی نیز دارای فرمول مورد علاقه ای است که از آن استفاده می کند. ساده ترین و طبیعی ترین ماده ی موقت، اسید هیالورونیک (HA) است.

اگر به هر دلیلی از این مواد خوشتان نیامد می توانید آن ها را پاک کنید و از بین ببرید. از آنجا که اسید هیالورونیک (HA) دائمی نیست، پزشک شما می تواند یک آنزیم پاک کننده به نام هیالورونید از را تزریق کند.

اگر از نتایج اولیه ناراضی هستید، این آنزیم می تواند در پنج دقیقه ژل را از بین ببرد.

بیشتر بخوانید : تزریق ژل و بوتاکس ،مقایسه ،مزایا و عوارض تزریق آن

مراقبت های قبل از تزریق ژل

توجه داشته باشید امروزه روش های مختلفی برای پر کردن برخی از گودی های بدن به خصوص صورت وجود دارد، که هر روش نیز شرایط خاص خود را دارد.

تزریق ژل نیز مانند سایر روش های زیبایی برای پر کردن گودی های صورت و دیگر نواحی بدن استفاده میشود.

ژل از پر کننده های غیر طبیعی می باشد که قبل و بعد استفاده از آن باید به چند نکته توجه کنید. از مراقبت های قبل از تزریق ژل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. انتخاب بهترین دکتر پوست، مو و زیبایی
2. مدت زمان لازم برای تزریق ژل
3. نوع ژل و قیمت آن
4. مراقبت قبل و بعد از تزریق ژل
5. نواحی مورد استفاده
6. مشاهده و بررسی افرادی که تزریق ژل داشته اند.
7. رضایت مندی کسانی که تزریق ژل داشته اند.
8. این موارد تنها برخی از نکات قبل از تزریق ژل می باشد.
9. توقعات و انتظارات واقع بینانه قبل از تزریق ژل

توقعات و انتظارات واقعی قبل از تزریق ژل

یکی از نکاتی که افراد قبل از تزریق ژل می بایست به آن توجه کافی نمایند میزان انتظار و توقعات واقعی آن هاست.

اگر قصد دارید از این روش برای زیباتر شدن چهره خود استفاده کنید توصیه می کنیم قبل از انجام آن تحقیقات لازم را به انجام برسانید.

مشورت کردن و ارائه نظرات شخصی در رابطه با انتظارتان از نتیجه نهایی کمک فراوانی به رضایت شما پس از مراحل تزریق فیلر و ژل خواهد کرد.

اگر پیشنهادی در این زمینه دارید و یا چهره کسی را که این تزریق بر صورت او انجام شده می پسندید می توانید تصورات خود را برای دکتر و متخصص مورد نظر با صراحت کامل بیان کنید.

مسلماً دکتر متخصص زیبایی در بهترین کلینیک تزریق ژل که شما به او مراجعه کردید اگر دارای سواد و تجربه کافی در این زمینه باشد کمک فراوانی به شما در رسیدن به نتیجه مثبت و رضایت بخش خواهد کرد.

توصیه می کنیم واقع بین بوده و فراتر از واقعیت توقعات بی جا نداشته باشید. چهره هر فردی دارای ویژگی های مختص خود می باشد مسلماً نمی توان نتیجه مثبت برای فرد دیگر را ملاک بر نتیجه عالی تزریق ژل بر چهره شما دانست.

 

افراد باید از یک هفته پیش از تزریق ژل از موارد زیر اجتناب کنند

• مصرف دارو های رقیق کننده خون

رقیق کننده های خون (آسپرین و ضد التهاب های غیر استروئیدی همانند ایبوپروفن)، روغن سالمون، ویتامین E، کهن دار، شراب قرمز، شکلات تلخ و گریپ فروت

• مصرف الکل

مصرف نوشیدنی های الکلی مخصوصا شراب قرمز

• مصرف ماهی

مصرف ماهی های چرب، مکمل های روغن ماهی و امگا ۳

• ویتامین E

مصرف ویتامین E، کهن دار، مخمر سنت جان، مکمل های جنسینگ و سیر به مدت یک هفته قبل از تزریق ژل

• قاعدگی قبل از تزریق ژل

زنان باید توجه کنند که تزریق ژل در هفته منتهی به چرخه قاعدگی می تواند خطر ابتلا به کبودی و حساسیت به درد را اندکی افزایش دهد.

• اپلاسیون قبل از تزریق ژل

اپیلاسیون، کندن و سفید کردن مو ها و همچنین استفاده از کرم های مو بر در نواحی درمان به مدت ۲ روز قبل از تزریق ژل

• ورزش قبل از تزریق ژل

انجام ورزش های شدید ۲ روز قبل و بعد از تزریق ژل

• سفر هوایی قبل از تزریق ژل

انجام سفر های هوایی به مدت ۱ هفته پس از تزریق ژل

• تبخال قبل از تزریق ژل

در صورت سابقه ابتلا به تبخال در ناحیه صورت، خطر بروز تبخال های دیگر ناشی از ورود سوزن به پوست وجود دارد. در صورت داشتن سابقه باید پزشک خود را مطلع کرد.

• بارداری و تزریق ژل

در صورت بارداری، شیر دهی، داشتن حساسیت به هر گونه ترکیب موجود در ژل یا رنج بردن از هر گونه اختلال عصبی باید از تزریق ژل اجتناب شود.

از چه کارهایی اجتناب کنیم؟

برای اطمینان از شرایط ریکاوری مناسب، موارد زیر را رعایت کنید:

• حداقل تا سه روز بعد از درمان از اسید آلفا هیدروکسی، بتا هیدروکسی اسید، رتینول (ویتامین A)، ویتامین C (با فرمول pH کم) یا هر چیز دیگری که مواد فعال محسوب می‌شود، استفاده نکنید.
• حداقل 24 ساعت بعد از تزریق، شنا نکنید.
• در روز تزریق بیش از حد الکل مصرف نکنید.
• پس از تزریق، دراز بکشید.

چه مدت طول می‌کشد تا بوتاکس بازیابی شود؟

اولین اثرات ضد چروک معمولاً حدود سه تا پنج روز پس از تزریق دیده شود، اما ممکن است تا 14 روز طول بکشد تا اثرات کامل را مشاهده کنید.

اگر بلافاصله پس از درمان تورم جزئی یا کبودی مشاهده می‌کنید، نگران نباشید. این حالت باید ظرف یک ساعت رفع شود.

مراقبت تزریق ژل بعد از ساعت اول

بلافاصله بعد از تزریق ژل ممکن است کمی قرمزی، کبودی، تورم، حساسیت به لمس یا خارش در مجاورت محل‌های تزریق احساس کنید. از خاراندن، ماساژ دادن و دست زدن به نواحی تزریق خودداری کنید.

این عوارض طبیعی هستند و معمولاً طی چند ساعت یا حداکثر چند روز برطرف می‌شوند. اگر علایم ذکر شده بیش تا ۳ روز برطرف نشدند، با کلینیک تماس بگیرید.

معمولاً بعد از تزریق ژل احساس درد نمی‌کنید یا درد بسیار خفیف است. برای تسکین درد نباید از داروهایی مانند آسپیرین یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا ژلوفن استفاده کنید.

این داروها موجب خونریزی و کبودی می‌شوند. به جای آن‌ها می‌توانید از استامینوفن استفاده کنید.

برای رفع کبودی از کمپرس آب سرد استفاده کنید : معمولا تزریق ژل یک درمان کم عارضه است؛ اما همچون سایر درمان های زیبایی در این درمان نیز بیمار برخی عوارض را مشاهده خواهد کرد. کبودی یکی از این عوارض است.

کمپرس سرد به کاهش کبودی کمک زیادی می کند. علاوه بر این، معمولا کرم ها و پمادهای حاوی عصاره گیاه آرنیکا یا مکمل بروملائین نیز در کاهش کبودی موثر هستند.

استفاده از عصاره آرنیکا برای رفع کبودی در سراسر دنیا مرسوم است و بدون نسخه نیز در داروخانه ها به فروش می رسد.
پزشک با مشاهده شرایط بیمار، ممکن است داروها یا پمادهایی را برای بهبود سریع تر عوارض تجویز کند.

گاهی در برخی کلینیک ها، همراه با توصیه های ضروری، داروهای لازم نیز در اختیار بیمار قرار داده می شود. لازم است که بیمار در استفاده از این داروها دقت و توجه کافی داشته باشد.

 

مراقبت تزریق ژل پس از شش تا ده ساعت

– تا زمانی که تورم و قرمزی برطرف نشده باشد، نباید ناحیه تزریق در معرض گرمای شدید قرار بگیرد. این مساله شامل آفتاب گرفتن، برنزه کردن، سونا، حمام گرم و یا استفاده از موم گرم است.

– برای کمک به رفع کبودی، توصیه می‌کنیم که از داروهای آرنیکا یا بروملین استفاده کنید، آناناس تازه مصرف کنید و روی ناحیه تزریق یخ بگزارید.

– برای کمک به کاهش تورم، توصیه می‌کنیم از یک آنتی هیستامین، مانند ستیریزین یا لوراتادین در طول روز و دیفن‌هیدرامین در شب استفاده کنید.

– اگر برآمدگی قابل مشاهده‌ای موجود باشد، می‌توانید آن را ماساژ دهید.

بسته به این که که ژل در کجا تزریق شده و نوع فیلر مورد استفاده، ممکن است احساس کنید بعضی نواحی “سفت ” شده‌اند. این نواحی به مرور زمان (معمولا در عرض 1- 2 هفته) نرم و لطیف می‌شوند.

– شما می‌توانید از کرم ضد آفتاب استفاده کرده و آرایش کنید. همچنین می‌توانید از یک پاک کننده ملایم برای تمیز کردن ناحیه تزریق استفاده نماید.
در صورت بروز تب و یا لرز ، تغییر رنگ نواحی که در آن تزریق انجام نشده، بی‌رنگ شدن یا سفید شدن مناطقی که تزریق در آن انجام شده، داغ بودن ناحیه تزریق در زمان لمس، درد شدید و یا رو به افزایش لطفا بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.

 

سایر مراقبت های بعد از تزریق ژل لب

اگر میخواهید بدانید بعنوان مثال شما در مورد مراقبت های بعد از تزریق ژل به خط خنده باید چه کاری انجام دهید تا بهترین و بیشترین تاثیر را از این فرایند دریافت کنید باید مراقبت های زیر عمل نمایید:

۱– شستن صورت بعد از تزریق ژل لب

طی ۸ ساعت اولیه بعد از تزریق ژل بهتر است که از لمس ناحیه پرهیز کنید. بعد از این زمان، می توانید صورت خود را با صابون بشویید.

۲– طرز خوابیدن بعد از تزریق ژل

اگر در ساعات پایانی روز تزریق ژل مخصوصا روی گونه داشته اید، بهتر است که طاق باز بخوابید. چنانچه تزریق ژل لب در ساعات پایانی روز انجام شده است، به هیچ وجه روی صورت خود نخوابید.

۳- تاثیر گرما بر ژل لب

تا زمانی که تورم و قرمزی پوست کاهش پیدا نکرده است، از تماس با گرمای شدید خودداری کنید.

آبسه دندان

آبسه دندانی به عفونتی گفته می شود که در اثر پوسیدگی دندان، بیماری پریودنتال  و یا دندان شکسته و ترک خورده به وجود می آید. عوامل پیش گفته یعنی پوسیدگی دندان، بیماری پریودنتال و دندان شکسته سبب می شوند که میکروب عوامل بیماری زا وارد فضای پالپ دندان شوند.

(پالپ دندان بافت نرمی است که در مرکز دندان قرار گرفته است و متشکل از اعصاب، عروق خونی و بافت همبند می باشد) زمانیکه میکروب‌ها وارد فضای پالپ شوند، سبب مرگ پالپ دندان می شوند که این امر پیش درآمد آبسه دندانی است.

وقتی چرک (حاصل از میکروب‌ها) در قسمت نوک ریشه و در فضای استخوان فک تجمع پیدا کند، حفره پر چرکی را تشکیل می دهد که آبسه دندانی نامیده می شود.
اگر آبسه درمان نشود سبب بروز عفونت‌های جدی استخوان‌های فک، دندان‌ها و بافت پیرامون آنها خواهد شد.

 

علت آبسه دندان

 

آبسه دندان در واقع تجمع چرک می باشد. این چرک از گلبول های سفید مرده که با باکتری ها درگیر شده اند مملو است .هنگامی‌که باکتری ها از انتهای عصب دندان آلوده یا مرده ( نکروز شده ) خارج شده و وارد فضای استخوانی اطراف ریشه می شوند سیستم ایمنی بدن فعال می گردد .

در اثر فعال شدن سیستم ایمنی بدن تعداد بسیار زیادی گلبول های سفید که کارشان از بین بردن ذرات مهاجم خارجی است در محل تجمع می یابند . در اثر این پرخونی و تجمع سلول ها و فعالیت باکتری ها تخریب استخوان نوک ریشه اتفاق می افتد.

این محل تخریب شده با بافتی به نام بافت گرانولیشن پر می شود که به شدت پرخون بوده و مملو از باکتری و سلول های دفاعی بدن می باشند . ممکن است تا مدت ها این حالت باقی بماند و تبدیل به ابسه دندان نگردد.

اما در اکثر مواقع در اثر این زد و خورد تعداد زیادی از گلبول های سفید می میرند و تجمع این گلبول ها و ترشحات ایجاد چرک دندان را می کند. این تجمع بزرگ و بزرگتر شده تا از نزدیکترین و راحت ترین مسیر راه به بیرون از استخوان باز کند .

در این موقع است که ابسه دندان در دهان ظاهر می شود . لثه باد کرده و گاها این آبسه دندان می ترکد و مقداری از چرک خالی می شود .

از مواردی که باعث آبسه دندان می گردند عبارتند از:

• پوسیدگی عمیق که به عصب دندان رسیده باشد
• شکستگی عمیق که عصب دندان را نیز درگیر کرده باشد.
• عصب کشی دندان ناقص که بافت عصب دندان کامل تمیز نشده باشد .
• ضربه به دندان ( دندان قروچه شدید یا تماس زودرس یا تصادف )
• تحریک و حساسیت دندان که به آن توجه نشده و درمان نگردد.
• خطا در قرار دادن ایمپلنت به صورتی که کج قرار داده شود و دندان مجاور را آسیب بزند.
• بیماری لثه درمان نشده به نحوی که پاکت لثه به انتهای ریشه دندان دست یابد و آنرا آلوده کند.

بیشتر بخوانید : بیماری دهان و دندان ؛ علت ها و پیشگیری آنها

راه های پیشگیری از آبسه دندان چیست؟

از آنجایی که آبسه به دلیل وجود فضای باکتریایی در دهان ایجاد می شود. در یکی از معمولا ترین روش های پیشگیری از آبسه های دندانی، رعایت بهداشت دهان و دندان است.

از آنجایی که معمولا آبسه های پریودنتال به دلیل ماندن غذا در میان دندان ها و در نتیجه آن عفونت لثه بین دندانی ایجاد می شود. با رعایت بهداشت دهان و دندان می توان از به وجود آمدن این نوع از آبسه ها جلوگیری نمود.

اما اگر این نوع از آبسه ها ایجاد شد. باید به سرعت درمان شود و با رعایت بهداشت از احتمال ایجاد مجدد آن جلوگیری نمود. همچنین آبسه های پری آپیکال معمولا به دلیل پوسیدگی های عمیق دندانی و عدم رسیدگی به آنها ایجاد می شود.

بنابراین اگر دندان پوسیده به موقع درمان نشود، احتمال ایجاد آبسه پری آپیکال وجود دارد.

از روش های پیشگیری آبسه های دندانی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1. رعایت بهداشت دهان و دندان و استفاده منظم و مرتب از مسواک، دهانشویه و نخ دندان
2. انجام چکاپ های شش ماهه دندان پزشکی و درمان به موقع دندان های پوسیده
3. درمان دندان های لق و یا ترک خورده بلافاصله پس از متوجه شدن
4. کنترل مصرف قند و شیرینی جات به منظور کنترل سلامت دندان ها
5. عدم مصرف نوشابه به دلیل اینکه مواد قندی آن در بلند مدت موجب سوراخ شدن دندان ها و ایجاد تخلخل در دندان می شود.

 

انواع آبسه های دندانی

آبسه در دندان دارای انواع مختلفی است که عبارتند از:

• آبسه در لثه

  این نوع آبسه بیشتر در کودکان و نوجوانان و در قسمت بافت تشکیل می شود. این نوع آبسه هیچ تاثیری بر روی دندان و یا بافت های بین دندانی ندارد.

• پریودنتال

  این نوع آبسه نیز در قسمت بافت استخوانی نگهدارنده دندان ها شروع می شود و در همان قسمت وجود دارد. در واقع پرودنتال، عفونت لثه می باشد و به علت جرم و باکتری های موجود در پلاک دندان به وجود می آید.

در این حالت لثه ملتهب شده و بافت اطراف دندان نیز از قسمت پایه آن جدا می شود. گاهی حتی برخی از درمان های دندانپزشکی نیز می تواند باعث آبسه پریودنتال شود.

• پری آپریکال

  این نوع آبسه از قسمت پالپ که بافت نرم استخوان دندان است، شروع می شود. این نوع آبسه معمولا به دلیل پوسیدگی دندان و ایجاد سوراخ در دندان به وجود می آید.

در این حالت باکتری های موجود از قسمت سوراخ وارد دندان شده و آبسه پری آپریکال به وجود می آید. در حالتی که این نوع آبسه پیشرفت کند، می تواند به قسمت آلوئول دندان نیز نفوذ پیدا کند.

 

تفاوت کیست و آبسه چیست؟

بسیاری از بیماران تفاوت کیست و آبسه را نمی دانند و آنها را با هم اشتباه می گیرند. از طرف دیگر، بسیاری از دندانپزشکان هم از توضیح واضح تفاوت طبقه بندی کیست و آبسه و ارتباط این دو با هم خودداری می کنند.

بیماران همیشه این سوال را دارند که آیا کیست و آبسه یکی هستند و اگر نه، آیا آبسه می تواند منجر به کیست شود یا نه؟
کیست و آبسه هر دو توده ای از بافت خوش خیم هستند که با مایع یا چرک پر شده اند اما کیست و آبسه 2 مقوله کاملا جدا از هم هستند.

آبسه یک تعریف کلینیکی دارد که به تورم، وجود چرک و علت عفونی وابسته است اما کیست تعریف کلینیکی مشخص ندارد و یک یافته میکروسکوپی محسوب می شود.

یعنی دندانپزشک با معاینه، مشاهده و حتی عکس های رادیوگرافی معمول، قطعیتی در مورد وجود کیست مطرح نمی کند بلکه پاتولوژیست بعد از خارج کردن و زیر میکروسکوپ قرار دادن آن در موردش اظهارنظر می کند.

کیست ها برخلاف آبسه ها شایع نیستند ولی متاسفانه بیماران و حتی دندانپزشکان به اشتباه عبارت «کیست دندانی» را زیاد استفاده می کنند در حالی که بیشتر مواقعی که اصطلاح کیست استفاده می شود، کیست واقعی وجود ندارد!

آبسه ها می توانند منجر به ایجاد کیست شوند ولی باز هم این قضیه شایع نیست.

عوارض آبسه دندان

مشکلات بعدی در اکثر موارد تنها زمانی اتفاق می‌افتد که آبسه درمان نشود. با این حال، حتی بعد از درمان ظاهراً موفقیت‌آمیز هم ممکن است مشکلاتی بروز کند، که البته این اتفاق خیلی نادر است. مشکلات احتمالی عبارتند از:

• کیست دندانی
  در صورتی که آبسه درمان نشود، ممکن است زیر ریشه‌ی دندان یک کیسه‌ی حاوی مایع به نام کیست دندانی تشکیل شود. در این مورد، ریسک بسیار بالای عفونی شدن کیست وجود دارد و در صورتی که این اتفاق بیفتد، بیمار نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک و احتمالاً جراحی دارد.
• التهاب و عفونت استخوان
  باکتری‌های موجود در آبسه می‌توانند وارد جریان خون شوند و باعث عفونت استخوان گردند. بیمار در این حالت ممکن است دچار تب، درد شدید در استخوان مربوطه و احتمالاً حالت تهوع شود.

در این موارد، معمولاً استخوان مربوطه نزدیک محل آبسه است، با این حال، چون احتمال ورود عفونت آبسه به جریان خون وجود دارد، هر استخوانی در بدن ممکن است دچار عفونت شود. درمان چنین موردی شامل مصرف آنتی‌بیوتیک خوراکی یا وریدی است.

• ترومبوز سینوس کاورنوس (لخته شدن خون)
  گسترش عفونت باکتریایی می‌تواند منجر به ایجاد لخته‌ی خون در سینوس کاورنوس شود که یک سیاهرگ بزرگ در پایه‌ی مغز است.

برای درمان عارضه‌ی ترومبوز سینوس کاورنوس از آنتی‌بیوتیک یا گاهی جراحی برای تخلیه‌ی سینوس استفاده می‌شود و البته در موارد شدید، این عارضه ممکن است کشنده باشد که مشکلی بسیار نادر به شمار می‌آید.

• آنژین لودویگ
  با انتشار عفونت باکتریایی آبسه در کف دهان، این عارضه ایجاد می‌شود که همراه با تورم و زخم شدید زبان و گردن است. در برخی موارد، بیمار دچار مشکل در تنفس هم می‌شود.

این عارضه یک مشکل بالقوه کشنده است که می‌تواند با آنتی‌بیوتیک درمان شود. در صورتی که آنژین لودویگ آن‌قدر شدید باشد که منجر به ایجاد اشکال در تنفس شود، ممکن است نیاز به باز کردن راه‌های هوایی بیمار باشد.

• سینوزیت ماگزیلاری
  باکتری‌ها می‌توانند وارد فضای کوچکی به نام سینوس ماگزیلاری در پشت استخوان گونه شوند. این عارضه جدی نیست اما ممکن است همراه با درد، تب و حساس شدن گونه باشد.

گاهی اوقات این مشکل خودبه‌خود برطرف می‌شود اما بسته به شدت عارضه، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک تجویز کند.

 

علائم وجود آبسه دندان چیست؟

بیماری آبسه دندان می تواند به دو دسته تقسیم بندی شود. آبسه پریودنتال و آبسه پری آپیکال که هر کدام بخش های مختلفی از بافت را درگیر می کنند. آبسه دندان پریودنتال معمولا با درگیر کردن استخوان های مجاور دندان آسیب دیده، تشکیل می شود.

نوع پری آپیکال نیز انتهای ریشه دندان پوسیده را درگیر می کند. آبسه هایی که در انتهای ریشه تشکیل می شوند. در انتهای دندان و روی لثه ایجاد می شوند.

اما آبسه های پریودنتال می تواند از استخوان های فک عبور کند و در قسمت های بیرون دهان مانند زیر چانه بیرون زده شوند.

اما علائم آبسه های دندان چگونه است؟ و چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

1. ورم لثه و یا اطراف دهان
2. ایجاد تورم در غدد لنفاوی
3. ایجاد مشکل در بلع غذا
4. احساس درد در هنگام تنفس
5. احساس درد دندان و لثه
6. ایجاد بوی نا مطبوع و بوی عفونت در دهان
7. ایجاد طعم نا مطبوع در دهان
8. در برخی موارد تب
9. ایجاد درد در فک
10. قرمز شدن لثه
11. ایجاد حجمی مانند جوش های بزرگ روی لثه که از آشکارترین علائم ایجاد آبسته دندانی می باشد.

در برخی موارد بیمار دارای هیچگونه علائم ظاهری برای تشخیص آبسه دندانی نمی باشند. و بیمار نمی تواند تشخیص دهد که علت دندان درد چه می باشد. در هنگام مراجعه به دندان پزشکی، دکتر با عکس برداری (با پرتو ایکس) می تواند وجود و یا عدم وجود آبسه را تشخیص دهد.

 

آیا وقتی آبسه داریم نمی‌توانیم دندانمان را درمان کنیم و باید منتظر باشیم که آبسه از بین برود؟

گفتیم که منشأ علت abscess تقریباً در تمام موارد، دندانی است. بنابراین تا زمانی که دندان درمان نشود، abscess درمان قطعی نخواهد شد.

ولی گاهی حضور خود آبسه یا خطرات و علائمی که ایجاد می‌کند (مانند تب) باعث می‌شود که رفع این علائم در اولویت دندان‌پزشک قرار بگیرند.

به‌علاوه گاهی بی‌حسی دندان و کنترل درمان در حضور تورم abscess دشوار است. ازاین‌رو است که گاهی ممکن است تجویز آنتی‌بیوتیک، قبل، همزمان یا بعد از درمان صورت بگیرد.

ولی در افراد با سطح ایمنی عادی و فقدان علائمی مانند تب و بی‌حالی و … به‌ندرت ممکن است که نیاز به تجویز آنتی‌بیوتیک باشد و درمان‌های قطعی دندان‌پزشکی برای درمان کفایت می‌کند. بنابراین درمان قطعی abscess دندانی، درمان دندان‌پزشکی است و نه استفاده از دارو.

تشخیص

معمولاً دندان پزشک برای تشخیص آبسه لثه و دندان ابتدا وضعیت دهان شما را بررسی می کند. در این رابطه دندان پزشک ممکن است ناحیه متورم لثه را فشار دهد.

علاوه بر این ممکن است عصب (پالپ) دندان آسیب دیده بررسی شود تا زنده بودن آن مشخص شود. معاینه پالپ دندان می تواند شامل فعالیت های زیر باشد:

1. ضربه زدن آهسته به دندان
2. آزمون دما
3. استفاده از ابزار معاینه الکتریکی

علاوه بر این دندان پزشک در موارد آبسه دندان ممکن است از عکس رادیولوژی برای بررسی میزان از بین رفتن استخوان سر ریشه دندان استفاده کند و فضای خالی که در محل آن استخوان از بین رفته است در عکس رادیولوژی تیره و تاریک خواهد بود.

آبسه دندان چگونه درمان می شود؟

 

راهکارهایی برای کاهش عفونت ،نگهداری دندان و پیشگیری از عوارض عفونت، از اهداف درمان آبسه دندانی می باشد:
-برای کاهش عفونت ممکن است نیاز به تخلیه یا درناژ آبسه باشد که از طریق درمان عصب کشی یا روت کانال انجام می شود، همچنی جراحی ریشه نیز برای برداشتن بافت های آسیب دیده اطراف ریشه بعد از فروکش کردن عفونت ممکن است نیاز باشد.سپس بر روی دندان روکش قرار داده می شود.
-در مواردی ممکن است دندان کشیده شود و درناژعفونت از این طریق انجام شود.
-سومین راه برای تخلیه عفونت برش داخل بافت لثه متورم می باشد.

در آبسه دندانی ،آنتی بیوتیک برای کاهش عفونت تجویز می شود و برای کاهش درد و ناراحتی بیمار دهانشویه با آب نمک و مسکن های مجاز مثل ایبوپروفن یا ادویل می توان تجویز کرد.

آیا تورم و درد بعد از عصب‌کشی آبسه عفونی است؟

بعد از عصب‌کشی ممکن است تورم و درد شدیدی داشته باشید. حالتی مانند آبسه‌های عفونی که بیماران را نگران می‌کند که نکند دچار عفونت خطرناکی شده‌اند.

این تورم‌ها در بیشتر موارد علت التهابی دارند و نه عفونی. نگرانی در مورد آنها بی‌مورد است چون علت عفونت (دندان) درمان شده است.

اگر بعد از درمان عصب‌کشی با تورم و درد غیرمنتشر بدون تب، بی‌حالی و علائمی مانند سرماخوردگی مواجه شدید، آبسه عفونی وجود ندارد و نباید در مورد خطرات آبسه نگران باشید.

 

بازسازی صورت و اندام ها

آنقدر که تومورهای سر و گردن می‌تواند فرد را دچار آسیب کند و درگیر سازد، تومورهای سایر قسمت‌های بدن شاید چنین شرایطی را برای فرد ایجاد نکنند.

به طور مثال فردی که دچار سرطان استخوان در پا شده، در صورت قطع پا می تواند با استفاده از پروتز به راه رفتن خود ادامه دهد، اما فردی که در اثر سرطان فک، قسمت یا تمامی استخوان فک خود را از دست می دهد، دچار مشکلات عدیده ای در ظاهر، جویدن و تکلم می شود که منجر به افت کیفیت زندگی می گردد.

موضوع بازسازی سه بعدی جهت کمک به بیماران دچار تومورهای سر و گردن ، موضوع بازسازی یک تکنولوژی جدید است که خوشبختانه طی سال های گذشته به کشور ما وارد شده و به کمک بیماران آمده است.

اگر فردی در تصادف رانندگی گونه سمت چپ خود را از دست داده باشد با استفاده از تکنولوژی جدید بازسازی از روی گونه سمت سالم یک گونه قرینه و دقیق با استفاده از تیتانیوم ساخته شده و در ناحیه آسیب دیده قرار داده می شود.

در کشور ما تروما و آسیب‌های ناشی از تصادف بسیار بالا است، سالانه بیماران بسیاری داریم که در ناحیه فک و صورت دچار آسیب دیدگی می‌شوند و نیاز به بازسازی استخوانی پیدا می‌کنند.

بسیاری از بیماران در تصادف دچار دوبینی آسیب دیدگی چشمی می‌شوند و ظاهر صورت آنها آسیب می‌بیند اما خوشبختانه با انجام این روش جراحی بازسازی بیمار تقریبا شکل ظاهر طبیعی خود را به دست می‌آورد.

به کمک این تکنولوژی به جای آنکه پس از عمل جراحی سی تی اسکن انجام دهیم به کمک سیستم دانش بنیان ایرانی که برای نخستین بار در کشور مورد استفاده قرار گرفت، باز سازی و قرینه سازی صورت را در حین عمل مورد بررسی قرار می‌دهیم که انجام این روش جراحی با تکنولوژی هوشمند بومی ایرانی بسیار ارزشمند و افتخار آفرین است.

در گذشته از پروتز‌هایی که از بدن بیمار برداشته می‌شد یا پروتز‌هایی که از بازار تهیه می‌شدند استفاده می‌کردیم اما امروز بدون آنکه از روش تهاجمی برداشتن پروتز از بدن بیمار استفاده کنیم از پروتز اختصاصی بیمار استفاده کردیم که نتایج درخشان تری به دنبال خواهد داشت.

 

 

تکنولوژی به کار رفته در بازسازی جراحی کاسه چشم به کمک پروتز ۳ بعدی اختصاصی و سیستم نویگیشن و ارزیابی آن در اتاق عمل پیش از این در انحصار کشور آلمان و آمریکا بود، اما با تلاش‌های صورت گرفته دانشمندان ۳ شرکت دانش بنیان ایرانی توانستیم این روش جراحی را در ایران بومی کنیم.

بیشتر بخوانید پروتز گونه چیست، انواع پروتز و جنس های پروتز گونه

متسع کننده بافت 

متسع کردن بافت (تیشو اکسپندر) یکی از روش های نسبتاً ساده و شایع در جراحی پلاستیک و ترمیمی خصوصا در بیماران سوختگی به منظور قادر ساختن بدن برای ساخت پوست اضافه است تا به بازسازی تقریباً بسیاری از بافت های بدن بینجامد.

یک بالون سیلیکونی در زیر پوست در نزدیکی ناحیه ای که نیاز به ترمیم دارد وارد می شود و این بالون به مرور با محلول سالین (آب و نمک) یا کربن دی اکسید پر می شود. با حجیم شدن این بالون پوست به مرور کشیده می شود و رشد می کند.

زمانی که سینه ها برداشته می شوند، از تکنیک گسترش بافت برای بازسازی بافت سینه استفاده های وسیعی می شود. همچنین از این تکنیک برای ترمیم آسیب های پوستی مانند نقص های مادرزادی و تصادفات و برخی جراحی های زیبایی هم استفاده می شود.

 

جراحی پلاستیک، ترمیمی و زیبائی

جراحی پلاستیک، ترمیمی و زیبائی؛ یک شاخه از جراحی می باشد که در بر طرف نمودن مشکلات پدید آمده از بدو تولد و یا مشکلاتی که بعدا حاصل گریده و یا اختلالات عملکردی و اصلاح تصویر بدن فعالیت می نماید.

“پلاستیک” کلمه ای است که از اصل یونانی خود “plasticos” آمده است و به معنای “شکل دهی”، “قالب بندی” می باشد. کلمه “ترمیمی- Reconstructive” نیز یک کلمه لاتین می باشد و به معنای بازسازی می باشد.

جراحی پلاستیک، ترمیمی و زیبائی؛ در رابطه با هرگونه عمل جراحی در کلیه سطوح بدن مربوط می باشد. عواملی که باعث اختلال در شکل و عملکرد بدن می گردد می تواند مادر زادی، در نتیجه حادثه و یا اکتسابی باشد.

برای مثال؛ شکاف لب-کام، انگشتان توامان (سینداکتیلی)، توده های عروقی (مانند همانژیومها) پدید آمده به طور مادرزادی، همچنین سوختگی ها، جراحات صورت به دلیل تصادفات رانندگی، بریدگی ها و قطع اعضاء ناشی از حوادث و همچنین انواع تومورهای بافت نرم و پوست، زخم های مزمن به عنوان عوامل اکتسابی در حوزه این شاخه جراحی قرار می گیرد.

استخوان (به ویژه استخوانهای صورت – سر و دست) و مشکلات غضروفی (مانند غضروف گوش و بینی)، اختلالات شکلی، وقایع پاتولوژیک (تومورها، کیست، عفونت، و غیره) نیز در حوزه جراحی پلاستیک قرار می گیرد.

در این راستا در کنار عمل جراحی های کلاسیک، میکروجراحی، سیستم های لیزر، آندوسکوپی به همراه داروها و عوامل شیمیائی مورد استفاده قرار می گیرد.

به طور خلاصه؛ جراحی پلاستیک، ترمیمی و زیبائی سعی می نماید تا در تمامی سطح بدن هرگونه نقص (مشکل) ناشی از پوست، زیرپوست و استخوانها را رفع نمایند. در حین انجام این امر قانون اصلی این است که هرکدام از بافت هایی که از بین رفته است با بافتهای مشابه آن ترمیم گردد.

 

بازسازی صورت در بیماران مبتلا به فلج صورت

ممکن است جراحی های مختلف بازسازی صورت بر روی افراد مبتلا به فلج صورت انجام شود. این موارد شامل روش هایی برای کمک به لبخند زدن فرد، بهبود بسته شدن چشم و بازگرداندن تقارن به صورت در حالت استراحت است.

علاوه بر جراحی های مختلف، روش های درمانی مختلفی نیز وجود دارد که می تواند برای افرادی که مبتلا به فلج صورت هستند مفید باشد.

مانند هر روش جراحی، خطرات مرتبط با جراحی صورت نیز وجود دارد که باید قبل از موافقت با یک روش درمانی، توسط پزشک معالج کاملاً توضیح داده شود.

محدودیت هایی در ارتباط با انجام هر روش جراحی وجود دارد، بنابراین داشتن انتظارات واقع بینانه بسیار مهم است. در حال حاضر هیچ روش جراحی وجود ندارد که بتواند صورت شما را به حالتی که قبل از فلج صورت داشته است، بازگرداند.

همچنین افراد زیادی وجود دارند که با وجود فلج صورت زندگی عادی خود را در پیش گرفته اند و تصمیم دارند هیچگونه عملی انجام ندهند.

 

گزینه های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• رفع فشار عصب صورت – گاهی اوقات برای تسکین فشار بر روی اعصاب انجام می شود تا عصب بهتر کار کند.
• جراحی های چشم – مجموعه ای از اقدامات در ناحیه چشم که برای محافظت از عملکرد چشم، بهبود علائم خشکی و پارگی و همچنین ظاهر کلی انجام می شود.
• جراحی های لبخند – اقداماتی که برای بازگرداندن تقارن در حالت استراحت یا حتی ایجاد حرکات لبخند در طرف آسیب دیده طراحی شده است.
• روش های جوان سازی پوست – یکی از عواقب فلج صورت این است که بافت های صورت تمایل به ریزش بیشتر دارند. روش های مختلفی می تواند به معکوس کردن این اثر و بهبود تقارن کمک کند. این موارد عبارتند از: لیفت ابرو، لیفت صورت، لیفت میانی صورت، پیوند چربی.

زخم ناشی از تصادف

درهنگام تصادف ممکن است صدمه و آسیب هایی متحمل افراد شود. زخم های ایجاد شده درطی تصادف که اصطلاحا زخم های تروماتیک نیز نام دارند، معمولا با ایجاد برش ، آسیب دیدگی بافت ها و ایجاد زخم هایی در بافت های پوستی و یا سوراخ شدن پوست، ظاهر می شوند.

زخم های ناشی از تصادفات متنوع می باشند. در زیر به پاره ای از این زخم ها اشاره می کنیم.

• زخم حاد
• انواع بریدگی ها
• زخم نفوذی ( سوراخ شدگی های بافتی)

زمانی که بافت پوستی ، دریده (پاره پاره) شده باشد، و سطح پوست ناهموار شده باشد، زخم حاد ایجاد می گردد.

در این نوع از زخم های ناشی از تصادفات ، معمولا محتویات خارجی مانند: شن و ماسه و سایر اشیاء موجود در اطراف فرد در هنگام تصادف دیده می شود. در این زخم ها، معمولا لایه های زیرین پوست ، به راحتی دیده نمی شوند.

زخم بریدگی نیز زخمی است که ، در اثر اعمال ضربه ی شدید به بافت پوستی ایجاد می شود.

زخم های نفوذی، نمونه های شدید و عمیق زخم های ناشی از تصادف هستند. در این زخم ها ، بافت های پوستی سوراخ می شوند و آسیب های جدی ای متوجه بافت های پوستی و عروق خونی و… می شود.

اسکار

هر زمان یک جراحت یا بریدگی در پوست ایجاد گردد، این شرایط باعث می‌شود پس از ترمیم، بر روی پوست جای زخم یا اسکار ایجاد شود. به هر حال فاکتورهای متعدد می‌توانند تاثیر مشخص بر شدت جای زخم باقیمانده بر روی پوست پس از ترمیم آن داشته باشند.

برای مثال اندازه و عمق زخم، ضخامت و رنگ پوست فرد، و نیز زاویه و جهت ایجاد زخم همگی از عوامل تاثیرگذار در این رابطه هستند. معمولاً جای زخم روی صورت ایجاد شده در نتیجه تصادفات رانندگی، سوختگی و آسیب‌دیدگی می‌توانند زندگی فرد را مشکل کرده و بر اعتماد به نفس وی در ارتباط با شرایط ظاهری تاثیر منفی داشته باشند.

به هر حال امروزه از روش‌های جراحی ترمیم جای زخم برای کاهش ظاهر اسکار و بهبود شرایط آن استفاده می‌شود. این جراحی‌ها همچنین می‌توانند عملکرد ناحیه آسیب‌دیده را بازیابی کرده و تغییرات پوستی را ترمیم کنند.

 

انواع اسکارها

انواع اصلی جای اسکار به شرح زیر هستند:

• اسکار هیپرتروفیک– اسکارهای برآمده و قرمز هستند که معمولاً با احساس خارش و درد برای فرد همراه می‌باشند.
• اسکار کلوئید– مشابه اسکارهای هیپرتروفیک هستند، اما گرایش به رشد و گسترش در خارج از مرزهای زخم اولیه ایجاد شده بر روی پوست دارند. این نوع اسکارها می‌توانند با گذشت زمان ضخیم، چروک و محکم شوند. علاوه بر این همواره امکان دارد اسکارهای کلوئید با احساس خارش یا درد همراه باشند.
• اسکار انقباضی– اغلب در نتیجه سوختگی یا آسیب‌دیدگی یک بخش بزرگ از پوست در مواقعی ایجاد می‌شوند که ساختار پوست از بین برود. این نوع اسکارها می‌توانند تاثیر قابل توجه بر ایجاد محدودیت در ارتباط با توانایی حرکتی و انعطاف‌پذیری پوست داشته باشند.
• اسکارهای صورت– شامل جای جوش و نیز زخم‌های باقیمانده از وارد شد ضربه به صورت است. به خاطر موقعیت ایجاد این زخم‌ها بر روی صورت، این نوع اسکارها می‌توانند بر ظاهر و اعتماد به نفس فرد تاثیر منفی قابل توجه داشته باشند.

هر آنچه باید در مورد سرطان پوست بدانید

احتمالاً شنیده‌اید که اشعه‌ی ماوراء بنفش خورشید به پوست آسیب می‌رساند و این آسیب می‌تواند به سرطان پوست منجر شود. گاهی دانستن و رعایت نکاتی کوچک که خیلی پیچیده و وقت گیر نیست، می‌تواند زندگیتان را نجات دهد.

وقتی سلول‌های بدن، بدون کنترل رشد کنند و تکثیر شوند، باعث بوجود آمدن انواع سرطان پوست می‌شوند. تقریباً همه‌ی سلول‌های بدن، ممکن است سرطانی شوند. وقتی سلول‌های پوست به طور غیرقابل کنترلی رشد کنند، سرطان پوست ظاهر می‌شود.

انواع سرطانهای پوست

تومورهای پوستی را به دو نوع خوش خیم(غیر سرطانی) و بدخیم (سرطانی) تقسیم می کند.

• سرطان سلولهای قاعده ای:

از میان سه نوع سرطان شایع پوست، شایع ترین و کم خطرترین آنها سرطان سلولهای قاعده ای BCC است. این سرطان ابتدا به شکل یک برجستگی شفاف و کوچک در نواحی از پوست که در معرض تابش نور آفتاب هستند و بخصوص در کسانی که مدت زیادی زیر آفتاب بسر می برند، خود نمایی می کند.

اگر چه این تومور خیلی به کندی رشد می کند، ولی می تواند به اندازه های خیلی بزرگ هم برسد و در صورتی که درمان نشود، قادر است حتی به اعضای عمقی بدن نیز نفوذ کرده و آنها را تخریب نماید.

این تومور اغلب دچار خونریزی می شود و سپس روی آن دلمه می بندد و به نظر می رسد که در حال بهبودی است، ولی مجددا خونریزی خواهد کرد و این فرآیند ادامه خواهد یافت.

• سرطان سلول های سنگفرشی:

معمولا بصورت یک برجستگی یا توده قرمز با سطح پوسته پوسته خودش را نشان می دهد. در صورت عدم درمان، این سرطان می تواند گسترش یافته و حتی به مرگ منتهی شود.

• ملانومای بدخیم:

اگر چه نسبت به دو نوع قبلی کمتر شایع است ولی شدید ترین و خطرناک ترین شکل سرطان پوست به حساب می آید. این سرطان به شکل یک خال قهوه ای تیره یا سیاه با حاشیه نامنظم و رنگ غیر یکنواخت به صورت سیاه،آبی، قرمز یا سفید خودنمایی می کند.

ملانومای بدخیم معمولا در قسمت های فوقانی پست بدن مردان و زنان و نیز در ساق پای خانمها مشاهده می شود. البته این سرطان می تواند در هر جای دیگر بدن از جمله صورت نیز پدید آید.

یک نوع نادر از ملانوما هم وجود دارد که در خانواده هایی که خال های غیر طبیعی در بدن دارند، بوجود می آید. اینگونه افراد تعداد زیادی خالهای غیر طبیعی دارند که گاهی لازم است تعدادی از آنها برداشته شود.

 

درمان سرطان پوست چگونه است؟

روش‌های مؤثر متنوعی برای درمان سرطان پوست وجود دارد. انتخاب شیوه درمان به موقعیت، اندازه، ویژگی‌های میکروسکوپی تومور و سلامت عمومی فرد وابسته است.

۱. داروهای موضعی

در صورت ابتلای بیمار به سرطان سلول پایه‌ای، استفاده از درمان‌های موضعی مانند برخی کِرِم‌ها، ژِل‌ها و محلول‌ها مفید است. مثلا داروی ایمی‌کیمود با نام تجاری آلدارا، سیستم ایمنی بدن را تحریک به تولید ماده اینترفرون می‌کند تا به سلول‌های سرطانی حمله کنند.

فلوروراسیل هم داروی دیگری است که در زمان شیمی درمانی استفاده می‌شود. بعضی از بیماران با مصرف داروهای موضعی، هیچ عارضه‌ای را تحمل نمی‌کنند، اما برخی دچار قرمزی پوست، تورم و آزردگی می‌شوند.

یکی از مشکلات درمان‌های موضعی، این است که دیگر هیچ بافتی برای معاینه وضعیت تومور باقی نمی‌ماند.

۲. روش (EDC)

در این روش، از بی‌حسی موضعی برای تومور استفاده می‌شود و بعد با وسیله‌ای تیز موسوم به کورت (curette) به طور متداوم از آن لایه‌برداری و لبه‌های آن با سوزنی الکتریکی سوزانده می‌شود.

مزیت این روش در سادگی عمل، ارزان بودن و سرعت آن است. از معایب آن هم می‌توان به ایجاد زخمی محسوس و امکان ۱۵ درصدی بازگشت اشاره کرد.

۳. جراحی

در این روش که با بی‌حسی موضعی اطراف تومور همراه است، قسمتی از آن که بی‌شباهت به توپ نیست، برداشته و بعد زخم‌های ناشی از جراحی بخیه زده می‌شود. برای تومورهای بزرگ نیاز به پیوند پوستی وجود دارد تا عفونت ایجاد نشود.

احتمال بهبود و درمان با کمک روش جراحی بیش از ۹۰ درصد است. با وجود این عمل، می‌توان از خروج کامل تومور مطمئن بود و زخم جراحی هم نسبت به روش‌های دیگر بهتر با جراحی پلاستیک رفع خواهد شد. البته جراحی نسبت به روش EDC سخت‌تر و گران‌تر است.

 

۴. جراحی به روش ماز (MOHS)

در این روش باز هم جراحی موضعی نواحی اطراف تومور وجود دارد و پزشک تومور را با بخش کوچکی از بافت سالم اطراف آن برمی‌دارد.

بافت بلافاصله به کمک میکروسکوپ بررسی می‌شود و اگر بقایایی از تومور در بافت دیده شود، حاشیه اطراف تومور برداشته خواهد شد و حواشی تومور به‌دقت معاینه می‌‌شود.

این چرخه ادامه پیدا می‌کند تا دیگر اثری از تومور باقی نماند. این روش درمانی پیچیده و پرهزینه است و برای تومورهایی انجام می‌شود که حفاظت از بافت سالم در اطراف تومور ضروری است و مرز تومور در آنها کاملا مشخص نیست.

برای تومورهایی که قبلا درمان شده و بازگشت مجدد داشته‌اند و تومورهای خطرناک هم از این روش استفاده می‌شود.

۵. پرتودرمانی

پرتو درمانی بین ۱۰ تا ۱۵ جلسه است. در این جلسات، اشعه با درجه زیاد به تومور و محدوده اطراف آن تابیده می‌شود. این روش برای کسانی مناسب است که نمی‌توانند از روش‌های جراحی استفاده کنند.

از مزایای پرتودرمانی می‌توان به نبود تیغ و جراحی اشاره کرد. از معایب آن هم باید به این نکته اشاره کرد که نمی‌توان ناحیه تحت پرتودرمانی را برای اطمینان از رفع صد در صدی تومور آزمایش کرد و زخم‌های ناشی از این روش به مرور زمان بدتر می‌شوند.

از این درمان نسبتا گران بیشتر برای افراد مسن استفاده می‌شود.

۶. روش‌های دیگری مانند کریوسِرجری 

هم برای درمان وجود دارد که در آن بافت‌ها با منجمد شدن تخریب می‌شوند. یا روش دیگری موسوم به فوتوداینامیک تراپی (PDT) برای سرطان پوست استفاده می‌شود که در آن از داروهای مخصوص و نور آبی برای تخریب بافت‌های سرطانی بهره می‌برند.

درمان‌های دیگری هم وجود دارد: لیزردرمانی برای از بین بردن لایه سطحی پوست و تخریب تومور، مصرف داروهای خاص اِریوِج (Erivedge) و ادومزو (Odomzo).

بازسازی سینه بعد از سرطان

بهتر است در مورد جراحی ترمیم سینه تصورات واقع گرایانه ای داشته باشید. بازسازی سینه بعد از سرطان می تواند کمک بزرگی به افزایش اعتماد به نفس بیماران نماید. اما فراموش نکنید که این جراحی نمی تواند حس نرمال اولیه را به شما باز گرداند.

 

جراحی ترمیم سینه چه کارهایی می تواند انجام دهد؟

سینه های شما را به صورت منظم بازسازی می نماید.
موجب بهبود تقارن سینه های شما می شود. در نتیجه شما می توانید لباس های خود را با اعتماد به نفس بیش تری بر تن نمایید.
با انجام جراحی ترمیم سینه، دیگر نیازی به استفاده از پدهای بزرگ کننده سینه در لباستان ندارید.
همچنین جراحی ترمیم سینه می تواند نتایج ذیل را به دنبال داشته باشد:

ظاهر اندام شما را بهبود می بخشد.
کمک می کند تا خاطرات آزردهنده از دوران بیماری خود را به فراموشی بسپارید.