شکاف کام (لب) یا لب شکری

لَب‌شِکَری یا لَبِ شکافته، ترجمه Cleft Palate و شکاف کام می شود Cleft Lip لب شکری می شود، یکی از نواقص زایشی بدن است. در این حالت بخشی از لب نوزاد بازمی‌ماند و گوشت آن رشد کافی نداشته‌است.

حالت لب‌شکری ممکن است هم‌زمان با کام شکافته رخ بدهد. در حالت کام شکافته، بخش‌های چپ و راست سخت‌کام پیوستگی ندارند. کام‌ها یا لب‌های شکافته در هر ۶۰۰ تا ۸۰۰ زایمان رخ می‌دهد و امروزه می‌توان با جراحی سریع پس از زایمان آن را رفع کرد.

شکاف کامل لب به داخل سوراخ بینی گسترش می‌یابد و استخوان آلویول را درگیر می‌کند و تعداد دندان‌ها را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد. گاهی اوقات نداشتن بعضی از جوانه‌های دندانی یا داشتن دندان‌های اضافی مشاهده می‌شود.

پارگی یا بسته نشدن لب را لب ‌شکری و شکاف سقف دهان را شکاف کام می‌گویند.این موارد روی زیبایی فرد تأثیر دارد و در صورت برطرف نشدن می‌تواند باعث ایجاد برخی مشکلات روحی در آینده شود.

شکاف لب و کام معمولاً در هنگام تولد بلافاصله تشخیص داده می‌شود. شکاف کام مانند شکاف لب روی ظاهر تأثیر نمی‌گذارد اما شایع‌ترین شکاف فقط در عضلات کام رخ می‌دهد که در پشت دهان قرار دارد.

شکاف‌های لب و کام زمانی به وجود می‌آید که بافت‌هایی در صورت و دهان کودک به‌درستی به هم جوش نمی‌خورند.

بافت‌هایی که لب و کام را تشکیل می‌دهند معمولاً در ماه‌های دوم و سوم بارداری به هم جوش می‌خورند اما در نوزادانی که دارای شکاف لب و کام هستند هرگز به هم جوش نمی‌خورد و یا فقط به صورت جزئی اتفاق می‌افتد.

 

شکاف لب و کام قابل درمان است. این درمان از بدو تولد نوزاد آغاز می‌شود و تا نوجوانی طول می‌کشد. نوع درمان در این کودکان با توجه به شدت مشکل در کودک بررسی و پیگیری می‌شود.

جراحی معمول‌‌ترین روش درمان شکاف کام است که با بزرگ‌تر شدن کودک ممکن است نیاز به جراحی‌‌‌های بیشتری نیز وجود داشته باشد اما معمولاً در همان نوزادی این مشکل برطرف می‌شود.

 

دیگر نام‌ها

لب‌شکری را با نام‌های خرگوش‌لب، شکافته‌لب، لب‌چاک، چهارلب، سه‌لبه، سه‌لنج، کفیده‌لب، و شکرلب نیز می‌نامیدند.

انواع مختلف شکاف لب و کام

به طور کلی سه نوع شکاف وجود دارد

• فقط لب شکاف دارد.
• فقط کام شکاف دارد.
• هم لب و هم کام دارای شکاف است.
  شکاف لب ممکن است خیلی خفیف باشد و فقط به صورت یک فرورفتگی در لب بالا باشد و یا ممکن است خیلی عمیق باشد و از لب شروع شده و تا سوراخ بینی ادامه یابد و تا کام سخت و حتی تا کام نرم کشیده شود. شکاف لب می تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد.

 

علل شکاف کام و لب

علت شکاف کام و لب هنوز به طور دقیق مشخص نیست. اما پزشکان معتقدند که این نقص به دلیل تاثیرات عوامل ژنتیکی و محیطی رخ می دهد.

اگر یک یا هر دو والدین ژن ناقص مربوط به ایجاد این نقص را حمل کنند احتمالا فرزندشان نیز دچار این نقص خواهد شد.

علاوه بر عوامل ژنتیکی، محققان معتقدند که انجام برخی از کارها در طی دوره بارداری میتواند در به وجود آمدن شکاف لب و شکاف کام در جنین تاثیر داشته باشد. برای مثال موراد زیر میتوانند باعث بروز چنین نقصی شوند:

• سیگار کشیدن
• نوشیدن الکل
• سوء مصرف مواد مخدر
• دیابتی بودن
• عدم دریافت ویتامین های ضروری پیش از بارداری مثل اسید فولیک
• شکاف می تواند به عنوان یک نقص جداگانه هنگام تولد یا به عنوان بخشی از یک سندرم ژنتیکی بزرگتر و جدیتر مانند سندرم وان-در-وود یا سندروم ولوکاردیوفاسیال رخ دهد که هر دو اختلال ناهنجاری ژنتیکی هستند.

میزان شیوع شکاف کام و لب

 

براساس آمار مرکز کنترل بیماری ها و پیشگیری (CDC) هر ساله حدود ۲۶۵۰ نوزاد با شکاف کام و حدود ۴۴۴۰ نوزاد با شکاف لب با یا بدون شکاف کام در آمریکا متولد می شوند.
این آمار نشان دهنده میزان اهمیت توجه درمانگران به شکاف کام و لب می باشد.
احتمال وجود شکاف لب با یا بدون شکاف کام در پسرها بیشتر است. همچنین شکاف کام بدون شکاف لب هم در دختران شایع تر است.

آیا می‌توان شکاف کام و لب را پیش از تولد تشخیص داد؟ علائم وجود شکاف در کام و لب چیست؟

در سال‌های اخیر تشخیص شکاف کام و لب از طریق سونوگرافی سه بعدی امکان‌پذیر شده است. بنابراین پزشکان به مادران و پدرانی که زمینه ژنتیکی شکاف لب و کام را دارند، این نوع سونوگرافی را توصیه می‌کنند.

یکی از مهم‌ترین نکات در مورد این بیماری ظاهری ، تشخیص و درمان به موقع آن است.

البته در برخی موارد، شکاف کام و لب نوزاد تنها پس از تولد مشخص می‌شود. در این صورت شکاف موجود در دهان یا لب نوزاد، هر دو طرف صورت او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

البته شکاف کام تأثیر چندانی در ظاهر نوزاد به وجود نمی‌آورد. اما شکاف لب از لثه بالایی نوزاد آغاز شده و در برخی موارد تا زیر بینی امتداد پیدا می‌کند.

در برخی موارد، شکاف کام در قسمت انتهایی دهان نوزاد ایجاد شده است. بنابراین ممکن است حتی هنگام زایمان نیز متوجه آن نشوند. این شکاف‌ها تنها با بروز علائم مشخص می‌شوند.

علائمی چون مشکل در بلع، صدای تودماغی و عفونت بسیار شدید می‌توانند بخاطر وجود شکاف در کام کودک باشند.

 

پیشگیری از شکاف کام و یا لب

با توجه به اینکه معمولا پیشگیری در هر موردی از درمان موثرتر است، پس توصیه می شود در خصوص بروز این عارضه نیز راهکارهای پیشگیرانه را بیشه کرده و از بروز این نقص مادرزادی تا حد امکان جلوگیری نمایید.

از جمله اقدامات پیشگیرانه در این عارضه عبارت اند از:

• مراجعه و مشورت با پزشک متخصص پیش از اقدام به بارداری
• انجام معاینات و بررسی های مشکلات ژنتیکی پیش از بارداری
• اقدام به مصرف اسید فولیک در دوز و میزان مناسب از چند ماه پیش از بارداری
• گذراندن یک دوره بارداری سالم، با رژیم مناسب و به دور از استرس های محیطی
• انجام دقیق آزمایشات غربالگری پیش و پس از بارداری در زمان های معین شده، بویژه برای مادرانی که زمینه ژنتیکی ابتلا به شکاف کام یا لب را دارا هستند.
• انجام اسکن آنومالی برای جنین در افرادی که مشکوک به بروز این نقص هستند.
• انجام سونوگرافی سه بعدی در مادران مستعد به داشتن چنین نوزادی می تواند بسیار کمک کننده بوده و وضعیت کام و یا لب جنین را به خوبی به والدین نشان دهد.

 

درمان شکاف کام و شکاف لب

هدف درمان لب شکری و شکاف کام بهبود توانایی غذا خوردن، صحبت کردن و داشتن حس شنوایی و ظاهری طبیعی است.

تیمی که به این مشکلات رسیدگی می‌کنند، شامل:

1. جراح متخصص در امر اصلاح کام و لب شکافته، مانند پزشک متخصص پلاستیک و گوش و حلق و بینی
2. جراح دهان و دندان
3. پزشک متخصص کودکان
4. دندانپزشک اطفال
5. پرستار
6. شنوایی سنج
7. گفتار سنج
8. مشاور ژنتیک
9. مددکار اجتماعی
10. روانشناس
    معمولا برای اصلاح این مشکل و سایر مشکلات وابسته به آن از جراحی استفاده می‌شود.

• جراحی شکاف کام

جراحی برای رفع مشکلات ناشی از این نقص مادرزادی به وضعیت کودک بستگی دارد. علاوه بر اصلاح اولیه‌ی کام شکافته، یک سری جراحی های تکمیلی برای بهبود وضع گفتاری و ظاهر لب و بینی کودک انجام می‌شود.

جراح معمولاً به این ترتیب عمل می‌کند:

• اصلاح لب شکری – در سه ماه تا ۶ ماه اول زندگی کودک
• اصلاح کام شکافته – تا ۱۲ ماهگی کودک، هر چه این جراحی زودتر انجام شود، نتایج بهتری به دنبال خواهد داشت.
• جراحی‌های تکمیلی – بین ۲ سالگی تا سال‌های اول نوجوانی
  این جراحی‌ها در بیمارستان انجام می‌شوند. کودک تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و در طول جراحی هیچ دردی احساس نخواهد کرد.

برای اصلاح این مشکلات از چندین روش جراحی استفاده خواهد شد و علاوه بر بازسازی منطقه‌ی آسیب دیده صورت از دیگر مشکلات و عوارض جانبی هم پیشگیری خواهد شد.

• اصلاح لب شکری :

برای بستن شکاف لب دو قسمت شکاف برش خورده و بعد به هم بخیه زده می‌شوند. در هنگام انجام این عمل ترمیمی سعی می‌شود که نتیجه نهایی یک لب با ظاهر، ساختار و عملکرد طبیعی باشد. اگر نیاز باشد جراحی ترمینی بینی هم انجام خواهد شد.

 

• اصلاح شکاف کام :

برای بستن شکاف و دوباره ساختن سقف دهان، بسته به وضعیت کودک از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود. جراح ممکن است در دو طرف شکاف برشی ایجاد کرده و بعد آن را با ماهیچه‌ها و بافت‌های مختلف بپوشاند و قسمت ترمیم شده را با بخیه ببندد.

 

• جراحی میرنگوتومی:

در کودکان مبتلا به کام شکافته ممکن است برای کاهش خطر عفونت مزمن مزمن گوش میانی و از دست دادن شنوایی لوله‌هایی در گوش کار گذاشته شود.

در این روش جراحی به منظور جلوگیری از تجمع مایعات گوش و برای ایجاد یک دهانه، یک لوله‌ی کوچک در قسمت پرده‌ی گوش نصب می‌شود.

 

• جراحی زیبایی برای بازسازی و احیای شکل ظاهری:

این جراحی تکمیلی برای بهبود شکل ظاهری دهان، لب و بینی انجام می‌شود.

جراح با انجام این روش‌ها تا حدود زیاد و قابل توجهی ظاهر کودک، کیفیت زندگی، توانایی غذا خوردن، نفس کشیدن و صحبت کردن او را بهبود خواهد بخشید.

خطرات احتمالی این جراحی شامل خونریزی، عفونت، طولانی شدن زمان بهبودی، وسیع شدن جای زخم، آسیب موقت یا دایم به اعصاب، رگ‌های خونی و دیگر ساختارهای صورت است.

• درمان عوارض جانبی

گاهی به واسطه‌ی لب شکری و کام شکافته مشکلات دیگری هم برای فرد ایجاد می‌شود که برای رفع آن‌ها باید از این روش‌های درمانی استفاده کرد:

• راهکارهایی برای تغذیه‌ی نوزاد، برای مثال استفاده از سر شیشه‌های شیر مخصوص
• گفتار درمانی برای اصلاح گفتار
• ابزارهای ارتودنسی برای اصلاح دندان‌ها
• زیر نظر دندانپزشک اطفال بودن برای بررسی چگونگی رشد دندان‌ها و سلامت کلی دهان و دندان
• بررسی مداوم گوش میانی برای تشخیص سریع عفونت احتمالی گوش
• استفاده از وسایل کمک شنوایی مانند سمعک برای کودکانی با مشکل ناشنوایی و کم شنوایی
• مراجعه به روانشناس و مشاور برای غلبه بر استرس و نگرانی‌ها

 

عوارض جانبی شکاف کام و لب

کودکانی که شکاف لب با یا بدون شکاف کام دارند، با مشکلاتی مواجه هستند. مشکلات این کودکان بستگی به نوع و شدت عارضه دارد.

• مشکلات غذا خوردن: یکی از مشکلاتی که بلافاصله پس از تولد ایجاد می شود، مشکل در غذا خوردن است. بیشتر نوزادان دارای شکاف لب می توانند از سینه مادر شیر بخورند، ولی شکاف کام در جریان مکیدن مشکل ایجاد می کند.
• عفونت گوش: اگرچه به نظر می رسد فاصله کام تا گوش زیاد است، ولی کودکان دارای شکاف کام بیشتر دچار عفونت گوش می شوند. دلیل این اتفاق وجود شیپور استاش است.

شیپور استاش لوله ای است که فشار هوا را در هر دو طرف پرده گوش متعادل می‌کند. شنوایی این کودکان حتما باید به صورت دوره ای چک شود و تحت نظر پزشک متخصص گوش و حلق و بینی باشند.

• مشکلات دندانی: اگر شکاف تا لثه های بالایی ادامه پیدا کند، رشد دندان ها ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرد.
• مشکلات گفتاری: کام نقش مهمی در تولید صداها دارد و رشد طبیعی گفتار در کودکان دارای شکاف کام و لب تحت تاثیر قرار می گیرد.

با توجه به شکافی که در ناحیه کام وجود دارد، هوا هنگام صحبت وارد مسیر صحیح نمی گردد و صدای این کودکان تودماغی به نظر می رسد.

همچنین ممکن است این کودکان دوره هایی از آسیب شنوایی را تجربه کنند و همین مورد می تواند روی گفتار آن ها نیز تاثیر بگذارد.

• مشکلات دوره ی درمانی: کودکانی که شکاف کام و لب دارند، شرایط مراقبتی خاصی را نیاز دارند که با کودکان طبیعی متفاوت است. این شرایط مراقبتی از نظر اجتماعی و عاطفی روی کودک تاثیر می گذارد و مانع از تجربه محیط به طور طبیعی می شود.

همچنین برخی از این کودکان در آینده با کمبود اعتماد به نفس و مشکل در روابط اجتماعی مواجه می شوند؛ که روانشناس می تواند کمک شایانی به این کودکان ارائه دهد.

 

تغذیه در نوزادان شکاف کام و لب

برخی از کودکان دارای شکاف کام و لب، مشکلاتی در تغذیه خواهند داشت. در اوایل شیردهی ممکن است شیر از بینی کودک خارج شود. کودکی که فقط شکاف لب دارد، مشکل چندانی در تغذیه از سینه مادر ندارد.

مادر باید سینه را در موقعیتی قرار دهد که کودک بتواند با قسمت سالم، آن را بگیرد. نحوه دقیق شیردهی، باتوجه به مشکل کودک، در بیمارستان به مادران آموزش داده می شود.

در هنگام شیردهی، مادر و کودک باید ارتباط خوب و نزدیکی باهم داشته باشند. حتما حین تغذیه با کودک خود صحبت کنید و او را نوازش کنید. زیرا تمامی کودکان حین تغذیه، نیاز به احساس لطف و محبت مادرانه دارند.

توصیه هایی به پدر و مادر و اعضای خانواده

1- ملامت کردن خود دردی را دوا نمیکند، در عوض:
2- هرچه نیرو دارید وقف حمایت از فرزندتان و درمان دراز مدت وی کنید
3- احساسات خود را درک کنید: احساس ناراحتی، خشم و اندوه در این شرایط بسیار طبیعی است.

 

توصیه هایی برای نگهداری از کودک دلبندتان

1- در یک کلام: حمایت و حمایت و حمایت.
2- کودک شما قبل از هر چیز یک انسان است، به چشم مشکل نگاهش نکنید!
3-همیشه و مداوم روی استعدادها و توانمندی‌ها و نکات مثبت او تمرکز کنید تا جایی که این نوع نگاه برای شما و کودکتان تثبیت شود.
4- به کودک خود به عنوان یک انسان و نه یک مشکل نگاه کنید .
5- مدام به جنبه‌های مثبت کودک خود اشاره کنید.
6- به فرزندتان به طرق مختلف اعتماد به نفس بدهید، اجازه تصمیم گیری یکی از همین راه هاست.
7- تشویق در این زمینه بسیار موثر است، تا می‌توانید کودکتان را تشویق کنید.
8- شرایطی را فراهم کنید که در هر وضعیتی بتواند با شما صحبت کند.

پروجکشن بینی

پروجکشن بینی مربوط به یکی از ایرادات بینی می‌باشد که در جراحی زیبایی بینی مرتفع می‌شود.

پروجکشن بینی در واقع به فاصله بینی از صورت گفته می‌شود که کم بودن و یا زیاد بودن آن می‌تواند برای حفظ زیبایی و تناسب بینی مشکل ساز باشد و باید در جراحی زیبایی بینی برای رفع آن اقدام شود.

اگر بینی را یک مثلث قایم الزاویه فرض کنیم وتر آن حدود پنج سانتی متر باید باشد، ضلع مقابل وتر حدود چهار سانتی متر و قاعده که همان پروجکشن یا ارتفاع منظور ما است حدود سه سانتی متر است که اگر بیش از این مقدار باشد منظور حدود قاعده بینی از نمای کنار است یعنی پروجکشن بینی زیاد است و اگر کمتر باشد یعنی پروجکشن کم است.

اصلاح هر کدام راه حل هایی دارد. مثلاً برای اصلاح پروجکشن وقتی زیاد است جراح ممکن است دام یا قله را ببرد و مقداری از آن را بردارد یا از غضروف لترال تحتانی مقداری بردارد و ایجاد روتاسیون یا چرخش کند یا از غضروف کرورای داخلی کمی بر دارد.

به هر حال هر کدام راه کار خود را دارد و وقتی پروجکشن یا ارتفاع کم است به قولی باید چیزی به ارتفاع افزود که با قرار دادن گرافت روی نوک بینی انجام می شود.

 

روش رفع ارتفاع نامناسب بینی

بهترین میزان فاصله بینی از صورت باید ۲/۳ کل اندازه بینی یعنی حدود ۶۷% اندازه بینی باشد و اگر این مقدار کمتر باشد پروجکشن کم خواهد بود و اگر بیشتر باشد پروجکشن زیاد.

زمانی که فاصله بینی از صورت زیاد باشد در جراحی زیبایی بینی جراح می‌تواند با برداشتن مقداری از غضروف لترال تحتانی به رفع آن اقدام نماید و یا همچنین می‌توان با برداشتن قسمتی از دام یا قله به این منظور رسید.

در مواردی هم می‌توان با برداشتن بخشی از غضروف کرورای داخلی در جهت برطرف کردن فاصله زیاد اقدام نمود. که انتخاب هر کدام از این روش ها به شرایط بینی بیمار در عمل زیبایی بینی بستگی دارد.

بیشتر بخوانید جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی چیست و چگونه انجام می شود؟

فاصله مناسب بینی از صورت

برای آن که بینی زیبا باشد و تناسب لازم را با دیگر اجزای صورت داشته باشد و همچنین در نمای نیم رخ به زیبایی جلوه کند.

نیاز است تا فاصله بینی از صورت به میزان لازم باشد که در صورت تناسب نداشتن این موضوع باید در حین عمل زیبایی بینی (رینوپلاستی) ، جراح برای ایجاد فاصله مناسب اقدامات لازم را انجام دهد.

 

نقش پروجکشن بینی

تنفس ، مهم ترین و حیاتی ترین وظیفه بینی می باشد. بین تنفس و بالا بودن نوک بینی ارتباط تنگاتنگی وجود دارد.
بنابراین در صورتی که جراحی بینی با هدف کاهش ارتفاع یا پروجکشن بینی ، به درستی صورت نگیرد می تواند منجر به پیدایش اختلالات و مشکلات تنفسی برای بیمار گردد.

از این رو چنانچه جراح بینی بتواند این عمل را به طرز صحیحی انجام دهد ، قاعدتا به رغم رفع ظاهر قوزدار بینی ، بیمار به نتیجه دلخواه خود از جراحی بینی دست خواهد یافت.

لازم به ذکر است که جراح بینی جهت انجام صحیح این کار می بایست طی جلسه مشاوره پیش از جراحی بینی ، تمام مسائلی که دانستن آن در روند جراحی و نتیجه آن موثر است را به دقت ، بررسی نماید.

به عنوان مثال ؛ جراح بینی باید بینی بیمار را به لحاظ جنس و نوع پوست بینی ، مجاری هوایی و میزان انعطاف غضروف بینی مورد بررسی و آنالیز قرار دهد.

 

بینی های گوشتی و با پوست ضخیم بهتر است کمی با پروجکشن و بر جستگی بیشتر عمل شوند زیرا به بینی نوک بیشتری می دهد و اصلاح دقیق تری از نوک یا تیپ بینی می کند.

بینی های معمولی عموماً احتیاج به دستکاری زیاد ارتفاع ندارند و ارتفاع خودشان معمولاً خوب و نرمال و کافی است.

یکی از روشهایی که کاملاً مرسوم است، روش جراحی باز یا اپن است در جراحی باز تمام حیطه نوک بینی کاملاً دقیق دیده می شود و جراح احاطه کامل به ارتفاع و میزان چرخش نوک بینی و پروجکشن و برجستگی بینی دارد.

در نتیجه نتایج بسیار زیباتر از نتایج کلوز یا بسته است.

 

 

شکستگی  صورت

استخوان صورت به دلایل متعددی از جمله تصادف ، انجام ورزش های رزمی و غیره ممکن است دچار شکستگی شود.

این افراد برای درمان شکستگی های استخوان صورت بهتر است به بهترین جراح فک و صورت مراجعه کنند تا با بررسی دقیق و انتخاب روشی مناسب درمان شوند.

درمان شکستگی های استخوان صورت به این نکته مهم توجه کنید که شروع شکستگی های استخوان صورت نباید بیش از دو هفته به تعویق بیوفتد چرا که پس از این مدت استخوان ها به صورت نامناسب به یکدیگر جوش خورده و درمان مشکل تر می شود.

شکستگی استخوان صورت ، یکی از مهم ترین آسیب های صورت است که در اثر اصابت ضربه رخ می دهد.

باید بگوییم شروع درمان شکستگی های استخوان صورت و فک به تشخیص جراح فک و صورت شامل انجام رادیوگرافی و سی تی اسکن توسط بیمار ، مشاوره با جراح مغز و اعصاب ، چشم پزشک و متخصص بیهوشی می باشد.

 

انواع شکستگی از نظر ظاهر

شکستگی های استخوان صورت را از نظر ظاهری ، می توان به دو دسته تقسیم کرد ؛ شکستگی بسته و شکستگی باز.

در شکستگی بسته ، هیچ گونه زخم یا نشانه ای در سطح خارجی ناحیه شکسته شده ، دیده نمی شود ، در واقع می توان گفت پوست آن ناحیه پاره نمی شود ؛

در حالی که در شکستگی باز ، پوست آن ناحیه آسیب دیده و بریده یا پاره پاره می شود ؛ در این نوع از شکستگی استخوان ، احتمال عفونت بیشتر بوده و نسبت به شکستگی بسته ، خطرناک تر نیز می باشد.

شکستگی استخوان یکی از مشکلاتی است که در بسیاری آسیب‌دیدگی‌ها مشاهده می‌شود.

منظور از شکستگی صورت ایجاد آسیب‌دیدگی‌های استخوانی در ناحیه صورت یا شکستن استخوان‌های این ناحیه از بدن و یا شکستگی کاسه چشم می‌باشد.

 

بیشتر بخوانید : بازسازی صورت و اندام ها بر اثر تصادفات و سرطان

دلایل ایجاد شکستگی در استخوان‌های صورت

بسیاری از ترمیم و اصلاح شکستگی های فک و صورت شرایط می‌توانند باعث ایجاد شکستگی در استخوان‌های صورت شوند.

تصادف با وسایل نقلیه، آسیب‌دیدگی‌های ورزشی، زمین خوردن، و دعوا کردن از دلایل اصلی ایجاد این مشکل هستند، هر چند آسیب‌های دیگر نیز می‌توانند شکستگی استخوان‌های صورت را به همراه داشته باشند.

توجه داشته باشید شکستگی استخوان‌های صورت می‌تواند مشکلات دیگری را نیز برای فرد ایجاد کند. برای مثال در صورت تصادف با وسایل نقلیه، همواره ممکن است علاوه بر استخوان‌های صورت، سایر نقاط ناحیه سر نیز با مشکل مواجه شوند.

علائم شکستگی استخوان صورت

• کاهش دامنه حرکتی چشم ها یا درد هنگام حرکت چشم
• تورم پلک
• وجود کبودی و تورم در صورت
• تار شدن دید ، دوبینی یا دید نقاط در حال پرش
• بی حس شدن لب ، بینی و گونه
• از بین رفتن برجستگی گونه

 

اقدامات لازم هنگام شکستگی صورت

آزمایشات و رادیوگرافی و سی تی اسکن که جراح فک و صورت تجویز نموده است به طور کامل انجام دهید و نتیجه آن را برای بررسی به او نشان دهید.
بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید.
با تجویز پزشک معالج خود تغذیه مناسبی داشته باشید و در صورتی که نیاز به جراحی بود به مدت 8 ساعت قبل از جراحی چیزی میل نشود.

در صورتی که در ناحیه شکستگی زخم وجود دارد آن را با استفاده از مواد ضد عفونی کننده تمیز نگه دارید.

استخوان هایی که در ناحیه صورت دچار شکستگی می شوند:

1 . استخوان بینی که بالاترین شیوع را در شکستگی دارد .
۲ . استخوان فرونتال که همان شکستگی استخوان ناحیه پیشانی است .
۳ . استخوان کاسه چشم که خد از کنار هم قرارگیری چندین استخوان از اطراف تشکیل شده است و شکستگی آن معمولاً با شکستگی استخوان های گونه ، فک بالا ، بینی و … همراه است .
۴ . شکستگی فک بالا : بسته به شدت شکستگی به سه فرم I II III Lefort ایجاد می شود .
۵ . شکستگی فک پایین که ممکن است در یک یا چند ناحیه دچار شکستگی شود .
۶ . نازواربیتال اتموئید که در اثر آسیب به استخوان دیواره های داخلی چشم ، بینی و نواحی بالاتر ایجاد می شود .
۷ . Pan facial fracturel: شامل شکستگی های متعدد در نواحی مختلف صورت از نواحی ذکر شده است .

 

شکستگی گونه چیست؟

شکستگی استخوان گونه، از شکستگیهای شایع ناحیه فک و صورت می‌باشد که در صورت عدم تشخیص و درمان صحیح و به موقع منجر به اختلالاتی در عملکرد و زیبایی بیمار می‌گردد.

بنابراین بررسی میزان شیوع و ویژگیهای اپیدمیولوژیک این شکستگی از اهمیت قابل توجهی برخوردار می‌باشد.

معمولا شکستگی از طریق استخوان های مجاور که نازکتر هستند گسترش می یابد. شکستگی قوس گونه تمایل دارد در دو(گاهی اوقات سه) نقطه در طول قوس رخ دهد.

شکستگی ممکن است در دو سر انتهایی قوس و همچنین در وسط آن رخ دهد، در نتیجه شکستگی به شکل V ایجاد می شود.

این عارضه می تواند باعث فرو رفتن قوس در عضله تمپورالیس زیر آن و در نتیجه تریسموس (بسته شدن دهان) گردد.

شکستگی گونه معمولا ناشی از یک ضربه مستقیم به گونه است.

این شکستگی ها در واقع شکستگی اربیت (دیواره های اطراف کره چشم) نیز هستند، چراکه اربیت می تواند با جابه جایی گونه دچار شکستگی گردد.

شکستگی گونه اغلب با تورم شدید صورت همراه است، بنابراین میزان واقعی آسیب ممکن است پنهان بماند. همانند سایر شکستگی های مربوط به اربیت، ممکن است دوبینی توسط بیمار گزارش شود.

شکستگی فک

شکستگی فک(آرواره)که بیشتر در پی برخورد اجسام سفت در تصادفات،خوردن ضربه سنگین،صدمات ناشی از ورزش ،افتادن از جای بلند و … اتفاق می افتد.
عارضه‌ای دردناک بوده و باید هر چه سریعتر درمان شود.

زیرا موجب ایجاد مشکل فرد در صحبت کردن، غذا خوردن و سایر اعمال می‌شود.
یک فک شکسته در‌واقع به‌عنوان شکست آرواره شناخته می‌شود.

شکستگی استخوان های حدقه (شکستگی حدقه (اوربیت))

 

در اثر اصابت ضربه به صورت بخصوص بخش فوقانی آن، شکستگی در دیواره های استخوانی حدقه (اوربیت) اتفاق می افتد.

علائم: گاهی، تنها علامت شکستگی، خونریزی زیر پوستی در اطراف چشم می باشد. در موارد شدیدتر بافت های اطراف کره چشم وارد سینو سها می شوند و بعلت گیر افتادن عضلات چشم، دو بینی ایجاد می شود.

علاوه بر این گاهی هوای داخل سینوس‌ها به بافت های حدقه وارد شده و ایجاد ورم در اطراف چشم می کند.

شکستگی های وسیع حدقه سبب جابجایی کره چشم به پایین و یا عقب می شود (گود رفتگی چشم)، که از نظر زیبایی برای فرد ایجاد اشکال می کند.

گود رفتگی چشم میتواند ظاهری شبیه افتادگی پلک ، افتادگی ابرو و پف پلک ایجاد کند. گاهی بی حسی در ناحیه گونه لثه ها ظاهر می شود. صدمه به اعصاب عضلات چشم نیز ایجاد دو بینی می کند.

باید در نظر داشت که شکستگی های حدقه گاهی با شکستگی نواحی دیگر صورت نیز همراه می باشد.

درمان شکستگی استخوان‌های صورت

• درمان‌های خانگی

این روش‌ها فقط باید تا زمانی استفاده شوند که پزشک وضعیت بیمار را مورد معاینه قرار دهد.

به این ترتیب تا زمان ملاقات با پزشک، لازم است از بسته یخ بر روی ناحیه دارای درد و ورم استفاده شده و به نواحی دچار خونریزی فشار مستقیم وارد شود.

• درمان پزشکی

روش‌های درمان مناسب برای شکستگی استخوان‌های صورت به نوع آسیب وارد شده بستگی داشته و معمولاً در بهترین حالت توسط یک جراح پلاستیک انجام می‌شوند.

• شکستگی استخوان بینی

در ابتدا، جراح پلاستیک خونریزی بینی را (در صورت وجود) کنترل می‌کند.

در صورتی که داخل بینی لخته خون تشکیل شده باشد (که در اصطلاح به آن هماتوم تیغه بینی گفته می‌شود)، پزشک با ایجاد یک سوراخ در لخته اجازه می‌دهد خون جمع شده خارج شود.

به خاطر اینکه پس از وارد شدن آسیب بینی بیمار به شدت دارای ورم است، استخوان شکسته بینی بلافاصله به محل اولیه بازگردانده نمی‌شود.

در واقع حتی با از بین رفتن ورم ایجاد شده، بازگرداندن استخوان بینی به محل اولیه فقط زمانی لازم است که در نتیجه جابجا شدن استخوان ظاهر بینی دچار اشکال شده یا در مسیر هوای بینی انسداد یا گرفتگی ایجاد شده باشد.

به این ترتیب در صورت نیاز به انجام این کار، یک پزشک متخصص استخوان بینی را به محل اول آن باز خواهد گرداند.

در این زمان، لازم است ورم بینی بطور کامل از بین رفته باشد تا پزشک متخصص بتواند بطور دقیق استخوان را به محل مناسب اولیه بازگرداند.

پس از بازگرداندن استخوان بینی به محل مناسب، در صورت نیاز می‌توان برای اهداف زیبایی از جراحی پلاستیک استفاده کرد.

• شکستگی فک

شکستگی استخوان فک در مواردی که امکان مشاهده شکستگی زیر پوست یا داخل دهان وجود داشته باشد، در اصطلاح شکستگی باز نامیده می‌شود.

این نوع شکستگی نیازمند بستری شدن فرد در بیمارستان و تزریق آنتی‌بیوتیک به بیمار است.

در اکثر موارد، اگر فرد دچار شکستگی بسته در استخوان فک شده باشد، بیمار به یک جراح پلاستیک برای اقدامات درمانی لازم معرفی می‌شود.

 

• شکستگی آرواره (استخوان میانی صورت)

به خاطر شدت موارد شکستگی استخوان میانی صورت و آسیب‌های احتمالی مربوط به آن، ممکن است نیاز به استفاده از لوله برای کمک به تنفس فرد وجود داشته باشد.

همچنین در بسیاری از موارد بیمار به منظور درمان در بیمارستان بستری می‌شود. درمان این نوع از شکستگی‌ها معمولاً نیاز به عمل جراحی دارد که توسط یک جراح پلاستیک انجام می‌شود.

• درمان شکستگی گونه

شکستگی های گونه طیف وسیعی از شدت را دارند و به همین دلیل طیف درمانی آنها نیز متفاوت است.

در موارد خفیف این شکستگی ها هیچ درمانی نیاز ندارند چرا که فرو رفتگی خفیف آنها با بافت نرم صورت پوشیده شده و از نظر زیبایی مشکلی برای فرد ایجاد نمیکند.

در این موارد صرفا با تجویز داروهای آنتی بیوتیک و ضد احتقان نیاز به درمان اضافی وجود ندارد.

در مواردی که فقط ناحیه قوس گونه شکسته باشد و خود استخوان گونه جابجا نشده باشد می توان استخوان قوس گونه را با بی حسی موضعی و با یک برش کوچک از داخل دهان سرجایش بازگرداند و نیاز به اقدام دیگری نیست.

در موارد شدیدتر که استخوان گونه جابجا شده و باعث فرورفتگی واضح صورت، عدم تقارن چشم ها و … شده اغلب جراحی لازم است.

در این جراحی بسته به اینکه استخوان گونه از کدام قسمتها دچار شکستگی شده باشد ممکن است برش از ناحیه داخل دهان، داخل چشم، کنار ابرو و یا روی پوست سر لازم باشد که معمولا در هیچ کدام از موارد اثر آن بعد از عمل باقی نمی ماند.

آپنه خواب یا وقفهٔ تنفسی

وقفهٔ تنفسی در خواب یا آپنه خواب (به انگلیسی: Sleep apnea) یک اختلال خواب است که باعث توقف یا کاهش تنفس برای مدتی کوتاه (اما با تعداد دفعات زیاد) در طول خواب می‌شود.

هر توقف می‌تواند حدود چندین ثانیه طول کشیده و معمولاً تعداد زیادی توقف در یک شب اتفاق می‌افتد (ده‌ها یا حتی صدها بار). هر کدام از این دوره ها یک «آپنه» نامیده می‌شود.

اکثر این دوره‌ها با صدای خرخر بلند همراه است که در بعضی موارد با صدا و احساس خفگی همراه می‌شود که در آن فرد ناگهان با حالت خفگی از خواب بیدار می‌شود.

آپنه خواب انسدادی یکی از اختلالات خواب است که با قطع تنفس های پی در پی در طول خواب همراه است.

انواع متفاوتی از آپنه خواب وجود دارد ولی آپنه خواب انسدادی نوع رایج تر است و زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های گلو سست می شوند و راه هوا را به هنگام خواب می بندند.

بارزترین نشانه ی آپنه خواب خر و پف است. هر کسی می تواند به این اختلال دچار شود ولی شیوع ان در میان میانسالان و افراد سالمند و افراد چاق بیش از دیگران است.

برای درمان آپنه خواب انسدادی از وسایلی برای بازنگاه داشتن راه‌های هوایی و یا دهانه هایی استفاده می شود که فک را به سمت جلو حرکت می دهند و البته تعدادی از افراد هم مورد جراحی قرار می گیرند و ساختار بینی، دهان و یا گلوی انها تغییر می کند.

آپنه انسدادی خواب چیست؟

 

آپنه انسدادی خواب (obstructive sleep apnoea; OSA) به نوعی از اختلال خواب گفته می‌شود که در آن دیواره‌های گلو در طول خواب ریلکس و شل و باریک می‌شوند. این وضعیت باعث ایجاد توقف‌هایی در تنفس می‌شود.

این توقف‌ها می‌توانند برای چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشند و می‌توانند در طول شب چندین بار رخ دهند. این وضعیت خواب فرد را مختل می‌کند.
صداهای بلند خروپف، احساس خفگی و خرناس می‌توانند برای شریک تختخواب فرد بیمار مختل کننده باشند. افراد مبتلا به OSA می‌توانند در طول روز بسیار خسته باشند یا حتی به خواب روند.

این وضعیت می‌تواند خطرناک باشد. در کودکان، آپنه خواب می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در مدرسه یا بیش‌فعالی آنها شود.

 

OSA وضعیتی چیست؟

OSAای که با تغییر وضعیت فرد هنگام خواب بهبود می‌یابد، آپنه انسدادی وضعیتی خواب (positional sleep apnoea POSA) نامیده می‌شود.

افراد تمایل دارند زمانی که به پشت می‌خوابند (supine؛ خوابیده به پشت) آپنه داشته باشند و ممکن است با خوابیدن فرد به پهلو، آپنه کاهش یابد یا محو شود.

انواع اصلی آپنه خواب

• آپنه انسدادی

  آپنه خواب انسدادی نوع شایع تر است که وقتی عضلات گلو و حلق شل مى شوند، رخ می دهد.

• آپنه مرکزی

  زمانی اتفاق می افتد که مغز سیگنال های مناسب برایکنترل عضلات تنفسى را ارسال نمی کند.

• سندرم آپنه پیچیده

  زمانی رخ می دهد که کسی هر دو آپنه انسدادی و مرکزی را داشته باشد.

علائم آپنه خواب

 

علائم و نشانه‌های دو آپنه‌ خواب انسدادی و مرکزی، مشترک هستند و گاهی اوقات همین مسئله، تشخیص نوع آپنه را دشوار می‌سازد.

متداول‌ترین علائم و نشانه‌های آپنه‌های خواب انسدادی و مرکزی عبارتند از:

• خروپف با صدای بلند که معمولا در آپنه‌ خواب انسدادی بارزتر است
• تنفس منقطع در طول خواب به‌طوری که اشخاص دیگر متوجه‌ آن شوند
• پریدن ناگهانی از خواب به همراه تنگی نفس که به احتمال زیاد نشان‌دهنده‌ی آپنه‌ خواب مرکزی است
• بیدار شدن از خواب با دهان خشک یا گلودرد
• سردرد صبحگاهی
• ناتوانی در ماندن در حالت خواب (بی‌خوابی)
• خواب‌آلودگی شدید در طول روز (خواب‌زدگی)
• مشکلات توجه
• تحریک‌پذیری

علل آپنه خواب

• علل آپنه انسدادی

آپنه انسدادی زمانى رخ می دهد که عضلات پشت گلو ى شما شل شوند. این ماهیچه ها از کام نرم، مثلث آویزان شده از کام نرم، لوزه ها، دیواره های جانبی گلو و زبان پشتیبانی می کنند.

هنگامی که ماهیچه ها شل می شوند، راه های هوایی در حین نفس کشیدن تنگ یا بسته می شوند و شما نمی توانید نفس کافی دریافت کنید. این امر ممکن است سطح اکسیژن را در خون شما کاهش دهد.

مغز این ناتوانی در تنفس را متوجه شده و شما را از خواب می کند تا راه هاى هوایی باز شوند . این بیداری معمولا خیلی کوتاه است که شما آن را به یاد نمی آورید.

ممکن است در این حین خروپف کنید یا صداى دیگرى ایجادکنید . تمام شب این الگو می تواند در هر ساعت پنج تا سى بار تکرار شود.

این اختلالات باعث کاهش توانایی شما در رسیدن به فازهای عمیق و آرام بخش خواب می شود و احتمالا در طول ساعات خواب بیدار خواهید شد.

افراد مبتلا به آپنه انسدادی ممکن است متوجه بیدارى شب نشوند و در واقع، برخى فکر می کنند که تمام شب را به خوبی مى خوابند.

علل آپنه مرکزی

آپنه مرکزى کمتر رایج است و زمانی رخ می دهد که مغز شما قادر به انتقال سیگنال به عضلات تنفسی شما نیست. به این معنی است که شما برای مدت کوتاهی نفس نمی کشید. ممکن است با تنگی نفس بیدار شوید یا زمان زیادی خوابتان نبرد .

چه کسانی در معرض خطر آپنه خواب هستند؟

آپنه ی خواب می تواند در هر سنی و برای هر شخصی اتفاق بیفتد حتی کودکان. افراد زیر بیشتر در معرض خطر آپنه ی خواب هستند:

• مردان دو برابر بیشتر از زنان در معرض خطر آپنه ی خواب هستند.
• افرادی که اضافه وزن دارند.
• افرادی که سنشان بالای ۴۰ سال است.
• کسانی که سایز محیط گردنشان بزرگ است (۱۷ اینچ یا بیشتر در مردان و ۱۶ اینچ یا بیشتر در زنان).
• کسانی که لوزه ی بزرگ، زبان بزرگ یا استخوان فک کوچکی دارند.
• کسانی که راه تنفسی آن ها باریک است.
• کسانی که سابقه ی خانوادگی آپنه ی خواب دارند.
• کسانی که الکل، آرام و بخش و مسکن مصرف می کنند. این مواد ماهیچه های حلق را شل می کند.
• کسانی که دچار رفلاکس معده به مری هستند.
• کسانی که سیگار می کشند. سیگاری های سه برابر بیشتر از افراد دیگر در معرض خطر آپنه خواب هستند.
• کسانی که دچار بیماری های قلبی هستند بیشتر در معرض آپنه ی خواب مرکزی قرار دارند.
• کسانی که در گذشته دچار سکته شده بودند بیشتر در معرض خطر آپنه خواب مرکزی هستند.
• کسانی که دچار انسداد بینی به علت انحراف بینی، آلرژی یا سینوزیت هستند.

 

چه زمانی برای درمان آپنه خواب به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر شما تجربه هر یک از این علایم را دارید و یا اگر شریک زندگی شما این علایم را در شما مشاهده نمود با یک پزشک متخصص مشورت کنید، موارد زیر عبارتند از:

⛔ خروپف به قدر کافی بلند که خواب شما و یا دیگران را برهم بزند.
⛔ بیدار شدن از خواب به حالت نفس نفس زدن یا خفگی
⛔ قطع تنفس متناوب در طول خواب
⛔ خواب آلودگی بیش از حد در طول روز که ممکن است باعث به خواب رفتن شما در حین کار و یا در حال تماشای تلویزیون و یا حتی رانندگی شود.

آپنه انسدادی خواب بسیاری از مردم ممکن است خروپف را به عنوان نشانه ای از مشکلات به طور بالقوه جدی در نظر نگیرند و یا هر کس که در خواب خروپف می کند، ممکن است مبتلا به آپنه خواب نباشد.

اگر شما خروپف بلند، به خصوص خروپف هایی که با دوره هایی از سکوت نشانه گذاری می شوند، تجربه می کنید با پزشک خود مشورت کنید.

با آپنه خواب ،خروپف معمولا زمانیکه شما به پشت خود می خوابید بلندتر است و زمانی که شما به یک طرف خود بر می گردید، آرام تر می شود.

در مورد هر گونه مشکل خواب که در شما خستگی مزمن، خواب آلودگی و تحریک پذیری ایجاد می کند با پزشک خود صحبت کنید. خواب آلودگی مفرط در طول روز ممکن است به دلیل اختلالات دیگر مانند حمله خواب باشد.

 

تشخیص

انجام یک معاینه فیزیکی برای تشخیص آپنه خواب لازم است، پزشک شما برای تشخیص داخل دهان و گلو شما را بازدید می‌کند. خروپف یا احساس بیش از حد خواب آلودگی در طول روز.

مطالعه خواب برای تأیید تشخیص نیاز است؛ مطالعات خواب باید به‌طور سنتی در یک مرکز خواب در شب انجام گیرد، اما با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که برای تشخیص و مطالعات خواب گاهی اوقات در خانه نیز با استفاده از بعضی تجهیزات انجام پذیر است.

در مراکز خواب، سنسورهایی بر روی انگشت، پوست سر و قفسه سینه قرار می‌گیرد که هر کدام از آن‌ها وظایفی به عهده دارند که به شرح زیر است:

حسگرهایی که بر روی پوست سر قرار می‌گیرد امواج مغزی را برای اندازه‌گیری اینکه چه مدت طول می‌کشد تا بیمار به خواب رود، و چه مدت طول می‌کشد تا وارد مراحل مختلف خواب شود و اغلب چگونه در طول شب از خواب بیدار می‌شود را شناسایی می‌کند.

حسگری که در انگشت قرار می‌گیرد سطح اکسیژن در خون را اندازه‌گیری می‌کند.

حسگرهایی که بر روی قفسه سینه قرار گرفته، نرخ ضربان قلب و تنفس ثبت می‌کند، و همچنین اینکه چگونه باعث قطع تنفس در بیمار می‌شود را بررسی می‌کند.

همچنین حسگری که در داخل سوراخ‌های بینی قرار می‌گیرد فقط برای اندازه‌گیری جریان هوا است.

عوارض آپنه خواب

قطع تنفس در خواب یک وضعیت پزشکی جدی است و عوارض آن شامل موارد زیر است:

• خستگی روزانه
  بیداری های مکرر مرتبط با آپنه خواب، خواب طبیعی را مختل می کند و باعث خواب آلودگی شدید روز، خستگی و تحریک پذیری می شود.
• عدم تمرکز
  ممکن است قطع تنفس در خواب باعث عدم تمرکز شود. برای همین افرادی که دچار قطع تنفس در خواب هستند، خطر بروز حوادث وسایل نقلیه موتوری و محل کار را افزایش می دهد.
• اختلال خلقی یا افسردگی
  احساس خستگی سریع فرد با کوچکترین فعالیت بدنی خسته می شود.
• اختلال علملکرد
  کودکان و نوجوانان مبتلا به آپنه خواب ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی یا مشکلات رفتاری داشته باشند.
• فشار خون بالا یا مشکلات قلبی
  کاهش ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول آپنه خواب اتفاق می افتد، فشار خون را افزایش داده و سیستم قلبی عروقی را تحت فشار قرار می دهد. داشتن آپنه انسدادی در خواب خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش می دهد.

آپنه انسدادی خواب ممکن است خطر حمله قلبی مکرر، سکته مغزی و ضربان قلب غیر طبیعی مانند فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد.

• دیابت نوع 2
  داشتن قطع تنفس در خواب خطر ابتلا به مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.

عوارض داروها و جراحی که در درمان قطع تنفس در خواببه کار می برند.
آپنه انسدادی خواب نیز با برخی از داروهای خاص و بیهوشی عمومی تداخل دارد. افراد مبتلا به قطع تنفس در خواب ممکن است بعد از عمل جراحی بزرگ دچار عوارض شوند زیرا مستعد ابتلا به مشکلات تنفسی هستند.

قبل از عمل جراحی، در مورد قطع تنفس در خواب خود و نحوه درمان آن با پزشک مشورت کنید.

• مشکلات کبدی
  افراد مبتلا به آپنه خواب به احتمال زیاد در آزمایشات عملکرد کبد نتایج غیر طبیعی دارند و کبد آن ها به احتمال زیاد علائم زخم (بیماری کبد چرب غیر الکلی) را نشان می دهد.
• علاوه بر همه مشکلات، خروپف با صدای بلند می تواند برای اطرافیانی که در نزدیکی شما می خوابد مشکل ساز باشد.

 

ایا آپنه انسدادی خواب ، سرطان زاست ؟

آپنه خواب خطر ابتلا به برخی سرطان ها از جمله سرطان کلیه، ملانوما، سرطان سینه و سرطان رحم را افزایش می دهد.

هنوز این ارتباط به درستی درک نشده است اما به گفته دانشمندان سوئدی، اختلال مکرر در تنفس در طول شب ممکن است باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در بدن شده و این استرس فرایند التهاب را وخیم کند.

التهاب مهمترین عامل برای افزایش خطر ابتلا به سرطان است.
کشف این ارتباط، بر اهمیت و تشخیص درمان آپنه خواب می افزاید. این عارضه در مراکز و کلینیک های خواب مراکز درمانی قابل تشخیص است. تشخیص، تنها یک شب طول می کشد و به هیچ وجه دردناک نیست.

متداول ترین روش درمانی آپنه انسدادی خواب، استفاده از دستگاه جریان هوای مثبت است. این دستگاه راه های تنفسی را در طول شب باز نگه می دارد و جریان هوا را از طریق یک ماسک که در هنگام خواب استفاده می شود، به آرامی فراهم می کند.

این ابزار وقفه های تنفسی ناشی از آپنه خواب را از بین می برد.
سایر روش های درمانی عبارتند از تغییرات در شیوه زندگی مانند کاهش وزن، تغییر وضعیت و پوزیشن خواب و در نهایت جراحی برای اصلاح انسداد آناتومیکی در گلو.

درمان آپنه‌ی انسدادی خواب

هر کدام از موارد زیر می‌تواند موجب بهبود آپنه‌ی انسدادی خواب شود:

• کاهش وزن
• اجتناب از‌مصرف الکل و دارو‌های خواب آور
• به پهلو‌ بخوابید.
• از CPAP استفاده کنید.
• از ابزار‌های دهانی استفاده کنید.
• جراحی

 

آپنه مرکزی خواب چگونه درمان می‌شود؟

اگر آپنه مرکزی خواب به دنبال بیماری‌های دیگر مانند نارسایی احتقانی قلب ایجاد شود با درمان بیماری زمینه ای آپنه نیز درمان می‌شود.

از طرفی برخی درمان‌های محافظه کارانه برای آپنه‌ی انسدادی خواب احتمالا به افرادی که دارای آپنه مرکزی خواب هستند نیز مفید خواهد بود. برخی از این درمان‌های محافظه کار عبارتند از:

• کاهش وزن (در صورت لزوم) و سپس حفظ وزن مناسب
• اجتناب از مصرف الکل و قرص خواب آور
• خوابیدن به پهلو
• استفاده از اسپری بینی یا نوار تنفسی: برای حفظ جریان هوا اگر دچار سینوسی یا گرفتگی بینی هستید.
• اجتناب از بی خواب
• درمان دیگر فشار هوای مثبت مداوم (CPAP): که ترجیحا درمان اولیه برای اکثر افراد مبتلا به آپنه‌ی انسدادی خواب است. این درمان در افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب نیز مفید است. این درمان به ویژه در مورد افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب همراه با نارسایی قلبی استفاده می‌شود.
• دستگاه فشار مثبت دائم مجرای تنفسی CPAP
  Remede System: برای بیماران مبتلا به آپنه مرکزی خواب متوسط تا شدید، اخیرا دستگاه ایمپلنت به نام Remede System نیز تایید شده است.

در این روش دستگاهی کوچک تحت جراحی زیر پوست در ناحیه سینه قرار می‌گیرد که در آن باعث تحریک اعصابی می‌شود که دیافراگم را هنگام تنفس حرکت می‌دهد.

در هنگام خواب شما سیگنال‌های تنفسی شما را ارزیابی می‌کند و به طبیعی شدن الگوهای تنفس کمک می‌کند.

• داروها: داروها می‌توانند در برخی موارد مورد استفاده قرار گیرند. داروهای مختلف جهت بهبود CSA شامل استازولامید، تئوفیلین و داروهای آرام بخش و خواب آور هستند.

صدا دادن فک یا  jaw popping

«فکم موقع باز و بسته کردن صدا می‌دهد، نمی‌توانم درست غذا بجوم، وقتی غذا می‌خورم زود فکم خسته می‌شود و بی‌دلیل درد می‌کند …» اینها و چندین شکایت مشابه از جمله رایج‌ترین مشکلاتی است که بیماران در کلینیک‌های دندانپزشکی به دندانپزشک ابراز می‌کنند و به‌دنبال راه درمان آن هستند؛ مشکلاتی که از آنها با عنوان اختلالات مفصل گیجگاهی فکی یا صدا دادن فک یاد می‌شود و افراد بسیاری در سطح دنیا به آن مبتلا هستند.
متاسفانه بسیاری از مردم نمی‌دانند این علائم نشانه یک بیماری است و بسیاری حتی نمی‌دانند که دچار مشکل هستند. اگر شما هم دچار مشکلاتی از این دست هستید شاید این مطلب برای‌تان مفید باشد.

مفصل تمپروماندیبولار می‌تواند به سمت طرفین، عقب و جلو حرکت کند و به همین دلیل یکی از پیچیده‌ترین مفصل‌های بدن است.

اتصال فک پایین به استخوان‌های شقیقه در کنار سر باعث شده که این مفصل دامنه حرکتی مورد نیاز برای صحبت کردن، خمیازه کشیدن و جویدن غذاها را داشته باشد.

عضلات صورت که به این مفصل متصل هستند این حرکات را کنترل می‌کنند و دیسک غضروفی نرم در سوکت مفصل فشارهای زیاد را جذب کرده تا این حرکات باعث آسیب‌دیدگی نشوند.

اگر فک شما صدا می‌دهد، ممکن است از مفصل تمپروماندیبولار باشد. بیش از ۱۰ میلیون نفر دچار مشکلات مفصل تمپروماندیبولار هستند که تعداد زنان در این میان بیش از مردان است.

با این که ممکن است صدای فک یک علامت هشداردهنده باشد اما شما می‌توانید به خوبی متوجه شوید که آیا این صدا به دلیل مشکلات موقتی فک بوده یا نشانه اختلالات جدی‌تر مفصل تمپروماندیبولار است.

وقتی فک‌ تان خرت خرت می‌کند

اگر شما از مشکل صدا دادن فک صورت در زمان باز کردن دهان رنج می برید، احتمالا شما در زمانی که در یک مکان ساکت غذا می خورید، از نظر دیگران مریض به نظر برسید و در این رابطه احساس درد داشته باشید.

اگر صدای فک شما هنگام باز کردن دهان شنیده می شود و شما احساس درد دارید، نگران نباشید، زیرا شما تنها کسی نیستید که با این مشکل مواجه هستید.

صدای مفصل فک در هنگام باز کردن دهان از مفصل فک تحتانی (مفصل طرفین فک که دهان را بازو و بسته می کنند) شنیده می شود.

این موضوع به این دلیل اتفاق می افتد که عضلات و تاندون های سفت شده، فک شما را به یک سمت می کشند یا باعث می شوند فک شما از محل خود خارج شود.

این صدای از مفصل فک از مفصل تحت فشار شنیده می شود که به آرامی به سمت داخل یا خارج از محل خود در هنگام جویدن، هنگام غذا خوردن یا خمیازه کشیدن حرکت می کند.

 

بیشتر بخوانید : جراحی مفصل گیجگاهی (TMJ) فکی چیست ؟

علائم صدا دادن فک

از علائم مفصل گیجگاهی فکی علاوه بر درد فک پایین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• صدا دادن فک پایین :

صدا ی تق تق، ساییدگی یا ترکیدگی درهنگام باز کردن دهان در افراد مبتلا به سندروم مفصل گیجگاهی فکی شایع است. این صدا دادن فک پایین ممکن است همراه با درد باشد یا نباشد.

محققان بر این باور هستند که اغلب افرادی که فک آنها صدا می دهد، احتمالا دچار در رفتگی دیسک شده اند. با این حال، آنها همچنین خاطر نشان می سازند که تا زمانی که در رفتگی دیسک هیچ نوع درد یا مشکلات مرتبط با حرکت فکی ایجاد نکند، به درمان نیازی ندارد.

• قفل شدن فک پایین :

مفصل فک مشابه مفصل کروی گودالی است، با این استثنا که خود گودال قابل حرکت است. مفصل فک گاهی اوقات در یک وضعیت باز یا بسته قفل می شود. ممکن است به دلیل قفل شد مفصل فک یا به دلیل درد، برای باز کردن دهان خود به مشکل بر بخورید.

• گوش درد: 

شاید فکر کنید که دچار عفونت گوش شده اید، اما گوش درد ممکن است با التهاب مفصل فک یا التهاب عضلانی مرتبط است. درد ناشی از این بیماری معمولا در جلو یا زیر گوش احساس می شود.

• سردرد:

افراد مبتلا به سندروم مفصل گیجگاهی فکی اغلب سردرد را گزارش می دهد. دندان پزشک می تواند تعیین کند که آیا علائم سردرد مخصوص شما ناشی از بیماری سندروم مفصل گیجگاهی فکی است یا خیر.

در بعضی از موارد، برای کمک به تشخیص و درمان سردردهای مخصوصی که با این بیماری مرتبط نیستند، باید با پزشک مشورت کنید.

• سفتی و درد در هنگام صبح:

در صورتی که عضلات شما در حین برخاستن از خواب سفت باشد، و درد صورت داشته باشید. علامت این است که در خواب دندان قروچه می کنید. فشار دادن یا دندان قروچه رفتن باعث خستگی بیش از حد عضلات و منجر به درد می شود.

• مشکل هنگام غذا خوردن:

ممکن است در نتیجه تغییر در نحوه گاز گرفتن، نحوه قرار گرفتن دندان های بالایی و پایینی در یکدیگر در بلعیدن به مشکل برمی خورید. این تغییر ممکن با سندروم مفصل گیجگاهی فکی مرتبط باشد.

• بیماری ها و آسیب دیدگی های مرتبط قبلی:

آسیب دیدگی مفصل فک یا آسیب دیدگی مرتبط با چندین سال قبل منجر به علائم سندروم مفصل گیجگاهی فکی می شود. آرتروز در مفصل همچنین ناشی از آسیب دیدگی است.

آرتریت از قبل بر مفاصل دیگر تاثیر گذاشته است که بر مفصل کف نیز می تواند اثر بگذارد و منجر به سندروم مفصل گیجگاهی فکی شود.

• علائم دیگر:

علاوه بر قفل شدن فک و صدا دادن فک پایین احساس پر بودن یا زنگ زدن در گوش گاهی اوقات با سندروم مفصل گیجگاهی فکی مرتبط است. در این موارد، مشاوره با پزشک متخصص گوش،حلق و بینی برای تشخیص نهایی موثر است.

در صورت داشتن درد فک پایین و این علائم ذکر شده با دندان پزشک و متخصص جراحی فک و صورت مشورت کنید.

دندان پزشک توانایی شما در باز و بسته کردن فک را مورد آزمایش قرار می دهد، حرکات دیگر فک را معاینه می کند و برای درد یا التهاب عضلات و مفاصل فک را لمس می کنند.

دندان پزشک گوشی طبی را روبروی گوش شما قرار می دهد تا هر گونه صدایی را متوجه شود و مفصل فک را در حین باز و بسته کردن آن احساس می کند.

علل صدا دادن فک

عوامل متعددی وجود دارند که می توانند موجب ایجاد صدا دادن فک و مفاصل شوند از جمله:

• دندان قروچه بیش از حد (ساییدن دندان ها و ساییدن دندان ها در شب)
• ترومای (ضربه) حاد
• فروپاشی جزئی یا آسیب رسیدن به دیسک
• عدم تعادل اکلوزال (نامرتبی دندان)
• اختلال عضله ی پتریگوئیدجانبی (عضلات فک به درستی کار نمی کنند)
• گاهی اوقات، از دست دادن دندان خلفی یا استفاده از دندان های مصنوعی نامناسب می توانند باعث ایجاد یک بایت بیش از حد بسته شوند.

این مشکل باعث ناهماهنگی قدامی دیسک در ارتباط با کندیل (برجستگی انتهایی استخوان فک) می شود و در نتیجه صدای تق تق یا خش خش به وجود می آید.

اگر مشکلاتی از نظر وضعیت قرار گیری وجود داشته باشد، ممکن است به دلیل حالت قرار گیری خلفی کندیل در فضای مفصلی، ناهماهنگی قدامی دیسک ایجاد گردد.

معمولاً علت صدا دادن فک جابجایی دیسک در فک است. مفاصل فک از جمله مفصل های گوی و کاسه ای همانند مفصل شانه هستند. دیسک غضروف در مکان خود قرار دارد و توسط یک عضله هدایت می شود.

هنگامی که دیسک در طول حرکت فک می لغزد، می تواند تمام انواع صداها را ایجاد کند که اغلب آن ها به صورت صداهای تق تق یاخش خش مانند هستند.

 

علت صدا دادن فک هنگام غذا خوردن

هنگام صدا دادن فک، صدای مفصل فک با باز کردن دهان از مفصل فک تحتانی (مفصل طرفین فک که دهان را باز و بسته می کند) شنیده می شود.

علت صدا دادن فک هنگام جویدن غذا این است که عضلات و تاندون های سفت شده فک شما را به یک سمت می کشند، یا آن را از جای خود خارج می کند.

جابجایی فک و صدا دادن آن از مفصل فک از مفصل تحت فشار شنیده می شود که به آرامی به سمت داخل یا خارج از محل خود هنگام غذا خوردن، خمیازه کشیدن، و حتی گاهی صحبت کردن حرکت می کند (جابجایی فک).

بنابراین، صدا دادن فک هنگام غذا خوردن و… می تواند به دلیل مجموعه ای از مشکلات ایجاد شود.

اما دلیل کلی جابجایی فک و صدا دادن آن به طور خلاصه سفت شدن عضلات و تاندون ها، و یا حتی سست شدن آنها و غضروف هاییست که به عملکرد درست فک کمک می کنند. این فشار و در ادامه صدا دادن فک هنگام جویدن غذا می تواند دلایل زیر را داشته باشد:

• اختلالات مفصل فک (از جمله آسیب به دلیل اسپاسم عضلات، رماتیسم مفصل، و تومورهای مفصل فک)
• استفاده زیاد از فک (برای مثال جویدن مداوم آدامس)
• قرارگیری نادرست دندان ها
• آسیب های قدیمی
• قفل شدن فک
• دندان قروچه

چرا این مفصل دچار مشکل می‌شود؟

حرکت مفصل گیجگاهی فکی ترکیبی از یک حرکت باز و بسته کردن همراه با یک حرکت لغزشی است که عملکرد صحیح آن به سلامت دیسک و مفصل، هماهنگی میان اعصاب و عضلات جونده و روابط مناسب بین دندان‌ها بستگی دارد.

این مشکل در خانم‌های رده سنی 30 تا 50 سال، کسانی که دچار ناهنجاری فکی هستند یا افراد مبتلا به برخی سندرم‌های مادرزادی خاص شیوع بیشتری دارد. اختلالات مفصل گیجگاهی فکی معمولا به این دلایل اتفاق می‌افتد:

• خوردگی دیسک یا تغییر محل آن
• آرتریت غضروف مفصل

آسیب‌دیدگی مفصل به دلیل ضربه‌های شدید یا نیروهای با شدت کم اما مداوم و مستمر که معمولا به دلیل اعمال نیروی بیش از حد عضلات جونده یا روابط ناصحیح میان دندان‌ها حاصل می‌شود.

عضلات مسئول در حرکات مفصل و جویدن (عضلات جونده) به واسطه فعالیت شدید دچار خستگی و ضعف می‌شوند. علت معمولا فشردن شدید دندان‌ها روی هم(کلنچ کردن) یا دندان قروچه موقع خواب یا سایش دندان‌ها هنگام بیداری است.

 

چه افرادی مستعد ابتلا به اختلال صدا دادن فک هستند؟

زنان بیشتر از مردان صدا دادن فک را تجربه می‌کنند. علت اصلی این موضوع هنوز مشخص نشده است. اما پزشکان تصور می‌کنند که کلاژن نگهدارنده دیسک در زنان از لحاظ آناتومیکی متفاوت است.

از طرف دیگر احتمال می‌رود هورمون‌های استروژن و پروژسترون هم بر این رویه تاثیرگذار باشند.

مطالعات نشان می‌دهد که صدا دادن مفصل گیجگاهی-فکی، بیشتر در افراد جوان و در زنان بین ۳۰ تا ۵۰ سال دیده می‌شود.

البته این مشکل مختص به این گروه نیست و هر کسی در هر سنی و از هر جنسیتی ممکن است صدا دادن فک را تجربه کند. این وضعیت غالباً موقتی است. صدا دادن مفصل گیجگاهی فکی را می‌توان با تغییر سبک زندگی و درمان‌های خانگی تسکین داد.

صدا دادن فک ناشی از چیست؟

تصور می شود که صدا دادن فک ناشی از مشکلات مربوط به عضلات فک یا مفاصل گیجگاهی فکی (TMJs) است.
به طور معمول در دنیا چیزی حدود 10 میلیون به این مشکل گرفتار هستند و آمار صدا دادن فک و مشکلات فکی در بانوان بسیار بیشتر از آقایان است.
با این حال، هرکسی از هر سن و جنسیتی می تواند صدا دادن فک را تجربه کند، که ممکن است با رفتارهایی مانند:

• دندان ها را آسیاب می کنند
• آدامس به طور مرتب یا بیش از حد جویدن
• خوردن ناخن
• چسباندن فک به هم
• گاز گرفتن قسمت داخل گونه یا لب
  رو به رو شود و باعث شود تا فک آن شخص صدا دهد.
  همچنین، چندین بیماری پزشکی می تواند به صدا دادن فک منجر شود، از جمله:

• آرتروز

آرتروز بیماری مفاصل است و دو مورد از شایع ترین ورم مفاصل آرتریت روماتوئید و آرتروز است که هر دو می توانند منجر به آسیب غضروف در TMJ شوند.
از بین رفتن بافت غضروف TMJ می تواند حرکات فک را دشوار کند و باعث ایجاد صدا دادن فک می شود.
علائم دیگر آرتریت عبارتند از:

• درد مفاصل
• سفتی، سختی
• التهاب یا تورم
• محدوده حرکتی رو به کاهشی
• همچنین، افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ممکن است خستگی و کاهش اشتها را تجربه کنند.

• صدمه دیدن فک

فک شکسته یا دررفته، به هنگامی که مفصل فک فاقد اتصال شود اتفاق می افتد، می تواند باعث ایجاد صدا دادن فک شود.
علل عمده آسیب دیدگی فک عبارتند از:

• تصادفات جاده ای
• صدمات ورزشی
• زمین خوردن در طول سفر
• حملات جسمی
  اگر موارد زیر را تجربه کردید، پیشنهاد می شود تا به دکتر بروید:
• خون ریزی
• کبودی
• ورم

• سندرم درد میوفاشیال

سندرم درد میوفاشیال نوعی اختلال درد مزمن است که باعث ایجاد درد در نقاط خاص محرک برخی از ماهیچه ها می شود.

بعد از انقباض عضله با تکرار عضله، این اتفاق رخ می دهد پس بنابراین، ممکن است بر کسانی که شغل دارند یا در فعالیت های ورزشی که نیاز به حرکت تکراری دارد، تأثیر بگذارد.

سندرم درد میوفاشیال در فک می تواند منجر به صدا دادن فک شود.
علائم سندرم درد میوفاشیال شامل موارد زیر است:

• درد عضلانی
• درد مداوم یا مترقی
• نقاط حساس در عضلات
• مشکلات خواب
• تغییر در خلق و خوی

• آپنه خواب

آپنه خواب نوعی اختلال شایع است که با تنفس کم عمق یا یک یا چند مکث در تنفس، هنگام خواب مشخص می شود.
دو نوع آپنه خواب وجود دارد به نام آپنه انسدادی خواب و آپنه خواب مرکزی. هر دو می توانند باعث صدا دادن فک شوند.
برخی از علائم آپنه خواب عبارتند از:

• خواب آلودگی روزانه
• سردرد
• اختلالات خلقی
• افراد مبتلا به آپنه خواب انسدادی نیز ممکن است در خواب خود خروپف کنند.
  از آنجا که آپنه خواب می تواند خطر ابتلا به چندین بیماری جدی مانند فشار خون بالا، حمله قلبی و چاقی را افزایش دهد، افراد دارای مشکل خواب باید به دنبال فوریت های پزشکی باشند.

• مال اکلوژن دندان ها

 

مال اکلوژن دندان ها همچنین به عنوان اوربایت یا زیربنایی شناخته می شوند، باعث از جا افتادن فک و دهان می شوند. این می تواند به جلو رفتن فک و یا صدا دادن فک منجر شود.
مال اکلوژن دندان ها معمولاً به ارتودنسی حرفه ای نیاز دارد.

• رابطه عفونت و صدا دادن فک

در برخی موارد، صدا دادن فک ناشی از عفونت غدد دهان است.
علائم و نشانه های دیگر عفونت های دهان شامل موارد زیر است:

• دهان خشک
• طعم بد دهان
• درد صورت
• التهاب
  آنتی بیوتیک ها یا سایر روش های درمانی ممکن است برای درمان عفونت های دهانی لازم باشد.

• تومورها

تومورها تقریباً در هر ناحیه از دهان ایجاد می شوند. بسته به موقعیت مکانی آنها، تومورها می توانند بر حرکت فک تأثیر بگذارند و منجر به صدا دادن فک یا احساس درد فک می شوند.
برخی از تومورها می توانند منجر به پیشرفت سرطان شوند.

آیا ممکن است بیماری‌های مفصل فک باعث سایر بیماری‌ها شود؟

اختلالات مفصل فک یکی از اختلالات رایج است که در صورت بروز حتما باید به دندانپزشک متخصص مراجعه شود.

این اختلالات ممکن است به صورت مستقیم بر مغز انسان تاثیر بگذارد و یا با سخت کردن باز و بسته کردن دهان و جویدن غذا بر کیفیت زندگی و گوارش انسان را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

درمان صدا دادن فک

خوشبختانه این مشکل درمان های خانگی نیز دارد که شامل موارد زیر می باشد:

• پک های یخ یا گرم

قرار دادن کمپرس یخ به مدت 10 الی 15 دقیقه روی محل و سپس کمپرس داغ به مدت 5 الی 10 دقیقه بعد از آن، می تواند به از بین بردن علائم و درد کمک کند که می توانید این کار را چند بار در روز تکرار کنید.

 

• خودداری از خوردن غذاهای سفت و برشته

از غذاهای برشته ، سبزیجات خام یا غذاهایی که نیاز به جویدن زیاد دارند تا حد ممکن استفاده نکنید.

• ریکلس کردن فک

تا حد ممکن دهانتان را آرام باز و بسته کنید و با باز نگه داشتن بین دندان ها، فشار را از روی فک بردارید.

• تمرین مدیریت استرس

کاهش استرس به از بین بردن صدای فک کمک می کند و باعث جلوگیری از اقداماتی مثل دندان قروچه کردن می شود. مدیتیشن، فعالیت فیزیکی و تنفس عمیق هنگام ورزش نمونه هایی از تکنیک های مدیریت استرس است.

• باز نکردن بیش از حد فک

از فعالیت هایی که باعث باز کردن بیش از حد دهان مثل فریاد زدن، آواز خواندن و جویدن آدامس می شود، دوری کنید.
وضعیت بدن خود را در حالت متناسب و متعادل نگه دارید.

• فیزیک درمانی انجام دهید

کشش صورت و ماساژ دادن آن در شرایط مناسب می تواند برای درمان صدا دادن فک مناسب باشد.

• درمان های پزشکی

• دارو: داروهای ناپروکسن، ایبوپروفن یا دیگر انواع داروهای ضد التهاب و غیر استروئیدی می توانند درد و التهاب موجود در فک را بهبود ببخشند.
• جراحی های فک برای از بین بردن ناهنجاری های فکی مثل اوپن بایت، اوور ابتی، آندر بایت و … .
• تزریقات مسکن
• امواج فرابنفش که حرکت دادن فک را در این وضعیت آسان تر می کند.
• لیزر درمانی یا درمان از طریق امواج
• اقدامات بهبود وضعیت دندانی مثل ارتودنسی
• الکتروتراپی که عضلات فک و صورت را آرام می کند.

چهار تمرین درمانی برای رفع صدای مفصل فک

در تمرین نخست فرد باید دو انگشت خود را زیر چانه قرار دهد سپس دهان خود را باز و با انگشتان خود به آرامی در برابر باز شدن دهان مقاومت کند، پنج ثانیه دهان را در این وضعیت نگه دارد سپس آن را رها کند، این حرکت باید پنج بار تکرار شود.

 

در تمرین دوم فرد باید کمی دهان خود را باز کند و مطابق تصویر انگشتان خود را روی دندان‌های پایینی قرار دهد سپس سعی کند دهان خود را ببندد و با انگشتان خود به فک پایین مقاومت اعمال کند، پنج ثانیه دهان را در این وضعیت نگه دارد، این حرکت باید پنج بار تکرار شود.

 

در تمرین سوم فرد باید صاف بایستد سپس به آرامی چانه را به سمت گردن (عقب) فشار دهد و سعی کند غبغب خود را چین بیندازد، غبغب را پنج ثانیه در این وضعیت نگه دارد و این حرکت را پنج بار تکرار کند.

 

در تمرین چهارم فرد باید یک چوب بستنی را بین دندان‌های خود را نگه دارد سپس کند آن را به دو طرف حرکت دهد، این حرکت باید ۲۰ مرتبه تکرار شود.

لیفت گردن

اگر شما لاغر شوید و چربی زیادی از دست بدهید، حالت سفت و برجسته بودن پوست شما از بین می‌رود و این باعث شُل و پژمرده شدن پوست می‌شود.

با درمان افتادگی پوست و لیفت گردن می‌تواند پوست را سفت و محکم کند، غبغب زیر چانه را از بین ببرد و روی هم رفته یک نمود نرم و صاف در ناحیه گردن ایجاد کند.

با افزایش سن افراد، پوست گردن آن‌ها پژمرده می‌شود و حالت افتادگی پیدا می‌کند. گردن پژمرده و پیر، سن فرد را بیشتر از آنچه هست نشان می‌دهد و از زیبایی کلی وی می‌کاهد.

یک گردن زیبا ویژگی‌های ظاهری فرد جلوه می‌دهد و او را بهتر نمایان می‌سازد. خوشبختانه روش‌های زیادی وجود دارد که می‌تواند برای کشیدن پوست گردن توصیه شود. برای اطلاع دقیق از هزینه کشیدن پوست گردنباید با پزشک مشورت نمایید.

پیری و افتادگی پوست گردن

 

 

یکی از رایج‌ترین نگرانی‌های بیان شده توسط مردم بالغ این است که آن‌ها متوجه یک تغییر تدریجی فیزیکی در پوست اطراف فک پایین و دور گردن می‌شوند.

مشکلات نامطلوب پیری گردن می‌تواند در قالب پوستی شُل و با رنگی متفاوت با پوست بدن و همچنین چین و چروک ظاهر شود.

با توجه به اینکه تمرکز ما روی درمان صورت و چهره است، اغلب موارد جوان‌سازی در نواحی دیگر بدن را نادیده می‌گیریم؛

با این حال باید به یاد داشته باشیم که گردن محتمل‌ترین ناحیه بدن است که نشان‌دهنده‌ی سن فرد است و حتی ممکن است فرد را پیرتر از آنچه هست نشان دهد.

با افزایش سن، ما متوجه تغییراتی در پوست خود در نواحی صورت و گردن می‌شویم، زیرا به همان اندازه که صورت‌های ما در معرض نور خورشید است، گردن نیز در معرض آن است؛ بنابراین تغییر در این دو ناحیه اجتناب‌ناپذیر است.

میزان اهمیت دادن به پوست، آسیب نور خورشید و ژنتیک عواملی هستند که روی واکنش پوست به فرایند پیری تأثیر می‌گذارند.

به یاد داشته باشید که همیشه از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید و علاوه بر صورت در گردن، دست‌ها و سینه نیز از کرم ضد آفتاب استفاده کنید.

هزینه لیفت گردن با توجه به روشی که برای آن انتخاب میکنید ، متفاوت است .

لیفت گردن مناسب چه کسانی است؟

 

هر کس که شرایط کر شده در زیر را داشته باشد می تواند بگوید عمل لیفت گردن برایش مناسب و موثر است. این موارد به شرح زیر می باشند.

1. وجود چربی های اضافه در زیر چانه طوری که به ظاهر غبغب چانه داشته باشید.
2. وجود چربی های اضافه در زیر فک و روی گردن
3. پیر شدن یا آسیب دیدن پوست گردن از نور خورشید.
4. شُل شدگی و افتادن پوست گردن طوری که مانند گردن بوقلمون باشد.

اهداف مورد انتظار از لیفت گردن

مهم ترین هدف از عمل لیفت گردن که هر کس انتظارش را دارد موارد زیر می باشد:

• ظاهر گردن را جوان و زیبا شود.
• برداشتن پوست اضافی موجود بر روی گردن
• برداشت و یا اصلاح عضلات گردن
• بهبود و اصلاح فُرم و شکل چانه و خط فک
• مزیت های حاصل از انجام لیفت گردن
• افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس
• ایجاد ظاهری جوان
• احساس جوان، شاداب و با طراوت بودن
• توانایی در پوشیدن لباس‌های یقه باز؛ دیگر لازم نیست گردن خود را با شال یا دستمال بپوشانید
• استعمال مواد آرایشی کمتر

چگونه برای لیفت گردن آماده شویم؟

• در طول مشاوره جراح راجع به دارو هایی که قبل از عمل باید از آن ها اجتناب کنید به شما اطلاع میدهد.بعضی از دارو ها و ویتامین ها خون شمارا رقیق کرده و باعث خونریزی بیشتر میشوند.
• دو هفته قبل و بعد از عمل جراحی نباید سیگار بکشید تا اطمینان حاصل شود که درمان به خوبی پیش میرود.
• همچنین رژیم غذایی شما مهم است:به درستی غذا بخورید زیرا به بدن شما برای بهبود کمک میکند.
• در روز جراحی حتما از لباس های راحتی استفاده کنید.بهتر است یک پیراهن دکمه ای بپوشید که لازم نباشد از سر شما خارج شود.
• بهتر است یک هفته استراحت مطلق داشته باشید البته دکتر شما بسته به شرایط آن را تغییر میدهد.
• اگر هرکدام از روش های جراحی که در بالا ذکر شده استفاده میکنید بهتر است قبل از آن خانه را آماده ی استراحت و بهبود خود بکنید.

 

شیوه انجام لیفت گردن

عمل لیفت گردن چندان پیچیده نیست و معمولا بین دو تا سه ساعت زمان نیاز دارد. می‌توان این عمل را با بی‌حسی موضعی انجام داد ولی معمولا با بی‌هوشی عمومی انجام می‌شود.

این موضع را پس از مشورت با جراح خود می‌توانید مشخص کنید. بسته به سن، وضعیت عمومی سلامت و بدن شما و اینکه چقدر ممکن است هنگام فرایند جراحی دچار استرس شوید، می‌توان یکی از دو روش بی‌حسی یا بی‌هوشی را انتخاب کرد.

بسته به اینکه به چه دلیل نیاز به لیفت گردن دارید، تکنیک مناسب برای شما به‌کار گرفته خواهد شد.

اگر جوان هستید و پوست گردن شما هنوز خاصیت ارتجاعی خود را از دست نداده است اما بافت چربی اضافی در گردن خود دارید، می‌توان از روش لیپوماتیک استفاده کرد؛

اما اگر سن شما بالا رفته و دچار افتادگی و چروک در پوست گردن هستید، باید با کمک کشیدن یا لیفت پوست و در صورت نیاز لیپوماتیک، عمل لیفت گردن را انجام داد.

لیپوساکشن گردن

خط باریک و ظریف گردن ، جزء کلیدی مشخصات کلی یک صورت زیبا می‌باشد. چربی بیش‌ازحد و یا افتادگی پوست در ناحیه گردن می‌تواند در هر سنی در اثر افزایش وزن یا مسائل ژنتیکی، افزایش یابد.

لیپوساکشن گردن یک روش درمانی ساده و بسیار مؤثر است که می‌تواند در ایجاد خطوط طبیعی گردن مفید باشد.

افرادی که چربی اضافی خفیف و یا شل شدگی جزئی پوست در گردن خود دارند و به دنبال اصلاح ظاهر آن می‌باشند، این روش درمانی می‌تواند برای آن‌ها مؤثر باشد.

 

مزایا

• حذف رسوبات چربی اضافی در گردن
• اصلاح ظاهر و شکل گردن
• بهبود نمای خطوط فک
• سفت شدن پوست شل شده در گردن
• کاهش نشانه‌های پیری در گردن
• بهبود مشخصات کلی صورت
• فرایند لیپوساکشن گردن

با استفاده از لیپوساکشن به شکل‌دهی و افزایش قوام پوست گردن شما می‌پردازند. لوله‌ای توخالی و نازک به نام “کانول ” از طریق یک برش کوچک وارد لایه‌های زیرین پوست گردن می‌شود تا چربی اضافی را حذف نماید.

بوتاکس

کشش نفرتیتی (کشش پوست گردن با تزریق بوتاکس) یکی دیگر از درمان‌های غیرتهاجمی است که می‌تواند پوست گردن و ناحیه غبغب را بهبود ببخشد که شامل تزریق بوتاکس برای خطوط و عضلات گردن می‌شود.

کشش پوست گردن نفرتیتی، تکنیک جدیدی است که با انجام چندین تزریق بوتاکس در امتداد خط پایینی غبغب و همچنین قسمت پایین گردن در امتداد ماهیچه‌های پلاتیسما امکان بهبود خط غبغب و توازن ماهیچه‌های زیرین را فراهم می‌کند و کششی در پوست گردن و ناحیه فک ایجاد می‌کند.

تکنیک‌های غیرتهاجمی کاهش چربی مثل رادیو فرکانسی و لیزر مادون‌قرمز و دستگاه‌های بازسازی لیزر فرکشنال می‌باشند.

 

لیپوساکشن با انرژی

برای آن دسته از بیمارانی که رنگ پوستشان را تنها به میزان متوسطی از دست داده‌اند و دارای بافت چربی زیر پوستی اضافی هستند، استفاده از یک انرژی با تکنولوژی بالا همراه با لیپوساکشن گزینه مناسبی است.

روش لیپوساکشن با انرژی از پروب های کوچکی استفاده می‌کند که در زیرپوست گردن قرار می‌گیرند تا سلول‌های چربی را به‌آرامی گرم کنند و درنتیجه باعث سفت شدن و فرم گرفتن پوست می‌شوند.

لیپوساکشن با لیزر

می‌تواند برای سفت کردن پوست و فرم دادن غبغب بدون برش پوست استفاده شود.

لیپوساکشن همراه با لیزر با استفاده از یک فیبر لیزری بسیار کوچک ۱ میلی‌متری، انجام می‌شود و انرژی لیزری ملایمی را ساطع می‌کند که باعث گرم شدن، مایع شدن و انعقاد چربی می‌شود.

علاوه بر این، رگ‌های خونی نیز برای استخراج آسان با درد کمتر و بدون تورم و کبودی نسبت به روش قدیمی و سنتی لیپوساکشن تامسنت، بسته می‌شوند.

لیزر فرکشنال

از بین تمام روش‌های ضد پیری، درمانی بهتر از لیزر فرکشنال برای بازسازی پوست وجود ندارد. لیزر فرکشنال برای بازسازی‌ کردن پوست افرادی است که تمایل به داشتن پوستی با ظاهر نرم‌تر، صاف و سفت دارند، مفید است.

انرژی لیزر فرکشنال، آب و کلاژن پوست، بهبود ظاهر بافت و رنگ‌دانه‌های نامنظم، زخم و جای جوش و خطوط ریز را مورد هدف قرار می‌دهد.

انرژی متمرکز لیزر فرکشنال برای ارسال میکروسکوپی ستون لیزر از طریق پوست به درون لایه غشایی استفاده می‌شود که گرمای آن باعث تولید کلاژن و الاستین جدید می‌شود.

لیپوماتیک گردن

در این روش با دستگاه لیپوماتیک که نوع پیشرفته‌تری از روش لیپوساکشن است، سوراخ‌های ریزی در گردن ایجاد می‌شود و از طریق آن چربی اضافی بیرون کشیده می‌شود.

در این روش کانولا یا لوله‌های بلند و باریک از راه شکاف‌های بسیار باریک به زیر پوست فرستاده می‌شود.

سپس با حرکات فیزیکی ریز و ضربه و چرخش نوک کانولا، بافت‌های چربی خورد می‌شود. سپس این چربی به بیرون مکش خواهد یافت.

پس از لیپوماتیک گردن و خارج کردن چربی اضافی، با کمک گن‌ها طبی پوست گردن در جای خود محکم و سفت می‌شود. به این شکل افتادگی حاصل از چربی اضافی رفع خواهد شد.

یکی از ویژگی‌های این روش این است که جای بخیه و برش پوست در آن باقی نخواهد ماند چرا که شکاف‌های مورد نیاز برای ورود کانولا بسیار کوچک است.

میکرونیدلینگ

میکرونیدلینگ منجر به ایجاد پوستی با ظاهر صاف‌تر، سفت‌تر و جوان‌تر می‌شود و بطور طبیعی سبب تحریک ساخت کلاژن و الاستین در پوست می‌گردد.

نشانه‌های بارز زیبا شدن پوست پس از شش تا هشت هفته بعد از عمل قابل مشاهده هستند و می‌توانند تا یک سال ماندگار باشند.

ما همچنین می‌توانیم گردن و نواحی بالای تنه را درمان کنیم. در این روش از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود تا عمل بدون درد و ناراحتی انجام شود.

 

کویتیشن

کویتیشن یک درمان معتبر است که می‌تواند موجب کاهش افتادگی پوست حتی تنها با یک جلسه شود.
در کویتیشن از تکنولوژی مافوق صوت برای ایجاد لیفت متداول گردن بدون استفاده از روش‌های تهاجمی استفاده می‌شود.

امواج مافوق صوت موجب تحریک ساخت کلاژن که برای سفت و محکم کردن پوست ضرروی است، می‌گردد.

در نتیجه کویتیشن یک گزینه‌ی درمانی عالی برای افرادی است که می‌خواهند افتادگی پوست خود را برطرف کرده و ظاهر خود را جوان‌تر نشان دهند.

لیفت گردن با نخ

لیفت با نخ یک روش بدون جراحی و با حداقل تهاجم برای لیفت صورت و گردن و با استفاده از بخیه‌هایی است که معمولاً به آنها نخ گفته می‌شود.

نخ‌ها در زیر پوست قرار داده می‌شوند تا پوست افتاده را بکشند و چین و چروک‌ها پر شوند و در نتیجه اثرات نیمه دائمی لیفت برجای می‌ماند.

جدا از مزایای بازسازی پوست در اثر ساخت کلاژن و سفت شدن پوست، کیفیت و تون پوست نیز بهبود پیدا می‌کند.

 

روش جراحی

در این روش برش‌هایی در پوست ایجاد می‌شود. از طریق این برش‌ها، هم می‌توان بافت اضافی چربی را جدا کرد و هم در صورت نیاز ماهیچه‌های اضافی گردن را برداشت.

سفت کردن ماهیچه‌های گردن به خوش‌فرم شدن گردن بسیار کمک می‌کند.

سپس پوست گردن کشیده می‌شود و بخش‌های اضافی آن برش می‌خورد. برش‌های مورد نیاز برای کشیدن پوست و لیفت گردن می‌تواند در چند نقطه ایجاد شود که به تکنیک جراحی بستگی دارد:

• جلوی گوش و در ناحیه خط ریش؛ زیر و اطراف گوش
• پشت سر و پشت چانه
• زیر چانه و ناحیه بالای گردن
• تفاوت لیفت گردن

عمل جراحی لیفت گردن معمولا ماندگاری بالایی دارد. اگر سبک زندگی مناسبی در پیش بگیرید و وزن خود را نیز کنترل کنید، معمولا تا پایان عمر باقی خواهد ماند.

البته اگر سن شما بسیار بالا برود ممکن است در سنین کهن‌ سالی دوباره کمی دچار افتادگی شود که غیر قابل پیشگیری است.

این درحالی است که اگر لیفت گردن با کمک اندوتاین انجام شود، ماندگاری زیادی ندارد و پس از ۷ تا ۱۲ سال نتایج آن از بین خواهد رفت.

نکته مهمی که در مورد لیفت گردن و روش‌های آن وجود دارد، مشاوره با یک جراح فوق تخصص پلاستیک و زیبایی است.

چرا که دانش و تجربه کافی را دارا است تا بهترین روش لیفت گردن را برای شما مشخص کند و هنگام انجام آن نیز بهترین تکنیک را به‌کار بگیرد.

 

زمان بهبودی چقدر است؟

مسئله بسیار مهم در رابطه با تقبل هزینه کشیدن پوست گردن با هایفو این است که پس از آن نیاز به استراحت وجود ندارد.

ممکن است قرمزی موقتی پوست یا تورم پس از درمان را تجربه کنید، اما این عوارض هایفو بیشتر از چند ساعت به طول نخواهد انجامید.

دوره نقاهت پس از لیفت گردن چقدر طول می کشد؟

دوره نقاهت پس از عمل در هر بیمار متفاوت است که به نوع جراحی و گستردگی آن بستگی دارد. به طور کلی بیماران پس از جراحی باید برای برگشتن به روال عادی زندگی خود صبور باشند.

بیشتر افراد پس از یک هفته تا نهایتا ۱۴ روز می توانند به کار و فعالیت روزمره خود بازگردند. شرکت در فعالیت های ورزشی به حداقل سه هفته زمان نیاز دارد.

معمولا، تا چند روز پس از جراحی دچار درد و ناراحتی خواهید بود. بروز تورم و کبودی پس از عمل طبیعی است، اما تمامی این عوارض تا یک هفته پس از جراحی از بین می روند.

با استفاده از کمپرس سرد می توانید تا حد زیادی درد و تورم را کنترل کنید.

در برخی از بیماران ممکن است استفاده از بانداژ فشاری پس از جراحی لیفت گردن توصیه شود که به کاهش تورم کمک می کند. این وسیله طبی باید به مدت پنج تا هفت روز در تمامی ساعات شبانه روز استفاده شود.

ایمنی و خطرات جراحی لیفت گردن

تصمیم گیری در مورد انجام دادن یا ندادن لیفت گردن کاملاً شخصی می باشد. اگر مزایای لیفت گردن شما را به اهداف خود نزدیک تر می کند، می بایست ریسک و خطرات این جراحی را نیز پذیرا باشید.

شما می بایست پیش از انجام جراحی لیفت گردن، رضایت نامه ای را از جراح خود به منظور کسب اطمینان از فهم دقیق عوارض جانبی و احتمالی این عمل، درخواست نمایید.

برخی از عوارض جانبی جراحی لیفت گردن به شرح ذیل می باشد:

1. عوارض مربوط به بیهوشی
2. خونریزی
3. از دست دادن موقتی و یا دائمی موهای اطراف محل برش
4. عدم تقارن در اجزا صورت
5. انباشت خون در در خارج از رگ های بدن (هماتوم)
6. عفونت
7. اسکارها و زخم هایی که به صورت نامطلوبی باقی می مانند.
8. تورم طولانی مدت
9. بدرنگی و از دست رفتن کیفیت پوست
10. برداشتن بیش از حد پوست
11. بخیه هایی که برای به هم آوردن پوست استفاده می شوند، ممکن است از نوع جذبی بوده و پس از جذب شدن توسط پوست همچنان قابل رویت باشند و یا موجب سوزش و تحریک پوست شوند و احتیاج به کشیده شده و یا برطرف شدن داشته باشند.
12. از دست دادن حس و یا دیگر تغییرات در حساسیت پوست
13. درد های مداوم
14. روند ضعیف التیام زخم ها
15. خطر ابتلا به ترومبوز وریدی عمیق به همراه عوارض قلبی و ریوی
16. نتایج ناموفق عمل به گونه ای که به جراحی ترمیمی نیاز باشد

این ریسک ها و سایر عوارض جانبی جراحی لیفت گردن می بایست به طور کامل در جلسات مشاوره ای مورد بحث قرار گیرد. مطرح کردن تمامی سوالاتتان با جراح فوق تخصص پلاستیک بسیار مهم می باشد.