پروتز صورت و انواع آن
پروتز صورت
پروتز صورت قطعات تراشیده شده از سیلیکون و سایر مواد سازگار زیستی هستند که به اندازه ها و اشکال مختلف طراحی شده اند و برای افزایش برجستگی و حجم و ایجاد تعادل بهتر بین قسمت های صورت استفاده می شوند.
امروزه پس از حدود ۶۰ سال تحقیق و بررسی از زمان اولین بکارگیری شان ، پروتزهای استفاده شده از موادی تشکیل شده اند که می توانند بدون ایجاد اختلال در هریک از فرایندهای طبیعی بدن ویا بروز واکنش های شیمیایی مضر در صورت قرار داده شوند و میزان رد آنها بوسیله بدن، بسیار پایین ( حدود ۱% ) است.
از لحاظ جنس ماده ی مناسب برای پروتز صورت باید دارای چه خصوصیاتی باشد ؟
- انعطاف پذیری نسبی
- سازگاری بافتی
- استحکام و پایداری
- عدم واکنش بافتی
- مقاومت به عفونت
- قابلیت خارج کردن
- فاقد ضرر برای بافت اطراف
اکثر این پروتز های مورد استفاده از جنس سیلیکونی می باشند اما پروتز های دیگری نیز مورد استفاده قرار می گیرند که برای بدن نیز مضر نیستند.
پروتزهای شایعی که استفاده می شوند کدامند و چه خصوصیاتی دارند؟
پروتز سیلیکونی:
پروتز سیلیکونی یکی از قدیمیترین انواع پروتز صورت می باشد که سازگاری آنها با بدن به اثبات رسیده است ( بیش از 100 سال از شروع استفاده از آنها می گذرد).
از مزیت های عمده نصب پروتز سیلیکونی، ارزان بودن، نرم بودن و قابلیت خارج کردن بسیار آسان آن توسط جراح پلاستیک است.
از مواردی که می توان به عنوان اشکالات استفاده از پروتز سیلیکونی نام برد این است که وقتی بر روی استخوان گذاشته می شوند، با گذشت زمان باعث جذب استخوان زیر خود می شود.
در اغلب موارد این کار تاثیر چندانی در نتیجه نهایی عمل ندارد. از سوی دیگر غشایی که به وسیله بدن پیرامون پروتز سیلیکونی درست می شود، چندان مقاوم نبوده و نمیتواند از جابجایی پروتز جلوگیری کند.
لذا در چنین مواردی بسیاری از جراحان ترجیح می دهند از روش مطمئن تری برای ثابت نگه داشتن پروتز صورت استفاده کنند.
بیشتر بخوانید : پروتز گونه چیست، انواع پروتز و جنس های پروتز گونه
پروتز مدپور:
پروتز مدپور یا Porous polyethylene بر خلاف سیلیکون قوام سفت تری دارد. همین مشخصات باعث می شود زمانی که بر روی استخوان قرار می گیرد، رفتاری مشابه داشته باشد.
پروتز مدپور باعث جذب استخوان زیر خود نمی شود و متخلخل بودن آن به سازگاری بیشتر آن در بدن کمک می کند به گونه ای که رشد بافت های بدن به داخل این حفره ها باعث محکم چسبیدن پروتز به نواحی اطراف می شود و احتمال جابه جایی پروتز کاهش می یابد.
از سوی دیگر همین عامل باعث می شود خارج کردن پروتز با دشواری هایی برای جراح همراه باشد که به همین دلیل نصب و استفاده از این پروتز تنها توسط بهترین جراحان پلاستیک صورت قابل انجام است.
پروتز گورتکس:
پروتز گورتکس یا polytetrafluoroethylene نیز مانند پروتز مدپور متخلخل است و باعث رشد بافت به درون خود می شود.
پروتز گورتکس تاحدودی نرمتر از پروتز مدپور می باشد. در اغلب اوقات برای ثابت کردن آن به بافت های اطراف از پیچ یا بخیه زدن استفاده می شود.
پروتز صورت چگونه انجام می شود؟
در این نوع عمل زیبایی صورت جراح با ایجاد بی هوشی شرایط مناسبی را برای بیمار ایجاد می کند و بعد از بی حسی با توجه به محل جراحی در ناحیه مورد نظر بیمار برش ایجاد می کند.
برش جراحی پروتز گونه
ناحیه خاصی که باید افزایش پیدا کند تعیین کننده محل پروتز است. اغلب جراحی پروتز گونه از طریق برش در دهان انجام میشود.
پس از انجام شدن به همراه دیگر عملیات، برش های متناوب مثل قرار دادن از طریق برش درون پلک پایینی یا درون خط مو توصیه میشود.
برش جراحی ایمپلنت چانه
ممکن است برای پروتز چانه، برش به همراه چین متصل کننده لب پایین و لثه درون دهان باشد. برش زیر چانه راه حل دیگر ی برای این نوع جراحی است.
برش در جراحی پروتز فک
معمولا پروتز فک از طریق دهان با برشهای درون دهان، پشت به همراه خط فک در چین – محل اتصال فک و گونه ها- قرار میگیرد. برش های شما به وسیله بخیه های جذب شونده یا بخیه های ساده دوخته میشوند.
کاندیدهای مناسب برای پروتز صورت عبارتند از:
- افرادی که استخوان های صورتشان به بلوغ رسیده است، که معمولاً در اواخر نوجوانی رخ میدهد.
- افرادی که چانه کوچک، فک ضعیف و یا نا قرینگی صورت دارند.
- افراد سالمی که هیچ شرایط پزشکی عمدهای ندارند.
مزایای جراحی پروتز صورت
- اصلاح تقارن و نقایص صورت مخصوصاً در ناحیه چانه، گونه و فک
- نیازی به انجام عمل های دیگر مانند گرفتن پوست از دیگر نواحی بدن و شکم برای افزایش حجم به صورت نیست.
- این نوع جراحی به سرعت انجام می گیرد و نتایج بلند مدتی دارد.
معایب جراحی پروتز صورت
- احتمال عفونت وجود دارد که در این صورت در برخی موارد نیاز است که پروتز ها برداشته شوند.
- اگر پروتز جابه جا شود می تواند منجر به غیر طبیعی شدن تناسب صورت شود.
- احتمال آسیب به اعصاب و عضلات صورت وجود دارد.
زمان نقاهت پس از عمل جراحی پروتز های صورت
پس از یک هفته می توانید همه ی فعالیت های روزمره ی خود را از سر بگیرید. در این مدت نیز کلیه تورم و کبودی های صورت نیز از بین خواهند رفت.
اما در صورتی که پروتز صورت به کار رفته برای بیمار از راه دهان وارد صورت شده باشند، می بایست حتما دهان را با دهان شویه یا محلول های تجویز شده توسط پزشک شست و شو داده شود.
خبر خوب دیگر برای بیمارانی که قصد استفاده از پروتز های صورت را دارند، این موضوع می باشد که بخیه های استفاده شما جذبی بوده و شما هیچگونه نیازی به کشیدن بخیه پس از جراحی نخواهید داشت.
توصیه می شود تا هفته ی اول پس از جراحی غذا های سافت (غذاهایی که نیاز کمتری به جویدن دارند) میل شوند.
مراقبتهای پیش و پس از پروتز صورت
- اطلاعرسانی به پزشک معالج دربارهی بیماریهای زمینهای و داروهای مصرفی، این بیماریها میتوانند مزمن و یا خفیف باشند. حتی مواردی مانند سرماخوردگیهای جزئی، تبخال و یا مواردی از این دست را اطلاع رسانی کنید.
- انجام آزمایش هایی که پزشک پیش از عمل تجویز میکند.
- از مصرف هر گونه مادهای که ممکن است در ساز و کار بهبود زخمها و یا انعقاد خون مزاحمت ایجاد کند صرف نظر کرد. داروهای ضد انعقاد خون و یا داروهایی مانند آسپرین، و یا مصرف دخانیات یا نوشیدنیهای الکلی از مواردی هستند که میتوانند ایجاد مشکل کنند.
- حداقل از شش تا هشت ساعت پیش از عمل نیز باید از آشامیدن و یا خوردن مواد خوراکی دوری کرد. این امر حتی آدامس و یا آبنبات را هم شامل میگردد.
- پس از عمل ماسکی پارچهای برای تثبیت ایمپلنتها روی صورت قرار خواهد گرفت. مهم است که از دست زدن به این ماسک اجتناب شود.
- بهداشت و رسیدگی به جای زخمها و تعویض پانسمان، شستن و ضد عفونی کردن بخیهها روزی حداقل سه مرتبه بسیار مهم است.
- در دو روز نخست عمل پروتز صورت باید از کمپرس سرد استفاده شود.
- داروهای تجویزی نیز باید تا پایان دوره به صورت منظم مصرف شوند.
- از اعمال ورزشی شدید، جویدن غذاهای سفت، خندیدن یا صحبت کردن زیاد و استعمال دخانیات اجتناب کنید.
- استفاده از مواد آرایشی نیز میتوانند در این دو هفته ملغی گردند.
چه نوع بیهوشی در زمان پروتز صورت استفاده می شود ؟
بیمار را هم می توان با بیهوشی عمومی و یا خواب عمیق (stand by anestesia) بهترین شیوه با بیهوشی عمومی است تا راه تنفس مطمئنی تامین شود. ولی اگر عمل جراحی طولانی نباشد می توان با خواب عمیق بیمار را بیهوش کرد .