استئوتومی چیست ؟

استئوتومی  نوعی عملکرد می باشد که در آن استخوان مورد نظر به وسیله بهترین جراح بینی و با هدف خاصی برش داده و شکسته می شود. این برش ها بصورت کنترل شده ای و با وسایل خاصی انجام می گیرد.

استئوتومی به منظور تصحیح طول استخوان و یا اصلاح کردن امتداد استخوان بکار گرفته می شود.

استئوتومی درعمل جراحی بینی

استئوتومی در جراحی بینی نوعی عملکرد است که جراح بینی، استخوان را با هدف خاص برش داده و می شکند. برش ها با تکنیک مخصوص و کنترل شده ایجاد می شوند.
به طور کلی استئوتومی به منظور برطرف کردن نواقص و ایرادات ظاهری بینی ایجاد می شود و طول و امتداد استخوان با از بین بردن قوز بینی و ایجاد قوس روی پل بینی اصلاح می گردد.

در جراحی زیبایی بینی، برداشت قوز در نمای روبرو منجر به پهن شدن بینی می شود، لذا باید پهنای بینی باریک شود تا شکل نرمال بدست بیاید. بدین منظور باید دیواره کناری استخوان بینی و زائده بالا رونده استخوان ماگزیلاری در کنار، توسط وسیله ای بشکند و متحرک شود تا شکل نرمال بدست آید.

استئوتومی یک عمل تروماتیک و ضربه ای است که پس از جراحی بینی بخشی از کبودی ، ورم و التهاب بینی ناشی از آن می باشد . البته لازم است بدانیم در صورتی که جراح بینی دارای مهارت وتجربه کافی باشد ، میزان این کبودی بسیار کمتر خواهد بود .

در برخی از جراحی های بینی مانند جراحی بینی ترمیمی ممکن است که استئوتومی نیاز نباشد ، لذا میزان کبودی دور چشم کاهش می یابد .
لازم به ذکر است دلیل آن که پس از عمل جراحی بینی ، کمپرس سرد توصیه می شود ، همین استئوتومی است .

به طور کلی می توان گفت به روش صحیح شکستن استخوان بینی استئوتومی گفته می شود که اگر توسط جراحی ماهر و با تجربه انجام شود نتایج مطلوب و بی خطری به دست خواهد آمد لذا افراد از تورم و قرمزی حاصل از جراحی نبایند بترسند.

لازم به ذکر می باشد روشی ایمن که اثری بر روی پوست به جای نمی گذارد روش استئوتومی از داخل بینی است.

 

 

بیشتر بخوانید : جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی چیست و چگونه انجام می شود؟

تذکر :

در بعضی از عمل های جراحی بینی ، نظیر جراحی بینی ترمیمی ، امکان این که استئوتومی نیاز نباشد ، و جود دارد .

در حالت کلی می توان گفت ، استئوتومی با توجه به ضربه ای و تروماتیک بودن ، از عوامل مهم بروز کبودی ، ورم و التهاب بینی و اطراف چشم است ، به همین علت است که اسفاده از کمپرس سرد ، پس از اتمام جراحی بینی تا 24 ساعت اولیه پس از جراحی بینی توصیه می شود .

جراحی استئوتومی مناسب چه بینی هایی است؟

جراحی استئوتومی مناسب بینی های گوشتی نیست. همانطور که گفته شد، جراحی استئوتومی بینی مخصوص برش، حذف و اصلاح استخوان است و در نتیجه، بر روی بینی های گوشتی انجام نمی شود.

اما بینی های استخوانی دارای مشکلات زیر را می توان ازطریق عمل استئوتومی بینی اصلاح کرد.

• بینی هایی که انحراف دارند

زمانی که انحرافی در استخوان سمت چپ یا راست بینی به وجود بیاید، برای اصلاح آن استخوان بینی باید شکسته شود.

در طول جراحی استئوتومی بینی، استخوان به گونه ای بریده و جهت داده می شود که در یک مسیر صاف قرار بگیرد. بینی های شکسته شده یا بینی هایی که ضربه دیده اند، جراحی استئوتومی را تجربه خواهند کرد.

 

• بینی های بیش از حد عریض

اگر پل بینی خیلی عریض باشد، این دفورمیتی و بدشکلی از روبرو بیشتر به چشم می آید. زمانی که استخوان بینی ضخیم باشد، این مشکل رخ می دهد که با استفاده از روش استئوتومی می توان آن را اصلاح کرد.

در این صورت، استخوان بینی شکسته شده و طوری قرار می گیرد که طرف راست و چپ بینی به هم نزدیک تر و بینی باریک تر شود.

• بینی هایی که قوز دارند

یکی دیگر از کاربردهای جراحی استئوتومی بینی، حذف و برداشتن قوز بینی است. زمانی که قوز بینی در طول جراحی های معمولی برداشته می شود، پل بینی تخت شده و از روبرو فرورفته دیده می شود.

یعنی همان مشکل پل عریض بینی به وجود می آید. اما با جراحی استئوتومی بینی، ابتدا قوز برداشته شده و سپس، استخوان های دو طرف به یکدیگر نزدیک می شوند تا بینی بعد از جراحی شکل طبیعی خود را از دست ندهد.

برخی از بیمارانی که قوز بزرگی بر روی بینی خود دارند، بعد از عمل با عارضه ی فرورفتگی پل بینی مواجه می شوند. اما عمل استئوتومی بینی یک جراحی ایمن و معمولا موفق برای این نوع بینی ها محسوب می شود.

 

• بینی های شکسته شده

شکستگی بینی علاوه بر ایجاد اختلال در تنفس، معمولا بر ظاهر آن نیز اثر می گذارد. روی بینی های شکسته شده اغلب یک برآمدگی یا فرورفتگی دیده می شود و یا ممکن است بینی به دو طرف مایل و خم شود.

ترمیم بینی شکسته در بیشتر موارد نیازمند روش استئوتومی است. یعنی استخوان بینی به شکل کنترل شده ای شکسته شده و دوباره در جهت مستقیم و مناسب خود قرار داده می شود.

برای پر کردن فرورفتگی های بینی ممکن است جراح عمل گرافت غضروف را انجام دهد. پس از اتمام جراحی، بینی گچ گرفته می شود تا استخوان و غضروف ها در جای مورد نظر محکم شوند.

انواع استئونومی

با برداشتن قوز بینی ، بینی از نمای روبرو پهن می شود ، اما می توان به منظور برقراری یک ظاهر ایده آل برای بینی به کمک استئونومی پهنای بینی را باریک کرد.
استئونومی به دو صورت قابل انجام می باشد :

لترال :

در این روش ، زائده استخوان ماگزیلاری ( بالا رونده ) موجود در جداره جنبی استخوان بینی توسط ابزار مخصوصی شکسته شده و دارای حالتی متحرک می گردد.
غضروف های لترال فوقانی متصل به استخوان بینی می باشند که بعد از فرآیند فوق ، به درون خواهند آمد. استئوتومی لترال از داخل و خارج قابل اعمال می باشد.
از آنجا که استئونومی به روش لترال ، حالت ضربه زننده دارد منجر به بروز التهاب و تورم می شود ، بنابراین می بایست در مر حله پایانی جراحی بینی صورت پذیرد.

 

مدیال:

در این روش ، بعد از برداشتن قوز بینی ، ابزاری تحت عنوان استئوتوم مدیال که قطری حدود 2 الی 3 میلی متر دارد در طرفین بینی قرار می گیرد و منجر به متحرک شدن استخوان بینی از درون می شود.

لازم به ذکر است قبل از انجام استئوتومی در جراحی بینی ، ناحیه مورد نظر از طریق تزریق لیدوکایین خالی از خونریزی شده و بی حس می گردد.

روش انجام استئوتومی

روش انجام استئوتومی خارجی هم از بیرون و هم از داخل است. هر دو روش مرسوم است ولی از داخل بینی بدست دکتر کاظمی بهترین نتیجه را دارد. بلافاصله بعد از استئوتومی با انگشت روی محل فشار می آوریم تا خونریزی قطع شود و تورم کم شود.

علت اصلی تورم پس از عمل جراحی بینی، همان استئوتومی لترال است یعنی اگر در عمل بینی به دلیلی (مانند عدم نیاز در جراحی بینی ترمیمی) استئوتومی انجام نشود، ورم زیر چشم نداریم.

بعد از انجام استئوتومی، پشت بینی برای اینکه ناهمواری دارد یا نه، نگاه می شود اگر ناهمواری بود زیر دید مستقیم اصلاح می شود. باید از استئوتومی از پایینترین محل باشد که بعد عمل، لبه ای در محل لمس نشود و زیبا باشد.

به خاطر همین استئوتومی است که گذاشتن یخ در چهار روز اول بعد عمل بینی خیلی مهم است تا تورم به حداقل ممکن برسد. در روش خارجی از برش ظریف روی پوست به قطر دو تا سه میل متر استفاده می شود.

برش کوچک روی پوست به طول دو الی سه میلی متر در محل کانتوس داخلی چشم داده میشود (منظور روی لترال بینی است).

وقتی استخوان بینی پیچ خورده و غیر قرینه است یا کاملاً نامنظم است ممکن است استئوتومی در سطوح بالاتر لازم باشد. استئتومی در سطوح وسط یا همان اینترمدیت، شکل استخوان بینی را تغییر می دهد و تحدب را به تقعر تغییر می دهد یا تقعر را به دو قسمتی که کنار هم مطلوب بایستند تغییر می دهد.

 

نحوه انجام استئوتومی در عمل بینی

در کل میتوان گفت به شیوه درست شکستن استخوان بینی، استئوتومی می گویند که اگر توسط جراح بینی با تجربه و مجرب صورت گیرد نتیجه خوب و مطلوبی حاصل خواهد شد؛ بنابراین متقاضیان نباید نگران قرمزی و ورم ناشی از جراحی باشند.

شایان توجه است که روش استئوتومی از داخل بینی، تکنیکی ایمن است که هیچ گونه اثری بر روی پوست بر جای نخواهد گذاشت.

 

علت تورم پس از جراحی بینی چیست؟

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که چرا پس از جراحی زیبایی بینی ، در اطراف بینی کبودی و تورم ایجاد می شود و این امر تنها در برخی از افراد اتفاق می افتد؟

استفاده از استئوتومی در جراحی زیبایی بینی جهت برداشتن قوز بینی که عموما در بینی های استخوانی اتفاق می افتد، از پهن شدن بینی جلوگیری می کند، زیرا پس از برداشتن قوز بینی، بینی از نمای روبه رو پهن می شود و جراح بینی برای این که نتیجه جراحی زیبایی را به نتیجه ایده آل بیمار تغییر دهد از استئوتومی استفاده می کند.

توجه داشته باشید که استفاده از استوتومی در جراحی بینی از موارد ضروری جراحی زیبایی بینی می باشد. این امر موجب می شود تا بیماران از نتیجه مطلوبی برخوردار شوند.

شکاف کام (لب) یا لب شکری

لَب‌شِکَری یا لَبِ شکافته، ترجمه Cleft Palate و شکاف کام می شود Cleft Lip لب شکری می شود، یکی از نواقص زایشی بدن است. در این حالت بخشی از لب نوزاد بازمی‌ماند و گوشت آن رشد کافی نداشته‌است.

حالت لب‌شکری ممکن است هم‌زمان با کام شکافته رخ بدهد. در حالت کام شکافته، بخش‌های چپ و راست سخت‌کام پیوستگی ندارند. کام‌ها یا لب‌های شکافته در هر ۶۰۰ تا ۸۰۰ زایمان رخ می‌دهد و امروزه می‌توان با جراحی سریع پس از زایمان آن را رفع کرد.

شکاف کامل لب به داخل سوراخ بینی گسترش می‌یابد و استخوان آلویول را درگیر می‌کند و تعداد دندان‌ها را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد. گاهی اوقات نداشتن بعضی از جوانه‌های دندانی یا داشتن دندان‌های اضافی مشاهده می‌شود.

پارگی یا بسته نشدن لب را لب ‌شکری و شکاف سقف دهان را شکاف کام می‌گویند.این موارد روی زیبایی فرد تأثیر دارد و در صورت برطرف نشدن می‌تواند باعث ایجاد برخی مشکلات روحی در آینده شود.

شکاف لب و کام معمولاً در هنگام تولد بلافاصله تشخیص داده می‌شود. شکاف کام مانند شکاف لب روی ظاهر تأثیر نمی‌گذارد اما شایع‌ترین شکاف فقط در عضلات کام رخ می‌دهد که در پشت دهان قرار دارد.

شکاف‌های لب و کام زمانی به وجود می‌آید که بافت‌هایی در صورت و دهان کودک به‌درستی به هم جوش نمی‌خورند.

بافت‌هایی که لب و کام را تشکیل می‌دهند معمولاً در ماه‌های دوم و سوم بارداری به هم جوش می‌خورند اما در نوزادانی که دارای شکاف لب و کام هستند هرگز به هم جوش نمی‌خورد و یا فقط به صورت جزئی اتفاق می‌افتد.

 

شکاف لب و کام قابل درمان است. این درمان از بدو تولد نوزاد آغاز می‌شود و تا نوجوانی طول می‌کشد. نوع درمان در این کودکان با توجه به شدت مشکل در کودک بررسی و پیگیری می‌شود.

جراحی معمول‌‌ترین روش درمان شکاف کام است که با بزرگ‌تر شدن کودک ممکن است نیاز به جراحی‌‌‌های بیشتری نیز وجود داشته باشد اما معمولاً در همان نوزادی این مشکل برطرف می‌شود.

 

دیگر نام‌ها

لب‌شکری را با نام‌های خرگوش‌لب، شکافته‌لب، لب‌چاک، چهارلب، سه‌لبه، سه‌لنج، کفیده‌لب، و شکرلب نیز می‌نامیدند.

انواع مختلف شکاف لب و کام

به طور کلی سه نوع شکاف وجود دارد

• فقط لب شکاف دارد.
• فقط کام شکاف دارد.
• هم لب و هم کام دارای شکاف است.
  شکاف لب ممکن است خیلی خفیف باشد و فقط به صورت یک فرورفتگی در لب بالا باشد و یا ممکن است خیلی عمیق باشد و از لب شروع شده و تا سوراخ بینی ادامه یابد و تا کام سخت و حتی تا کام نرم کشیده شود. شکاف لب می تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد.

 

علل شکاف کام و لب

علت شکاف کام و لب هنوز به طور دقیق مشخص نیست. اما پزشکان معتقدند که این نقص به دلیل تاثیرات عوامل ژنتیکی و محیطی رخ می دهد.

اگر یک یا هر دو والدین ژن ناقص مربوط به ایجاد این نقص را حمل کنند احتمالا فرزندشان نیز دچار این نقص خواهد شد.

علاوه بر عوامل ژنتیکی، محققان معتقدند که انجام برخی از کارها در طی دوره بارداری میتواند در به وجود آمدن شکاف لب و شکاف کام در جنین تاثیر داشته باشد. برای مثال موراد زیر میتوانند باعث بروز چنین نقصی شوند:

• سیگار کشیدن
• نوشیدن الکل
• سوء مصرف مواد مخدر
• دیابتی بودن
• عدم دریافت ویتامین های ضروری پیش از بارداری مثل اسید فولیک
• شکاف می تواند به عنوان یک نقص جداگانه هنگام تولد یا به عنوان بخشی از یک سندرم ژنتیکی بزرگتر و جدیتر مانند سندرم وان-در-وود یا سندروم ولوکاردیوفاسیال رخ دهد که هر دو اختلال ناهنجاری ژنتیکی هستند.

میزان شیوع شکاف کام و لب

 

براساس آمار مرکز کنترل بیماری ها و پیشگیری (CDC) هر ساله حدود ۲۶۵۰ نوزاد با شکاف کام و حدود ۴۴۴۰ نوزاد با شکاف لب با یا بدون شکاف کام در آمریکا متولد می شوند.
این آمار نشان دهنده میزان اهمیت توجه درمانگران به شکاف کام و لب می باشد.
احتمال وجود شکاف لب با یا بدون شکاف کام در پسرها بیشتر است. همچنین شکاف کام بدون شکاف لب هم در دختران شایع تر است.

آیا می‌توان شکاف کام و لب را پیش از تولد تشخیص داد؟ علائم وجود شکاف در کام و لب چیست؟

در سال‌های اخیر تشخیص شکاف کام و لب از طریق سونوگرافی سه بعدی امکان‌پذیر شده است. بنابراین پزشکان به مادران و پدرانی که زمینه ژنتیکی شکاف لب و کام را دارند، این نوع سونوگرافی را توصیه می‌کنند.

یکی از مهم‌ترین نکات در مورد این بیماری ظاهری ، تشخیص و درمان به موقع آن است.

البته در برخی موارد، شکاف کام و لب نوزاد تنها پس از تولد مشخص می‌شود. در این صورت شکاف موجود در دهان یا لب نوزاد، هر دو طرف صورت او را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

البته شکاف کام تأثیر چندانی در ظاهر نوزاد به وجود نمی‌آورد. اما شکاف لب از لثه بالایی نوزاد آغاز شده و در برخی موارد تا زیر بینی امتداد پیدا می‌کند.

در برخی موارد، شکاف کام در قسمت انتهایی دهان نوزاد ایجاد شده است. بنابراین ممکن است حتی هنگام زایمان نیز متوجه آن نشوند. این شکاف‌ها تنها با بروز علائم مشخص می‌شوند.

علائمی چون مشکل در بلع، صدای تودماغی و عفونت بسیار شدید می‌توانند بخاطر وجود شکاف در کام کودک باشند.

 

پیشگیری از شکاف کام و یا لب

با توجه به اینکه معمولا پیشگیری در هر موردی از درمان موثرتر است، پس توصیه می شود در خصوص بروز این عارضه نیز راهکارهای پیشگیرانه را بیشه کرده و از بروز این نقص مادرزادی تا حد امکان جلوگیری نمایید.

از جمله اقدامات پیشگیرانه در این عارضه عبارت اند از:

• مراجعه و مشورت با پزشک متخصص پیش از اقدام به بارداری
• انجام معاینات و بررسی های مشکلات ژنتیکی پیش از بارداری
• اقدام به مصرف اسید فولیک در دوز و میزان مناسب از چند ماه پیش از بارداری
• گذراندن یک دوره بارداری سالم، با رژیم مناسب و به دور از استرس های محیطی
• انجام دقیق آزمایشات غربالگری پیش و پس از بارداری در زمان های معین شده، بویژه برای مادرانی که زمینه ژنتیکی ابتلا به شکاف کام یا لب را دارا هستند.
• انجام اسکن آنومالی برای جنین در افرادی که مشکوک به بروز این نقص هستند.
• انجام سونوگرافی سه بعدی در مادران مستعد به داشتن چنین نوزادی می تواند بسیار کمک کننده بوده و وضعیت کام و یا لب جنین را به خوبی به والدین نشان دهد.

 

درمان شکاف کام و شکاف لب

هدف درمان لب شکری و شکاف کام بهبود توانایی غذا خوردن، صحبت کردن و داشتن حس شنوایی و ظاهری طبیعی است.

تیمی که به این مشکلات رسیدگی می‌کنند، شامل:

1. جراح متخصص در امر اصلاح کام و لب شکافته، مانند پزشک متخصص پلاستیک و گوش و حلق و بینی
2. جراح دهان و دندان
3. پزشک متخصص کودکان
4. دندانپزشک اطفال
5. پرستار
6. شنوایی سنج
7. گفتار سنج
8. مشاور ژنتیک
9. مددکار اجتماعی
10. روانشناس
    معمولا برای اصلاح این مشکل و سایر مشکلات وابسته به آن از جراحی استفاده می‌شود.

• جراحی شکاف کام

جراحی برای رفع مشکلات ناشی از این نقص مادرزادی به وضعیت کودک بستگی دارد. علاوه بر اصلاح اولیه‌ی کام شکافته، یک سری جراحی های تکمیلی برای بهبود وضع گفتاری و ظاهر لب و بینی کودک انجام می‌شود.

جراح معمولاً به این ترتیب عمل می‌کند:

• اصلاح لب شکری – در سه ماه تا ۶ ماه اول زندگی کودک
• اصلاح کام شکافته – تا ۱۲ ماهگی کودک، هر چه این جراحی زودتر انجام شود، نتایج بهتری به دنبال خواهد داشت.
• جراحی‌های تکمیلی – بین ۲ سالگی تا سال‌های اول نوجوانی
  این جراحی‌ها در بیمارستان انجام می‌شوند. کودک تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و در طول جراحی هیچ دردی احساس نخواهد کرد.

برای اصلاح این مشکلات از چندین روش جراحی استفاده خواهد شد و علاوه بر بازسازی منطقه‌ی آسیب دیده صورت از دیگر مشکلات و عوارض جانبی هم پیشگیری خواهد شد.

• اصلاح لب شکری :

برای بستن شکاف لب دو قسمت شکاف برش خورده و بعد به هم بخیه زده می‌شوند. در هنگام انجام این عمل ترمیمی سعی می‌شود که نتیجه نهایی یک لب با ظاهر، ساختار و عملکرد طبیعی باشد. اگر نیاز باشد جراحی ترمینی بینی هم انجام خواهد شد.

 

• اصلاح شکاف کام :

برای بستن شکاف و دوباره ساختن سقف دهان، بسته به وضعیت کودک از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود. جراح ممکن است در دو طرف شکاف برشی ایجاد کرده و بعد آن را با ماهیچه‌ها و بافت‌های مختلف بپوشاند و قسمت ترمیم شده را با بخیه ببندد.

 

• جراحی میرنگوتومی:

در کودکان مبتلا به کام شکافته ممکن است برای کاهش خطر عفونت مزمن مزمن گوش میانی و از دست دادن شنوایی لوله‌هایی در گوش کار گذاشته شود.

در این روش جراحی به منظور جلوگیری از تجمع مایعات گوش و برای ایجاد یک دهانه، یک لوله‌ی کوچک در قسمت پرده‌ی گوش نصب می‌شود.

 

• جراحی زیبایی برای بازسازی و احیای شکل ظاهری:

این جراحی تکمیلی برای بهبود شکل ظاهری دهان، لب و بینی انجام می‌شود.

جراح با انجام این روش‌ها تا حدود زیاد و قابل توجهی ظاهر کودک، کیفیت زندگی، توانایی غذا خوردن، نفس کشیدن و صحبت کردن او را بهبود خواهد بخشید.

خطرات احتمالی این جراحی شامل خونریزی، عفونت، طولانی شدن زمان بهبودی، وسیع شدن جای زخم، آسیب موقت یا دایم به اعصاب، رگ‌های خونی و دیگر ساختارهای صورت است.

• درمان عوارض جانبی

گاهی به واسطه‌ی لب شکری و کام شکافته مشکلات دیگری هم برای فرد ایجاد می‌شود که برای رفع آن‌ها باید از این روش‌های درمانی استفاده کرد:

• راهکارهایی برای تغذیه‌ی نوزاد، برای مثال استفاده از سر شیشه‌های شیر مخصوص
• گفتار درمانی برای اصلاح گفتار
• ابزارهای ارتودنسی برای اصلاح دندان‌ها
• زیر نظر دندانپزشک اطفال بودن برای بررسی چگونگی رشد دندان‌ها و سلامت کلی دهان و دندان
• بررسی مداوم گوش میانی برای تشخیص سریع عفونت احتمالی گوش
• استفاده از وسایل کمک شنوایی مانند سمعک برای کودکانی با مشکل ناشنوایی و کم شنوایی
• مراجعه به روانشناس و مشاور برای غلبه بر استرس و نگرانی‌ها

 

عوارض جانبی شکاف کام و لب

کودکانی که شکاف لب با یا بدون شکاف کام دارند، با مشکلاتی مواجه هستند. مشکلات این کودکان بستگی به نوع و شدت عارضه دارد.

• مشکلات غذا خوردن: یکی از مشکلاتی که بلافاصله پس از تولد ایجاد می شود، مشکل در غذا خوردن است. بیشتر نوزادان دارای شکاف لب می توانند از سینه مادر شیر بخورند، ولی شکاف کام در جریان مکیدن مشکل ایجاد می کند.
• عفونت گوش: اگرچه به نظر می رسد فاصله کام تا گوش زیاد است، ولی کودکان دارای شکاف کام بیشتر دچار عفونت گوش می شوند. دلیل این اتفاق وجود شیپور استاش است.

شیپور استاش لوله ای است که فشار هوا را در هر دو طرف پرده گوش متعادل می‌کند. شنوایی این کودکان حتما باید به صورت دوره ای چک شود و تحت نظر پزشک متخصص گوش و حلق و بینی باشند.

• مشکلات دندانی: اگر شکاف تا لثه های بالایی ادامه پیدا کند، رشد دندان ها ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرد.
• مشکلات گفتاری: کام نقش مهمی در تولید صداها دارد و رشد طبیعی گفتار در کودکان دارای شکاف کام و لب تحت تاثیر قرار می گیرد.

با توجه به شکافی که در ناحیه کام وجود دارد، هوا هنگام صحبت وارد مسیر صحیح نمی گردد و صدای این کودکان تودماغی به نظر می رسد.

همچنین ممکن است این کودکان دوره هایی از آسیب شنوایی را تجربه کنند و همین مورد می تواند روی گفتار آن ها نیز تاثیر بگذارد.

• مشکلات دوره ی درمانی: کودکانی که شکاف کام و لب دارند، شرایط مراقبتی خاصی را نیاز دارند که با کودکان طبیعی متفاوت است. این شرایط مراقبتی از نظر اجتماعی و عاطفی روی کودک تاثیر می گذارد و مانع از تجربه محیط به طور طبیعی می شود.

همچنین برخی از این کودکان در آینده با کمبود اعتماد به نفس و مشکل در روابط اجتماعی مواجه می شوند؛ که روانشناس می تواند کمک شایانی به این کودکان ارائه دهد.

 

تغذیه در نوزادان شکاف کام و لب

برخی از کودکان دارای شکاف کام و لب، مشکلاتی در تغذیه خواهند داشت. در اوایل شیردهی ممکن است شیر از بینی کودک خارج شود. کودکی که فقط شکاف لب دارد، مشکل چندانی در تغذیه از سینه مادر ندارد.

مادر باید سینه را در موقعیتی قرار دهد که کودک بتواند با قسمت سالم، آن را بگیرد. نحوه دقیق شیردهی، باتوجه به مشکل کودک، در بیمارستان به مادران آموزش داده می شود.

در هنگام شیردهی، مادر و کودک باید ارتباط خوب و نزدیکی باهم داشته باشند. حتما حین تغذیه با کودک خود صحبت کنید و او را نوازش کنید. زیرا تمامی کودکان حین تغذیه، نیاز به احساس لطف و محبت مادرانه دارند.

توصیه هایی به پدر و مادر و اعضای خانواده

1- ملامت کردن خود دردی را دوا نمیکند، در عوض:
2- هرچه نیرو دارید وقف حمایت از فرزندتان و درمان دراز مدت وی کنید
3- احساسات خود را درک کنید: احساس ناراحتی، خشم و اندوه در این شرایط بسیار طبیعی است.

 

توصیه هایی برای نگهداری از کودک دلبندتان

1- در یک کلام: حمایت و حمایت و حمایت.
2- کودک شما قبل از هر چیز یک انسان است، به چشم مشکل نگاهش نکنید!
3-همیشه و مداوم روی استعدادها و توانمندی‌ها و نکات مثبت او تمرکز کنید تا جایی که این نوع نگاه برای شما و کودکتان تثبیت شود.
4- به کودک خود به عنوان یک انسان و نه یک مشکل نگاه کنید .
5- مدام به جنبه‌های مثبت کودک خود اشاره کنید.
6- به فرزندتان به طرق مختلف اعتماد به نفس بدهید، اجازه تصمیم گیری یکی از همین راه هاست.
7- تشویق در این زمینه بسیار موثر است، تا می‌توانید کودکتان را تشویق کنید.
8- شرایطی را فراهم کنید که در هر وضعیتی بتواند با شما صحبت کند.

جراحی زیبایی بینی

جراحی بینی یا رینوپلاستی عمل تغییر شکل بینی با هدف زیباسازی بینی و با حفظ عملکردهای طبیعی آن است. رینو به معنای بینی و پلاستی به معنای تغییر شکل دادن است.

رینوپلاستی یا جراحی بینی به عملی گفته می شود که در آن، جراحی با در نظر گرفتن ملاحظاتی از قبیل عدم ایجاد مشکلات تنفسی، اقدام به زیباسازی و انجام تکنیک های جراحی پلاستیک و جراحی زیبایی بینی با هدف تغییر شکل و بهبود ظاهر بینی می نماید.

دلایل جراحی رینوپلاستی

افراد برای ترمیم بینی خود بعد از آسیب دیدگی ، برای اصلاح مشکلات تنفسی یا نقض هنگام تولد ، یا به دلیل اینکه از ظاهر بینی خود ناراضی هستند ، جراحی زیبایی بینی انجام می دهند.
تغییراتی که ممکن است جراح شما از طریق جراحی زیبایی بینی به بینی شما وارد کند شامل موارد زیر است:

1. تغییر اندازه
2. تغییر زاویه
3. صاف کردن برآمدگی بینی
4. تغییر شکل نوک
5. باریک شدن بینی

اگر می خواهید جراحی زیبایی بینی را برای به دست آوردن زیبایی صورت خود انجام دهید، باید منتظر بمانید تا استخوان بینی شما به طور کامل رشد کند.
برای دختران ، این حدود ۱۵ سالگی است. پسران ممکن است هنوز کمی بزرگتر شوند. اما اگر به دلیل اختلال در تنفس جراحی می شوید ، جراحی زیبایی بینی در سنین پایین تر قابل انجام است.

 

عوامل موثر در نتیجه جراحی رینوپلاستی

به طور کلی نتیجه جراحی بینی به عوامل مختلفی بستگی دارد انتخاب جراح از مهم ترین مواردی است که شما باید مد نظر قرار دهید، زیرا تخصص و تجربه و تبحر ای که جراح در اختیار دارد می ‌تواند ناقص ترین بینی را به زیباترین شکل ممکن تبدیل نماید.

از این رو دقت در انتخاب جراح بسیار حائز اهمیت می باشد در موارد دیگر می ‌توان میزان تاثیرپذیری عوامل را مد نظر قرار داد عوامل مهمی مانند موارد زیر:

• میزان انعطاف پذیری و جنس پوست

هرچه پوست صاف تر و زیباتر باشد و از انعطاف پذیری خوبی برخوردار باشد، تغییرات ایجاد شده درد تیغه بینی را به خوبی نشان می دهد و ظاهر بینی بعد از عمل بسیار زیبا و ایده آل خواهد شد.

• نوع بینی

همانطور که می دانید نوع بینی در نتیجه آن تاثیر گذار خواهد بود، بنابراین تفاوت بسیاری در نتایج جراحی بر روی بینی های استخوانی نسبت به بینی های گوشتی وجود دارد.

به طور کلی بینی های استخوانی از ساختار محکم تر و غضروف های مقاومت ری برخوردار هستند که دست جراح برای ایجاد تغییرات بازتر خواهد بود.

• وجود مشکلات ذاتی در ساختار بینی

در برخی از افراد به صورت ذاتی انحراف شدید در تیغه بینی و یا عدم تقارن در سوراخ ها وجود دارد که در طی جراحی بینی به صورت نسبی قابل درمان خواهد بود ،در صورتی که تفاوت سوراخ های بینی بسیار زیاد باشد ممکن است نتیجه عمل نیز تحت تاثیر قرار بگیرد.

اگر مشکل قابل حل نباشد در مشاوره ها به شما اعلام می شود.

• انتظارات متقاضی عمل رینوپلاستی

همانطور که بیان شد باید انتظارات منطقی از جراحی بینی داشته باشید .

بسیاری از افراد با مراجعه به مطب برای دریافت مشاوره و ویزیت قبل از عمل بینی تصویری از هنرپیشه ها و یا افراد مشهور به همراه دارند و انتظار دارند که بینی آنها به طور دقیق و کامل شبیه به تصویر مورد نظر جراحی بشود، اما باید بدانید که هیچ دوبینی شبیه به یکدیگر نخواهند شد.

زیرا ساختار بینی هر فرد با فرد دیگر متفاوت خواهد بود، بنابراین طبیعی است که نتیجه جراحی بینی در افراد مختلف متفاوت باشد.

هر چه انتظار شما از نتیجه عمل منطقی تر باشد میزان رضایتمندی بعد از عمل بینی نیز بیشتر خواهد بود، در نظر داشته باشید که جراحی عمل بینی تمامی اقداماتی که برای زیباتر شدن چهره شما باشد را انجام می دهد و نسبت به فرم کلی صورت و استانداردهای زیبایی شناسی عمل جراحی زیبایی بینی را به بهترین شکل ممکن انجام می دهد.

عمل جراحی زیبایی بینی یا رینو پلاستی

عمل جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی به طور کلی، برای از بین بردن نواقص ظاهری یا عملکرد بینی و همچنین، بهبود برخی مشکلات تنفسی انجام می‌گیرد.

ممکن است این نواقص از هنگام تولد یا به صورت ژنتیکی وجود داشته باشند و یا ناهنجاری‌های ناشی از آسیب، مانند شکستگی بینی باشند.

اگر این عمل را توسط یک پزشک با مدرک معتبر و تخصص در حوزه‌ی جراحی زیبایی انجام دهید، با از بین بردن نواقص، عوارض آن به حداقل می‌رسد.

علاوه بر این، عمل جراحی زیبایی بینی با محو کردن قوز بینی، بالا بردن متناسب نوک آن و بهبود حالت سوراخ‌های بینی در زیبایی صورت افراد تأثیر بسزای می‌گذارد.

با توجه به این تأثیرات، این نوع جراحی و تغییرات ایجادشده در صورت در پی انجام آن، با عکس بینی های عمل شده، روزبه‌روز تمای به انجام آن بیشتر می‌شود.

در ادامه، شما را با روند انجام این نوع عمل زیبایی آشنا می‌سازیم. لازم به ذکر است، جراحی زیبایی بینی در مورد عمل بینی گوشتی، عمل بینی استخوانی و عمل بینی فانتزی شامل ملاحظات مختلفی می‌‌شود.

انواع بینی

 

به طور کلی انواع بینی را به دو گروه بینی استخوانی و بینی گوشتی تقسیم می کنند

• بینی گوشتی

بینی های گوشتی معمولا دارای پوست ضخیم تر می باشند ، در بینی های گوشتی معمولا پوست چرب بوده و پهنای آنها معمولا بین 8 الی 10 میلی متر می باشد و پره های بینی اغلب پهن می باشد .

در بینی های گوشتی به دلیل باقی گذاشتن خط برش نمی توان پوست را برداشت ، اما در بخش داخلی با برداشتن چربی ها می توان نوک بینی را نازک نمود .

• بینی های استخوانی

بینی استخوانی به بینی های گفته می شود که روی پل بینی برآمدگی وجود دارد ، این برآمدگی به گونه ای است که سایر اجزاء صورت را تحت شعاع قرار می دهد .

در جراحی بینی های استخوانی برداشتن برآمدگی بینی انجام میشود ، دراین نوع بینی ها قوز پشت بینی را جراح بینی خوب از بین می برد و به اصلاح آن می پردازد .

 

مراحل عمل رینوپلاستی چگونه است؟

 

مشاوره اولیه:

در اولین قرار ملاقات با جراح، باید انتظارات خود را از عمل جراحی و اینکه دوست دارید فرم بینی شما بعد از جراحی چطور باشد، به طور واضح توضیح دهید.

قبل از تصمیم گیری برای انجام عمل بینی، مطمئن شوید که به اندازه کافی اطلاعات لازم در خصوص این جراحی را دریافت کرده اید تا بتوانید تصمیم گیری کاملا آگاهانه در مورد انجام عمل جراحی زیبایی بینی داشته باشید.

جراح متخصص بینی، سابقه پزشکی شما را بررسی می کند تا اطمینان حاصل شود منعی برای انجام جراحی زیبایی بینی وجود ندارد.

معمولا از شما خواسته می شود تا فرم رضایت نامه ای را امضا کنید، بدین معنی که با مزایا و عوارض احتمالی مربوط به این عمل آشنایی دارید. برای مقایسه نتیجه درمان ممکن است عکسی از قبل و بعد درمان گرفته شود.

بیهوشی:

در پاسخ به این سوال که آیا عمل بینی درد دارد یا خیر، باید گفت که این عمل می تواند تحت بی­حسی موضعی همراه با تزریق مسکن یا بیهوشی عمومی انجام شود. بنابراین بیمار متوجه دردی در حین جراحی نخواهد شد.

همانند هر روش جراحی دیگری، بیهوشی عمومی خطرات مربوط به خود را دربر دارد که جراح بایستی در مورد آن اطلاعات لازم را به فرد ارائه دهد.

چگونگی عمل رینوپلاستی:

جراحی زیبایی بینی در مراکز جراحی یا بیمارستان ها قابل انجام است. این عمل بین ۱ تا ۲ ساعت طول می کشد، اما بسته به وسعت عمل جراحی ممکن است طولانی­تر باشد. اگر شما بیش از یک عمل داشته باشید، ممکن است لازم باشد که یک شب بستری بمانید.

جراح اغلب پوست داخل دیواره بینی را برش می زند تا از هر گونه اسکار قابل مشاهده ای جلوگیری کند.

با این حال، برای عملیات پیچیده تر ممکن است از تکنیک باز استفاده شود که در آن برشی کوچک بر روی پایه بینی (پوست زیر بینی بین دو حفره بینی) ایجاد کند.

تکنیک عمل باز ممکن است جای زخمی کوچک در زیر بینی ایجاد کند، اما این روش در عمل های دشوار، کار جراح را آسانتر می کند. این جای زخم پس از عمل به سختی قابل مشاهده خواهد بود.

در طول جراحی، بافت نرم بینی از استخوان و غضروف زیر پوست جدا می شود. سپس ممکن است استخوان شکسته شود و مجدد فرم داده شود و غضروف برای رسیدن به ظاهر مورد نظر تغییرشکل داده شود.

در این عمل، یک آتل پلاستیکی بنام اسپلینت به کار برده می شود و حفره های بینی به آرامی پانسمان می شوند. اگر اندازه بینی کاهش نیافته باشد، نیازی به بخیه نیست و بینی با چسب برای بهبودی بسته می شود.

در صورت نیاز به بخیه برای بستن زخم های داخلی، از بخیه های جذبی استفاده می شود. اگر برش روی پوست جدا کننده حفره های بینی انجام شود، ممکن است نیاز به کشیدن بخیه باشد.

 

روش‌های عمل جراحی رینوپلاستی

• عمل جراحی بسته بینی

در عمل جراحی بسته بینی، جراح برای دست‌یابی به استخوان و غضروف بینی، شکاف کوچکی در بینی ایجاد می‌کند. این عمل به وسیله یک ابزار جراحی انجام می‌شود.

این ابزار از طریق شکاف داخلی ایجاد شده که پوست را از ساختار بینی جدا می‌کند وارد بینی شده و سپس غضروف و استخوان به وسیله آن برداشته می‌شود. زمانی که استخوان و غضروف برداشته شد، شکل مطلوب ایجاد می‌شود.

سپس بافت بینی روی ساختار جدید قرار داده شده و شکاف داخلی بسته شده تا عمل جراحی تمام شود.

عمل جراحی باز بینی

در عمل جراحی باز بینی یک شکاف روی بینی ایجاد شده و نوستریل ها یا سوراخ‌های بینی از هم جدا می‌شوند تا جراح به استخوان و غضروف‌های بینی دست یابد.

این روش بسیار پیچیده‌تر از عمل جراحی بسته بینی است اما زمانی که هدف، انجام تغییرات اساسی در بینی باشد این روش بسیار مناسب‌تر است.

در هر دو روش زمانی که بازسازی بینی کامل شد، روی بینی بسته می‌شود. ساختار جدید و مسیر عبور هوا در بینی به وسیله مواد ابری یا اسفنجی نگه داشته می‌شوند.

همچنین اسپلیت های خارجی به منظور تسریع فرایند بهبودی روی بینی قرار داده می‌شوند تا شکل جدید بینی را حفظ کنند.

 

مراقبت‌های پیش و پس از عمل رینوپلاستی

 

بعد از انجام عمل بینی پلاستیک باید در تخت استراحت کنید، آن هم در حالتی که سرتان بالاتر از قفسه‌ سینه قرار بگیرد تا خونریزی و ورم کمتر شود.

همچنین ممکن است که جراح‌ برای محافظت و حفظ شکل بینی برایتان اِسپلینت یا گچ بینی بگذارد که نوعی قالب پلاستیکی است و معمولا باید حدود یک هفته تحملش کنید.

شاید به ‌خاطر ورم یا اِسپلینت ‌هایی که طی جراحی داخل بینی می ‌گذارند احساس گرفتگی و پُری در بینی داشته باشید. در بیشتر موارد پانسمان‌های داخلی باید یک تا هفت روز بعد از جراحی باقی بمانند.

مقداری خونریزی و تخلیه‌ی مخاط و خون کهنه تا چند روز بعد از عمل یا پس از برداشتن پانسمان‌ها طبیعی است. شاید جراح برای‌تان در قسمت زیر بینی پد قطره ‌گیر بگذارد.

این پد درواقع تکه‌ ای گاز پانسمان کوچک است که زیر بینی می ‌چسبانند تا تخلیه ‌ها را به خود جذب کند. باید این گاز را طبق دستور پزشک عوض کنید و نباید خیلی هم سفت به بینی‌ تان ببندید.

برای کاهش احتمال خونریزی و ورم و برای اینکه عوارض عمل بینی تان کمتر باشد شاید جراح‌ تان صلاح ببینید که موارد زیر را در هفته‌های بعد از عمل رعایت کنید:

1. از فعالیت‌ های شدید مثل ورزش های هوازی و دویدن و به‌طورکلی جست‌وخیز شدید خودداری کنید.
2. زمانی که روی بینی‌تان پانسمان دارید، در وان حمام کنید و زیر دوش نایستید.
3. فین نکنید.
4. مواد غذایی پرفیبر مثل میوه و سبزیجات بخورید تا یبوست نگیرید، زیرا یبوست باعث می‌شود که زور بزنید و به محل جراحی فشار بیاورید.
5. از ابراز شدید احساسات با صورت مثل لبخند زدن یا خندیدن خودداری کنید.
6. دندان‌هایتان را آرام مسواک بزنید تا لب بالایی ‌تان کمتر حرکت کند.
7. لباس ‌هایی بپوشید که از جلو بسته می‌ شوند تا مجبور نباشید لباستان را از سر بپوشید یا دربیاورید.
8. ضمنا نباید تا حداقل چهار هفته بعد از جراحی عینک آفتابی یا طبی روی بینی‌ تان بگذارید، چرا که عینک می‌ تواند به بینی فشار وارد کند.

درعوض می‌ توانید از عینک‌ هایی استفاده کنید که روی پل بینی قرار نمی ‌گیرند. یا حتی می ‌توانید عینک‌ تان را با یک تکه چسب به پیشانی‌ بچسبانید.

ممکن است دو تا سه هفته بعد از عمل بینی دچار ورم یا تغییر رنگ موقتی پلک شوید. اما ورمِ خود بینی کمی طول می‌کشد تا بخوابد. برای اینکه ورم‌ تان زودتر رفع شود، بهتر است سدیم مصرفی ‌تان را کاهش بدهید.

حتما به توصیه‌هایی که جراح پلاستیک، به‌طور ویژه برای شما در نظر گرفته است توجه کنید. با این حال پیش از عمل به این نکات حتما توجه کنید:

1. چند هفته پیش از جراحی، مصرف دخانیات را کنار بگذارید.
2. چند روز قبل از عمل بینی، قرص‌های ضد انعقاد خون مانند آسپرین را قطع کنید.
3. شب قبل از عمل حمام کنید.
4. صبح جراحی ناشتا باشید.
5. لباسی بپوشید که پس از جراحی نیاز نباشد از سر، به تن کنید. پیراهن دکمه دار مناسب‌تر است.
6. پس از انجام عمل بینی، باید تمام تلاش خود را به‌کار گیرید که هیچ فشاری به بینی وارد نشود؛ هیچ تماسی با بینی ایجاد نشود و پانسمان و
7. چسب بینی از جای خود جدا نگردد.

به‌طور کلی باید موارد زیر را رعایت کنید تا به بهترین نتیجه جراحی خود دست پیدا کنید:

• درد، ورم و کبودی صورت و پیرامون چشم کاملا طبیعی است. نگران نباشید؛ به مرور رفع خواهد شد.
• اگر دچار خونریزی موقت شدید، نگران نباشید و با یک گاز استریل، سوراخ بینی را بپوشانید.
• پانسمان چرب درون بینی پس از ۳ روز برداشته می‌شود.
• آتل روی بینی نیز پس از ۷ تا ۱۰ روز برداشته می‌شود.
• تا دو هفته سر خود را بالا نگهدارید. حتی هنگام خواب نیز چند بالش زیر سر خود بگذارید.
• تا دو هفته بیشتر غذاهای آبکی بخورید؛ از گاز زدن و بیش از اندازه باز کردن دهان خودداری کنید. همچنین از نی برای نوشیدن به هیچ وجه استفاده نکنید.
• کبودی و ورم تا دو هفته آرام آرام از بین می‌رود. می‌توانید تا سه روز اول از کمپرس سرد و سپس از کمپرس گرم استفاده کنید
• ۳تا ۴ هفته فین نکنید، با دهان باز عطسه کنید و از انجام هر گونه ورزش و فعالیت بدنی سنگین بپرهیزید.
• میوه و سبزیجات، به ویژه میوه آناناس (نه کمپوت آن) زیاد مصرف کنید.
• روش درست چشب زدن بینی را از جراح خود بیاموزید و به دقت اجرا کنید.

دوران ریکاوری رینوپلاستی

ریکاوری پس از رینوپلاستی مستلزم به زمان و صبوری است. بلافاصله پس از جراحی، انتظار تورم و کبودی را داشته باشید، که این کبودی می‌تواند شامل سیاه شدن زیر چشم نیز باشد.

بسیاری از بیماران می‌گویند در این دوره از کیپ شدگی بینی رنج برده و مجبور بودند از دهان تنفس کنند. در حالیکه درد می‌تواند یکی از عوامل باشد، ولی انتظار نداشته باشید که در این دوران براحتی بخوابید یا ظاهری دلنشین داشته باشید.

حدود یک هفته پس از جراحی، بسته به پیشرفت بهبودی شما، آتل و/یا گاز پانسمان قرار گرفته در بینی شما باز شده یا خارج خواهد شد. پس از این مرحله، می‌توانید از راه بینی تنفس کنید و خواب بهتری داشته باشید و همچنین بینی خود را نظافت کنید.

پس از 10 الی 14 روز، تورم و کبودی به قدر کافی فروکش خواهد کرد تا بتوانید به سر کار و/یا مدرسه (دانشگاه) بازگردید و همچنین سایر فعالیت‌های سبک خود را انجام دهید.

اکثر پزشکان توصیه می‌کنند حداقل یک ماه برای از سر گرفتن فعالیت‌های و ورزش‌های شدید صبر کنید. از استفاده از عینک یا عینک آفتابی بپرهیزید تا وقتی پل بینی التیام یابد. همچنین الزامی که برای جلسات پیگیری به جراح خود مراجعه کنید.

آیا رینوپلاستی درد دارد؟

بسیاری از افراد تا چند روز از داروهای مسکّن تجویزی استفاده می‌کنند سپس داروی مسکّن خود را داروی بدون نسخه تغییر می‌دهند. شاید تغییراتی را در تنفس خود (تجربه کنید و همچنین نیاز باشد تا بصورت نشسته بخوابید، که برای کاهش تورم توصیه می‌شود.

این کار احتمالاً سخت‌تر از سر کردن با درد بینی خواهد بود. بسیاری از بیماران می‌گویند دردناک‌ترین بخش عمل برداشتن پانسمان داخل بینی یا پرکننده‌هایی است که برای کنترل خونریزی استفاده شده بودند.

هرچند، هر پزشکی از پانسمان داخل بینی استفاده نکرده و حتی آن را توصیه نمی‌کند. حتماً از جراح خود روش ترجیحی جراحی او را سوال کنید.

 

مزایا رینوپلاستی

یکی از قابل‌توجه‌ترین مزایای این عمل افزایش اعتماد به نفس است. قسمت‌هایی از بینی که باعث ناراحتی و ناخشنودی شما است اصلاح شده و شما می‌توانید با کمک تغییرات ایجاد شده، راحت‌تر و خوشحال‌تر باشید.

احساس جذاب بودن به شما کمک می‌کند تا اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید و نسبت به خودتان نگاه مثبت‌تر و بهتری پیدا کنید.

 

عوارض رینوپلاستی

بینی زینی شکل: بینی زینی شکل از نخستین عوارض جراحی نادرست بینی است. این عارضه در اثر برداشتن بیش از اندازه قوز استخوانی- یا غضروفی ( در نیمه پایینی بینی)- ایجاد می‌شود.

بدشکلی هشت­‌مانند: بدشکلی هشت ­مانند در فاصله هرم استخوانی و غضروفی را از عوارض دیگر عمل جراحی بینی است . شکاف عمیق اسکلت استخوانی و غضروفی بینی در اثر برداشتن بیش از اندازه بافت‌های حمایت کننده بینی حالتی ایجاد می‌کند که در آن، بینی از روبه­ رو مانند عدد هشت به ­نظر می­رسد.

فرورفتگی‌های پره‌های بینی: معمولاً این عارضه به دنبال برداشتن غضروف‌های پره‌های بینی برای جمع کردن نوک بینی روی می دهد.

پره وسطی تو کشیده شده بینی: در حالت طبیعی از نظر معیارهای زیبایی بینی، در نمای نیمرخ، پره وسطی بینی باید خود را در ورای پره‌های جانبی بینی نشان دهد. در صورت برداشتن غضروف‌های تیغه میانی، این پره به داخل بینی کشیده می شود. این حالت، نمودی غیرطبیعی از نیمرخ بینی به دست می دهد.

برداشته شدن پوست پره‌های بینی: در مواردی که قسمت زیادی از پره‌های بینی برداشته شود، به دلیل صاف شدن چین بین بینی و صورت، امکان دارد اثر بخیه‌ها بر روی پوست صورت نمایان شود،تنگی بیش از اندازه سوراخ‌های بینی موجب مشکلات تنفسی از راه بینی نیز خواهد شد.

بالا رفتن بیش از اندازه نوک بینی و بینی خوکی: برداشتن بیش از اندازه بافت‌های غضروفی و پوست قسمت پایینی بینی، امکان دارد موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و در نتیجه، نمای بینی خوکی شکل ‌شود.

باریک شدن بیش از حد نوک بینی: نوک بینی از نظر اصول زیبایی، پهنایی متناسب با قسمت‌های بالایی دارد. در صورت باریک شدن بیش از حد نوک بینی، تناسب بین دو بخش بالایی و پایینی بینی و نیز پره ها به هم می­خورد و بخش بالایی و پره ها پهن­تر به نظر می‌رسند. معمولاً چنین حالتی مشکلات تنفسی را نیز به دنبال خواهد داشت.

گشاد شدن مویرگ‌های روی پوست بینی: ممکن است مویرگ­های روی پوست بینی، هم در بخش بالایی بینی و هم در قسمت نوک بینی گشاد شوند، در این حالت مویرگ‌های زیادی بر روی پوست نوک بینی نمایان می‌شوند.

از دست دادن پوست نوک بینی: از دست دادن پوست نوک بینی را از تأسف بارترین عارضه‌های جراحی پلاستیک بینی است.

خطرات جراحی رینوپلاستی

همه جراحی ها خطرات زیادی دارند ، از جمله عفونت ، خونریزی یا واکنش بد در بیهوشی. جراحی زیبایی بینی همچنین ممکن است خطر ابتلا به شما را افزایش دهد:

• مشکلات تنفسی
• خون دماغ
• بی حسی بینی
• بینی نامتقارن
• زخم ها
• گاهی اوقات ، بیماران از جراحی خود راضی نیستند.
  اگر می خواهید یک عمل جراحی دوم انجام دهید ، باید صبر کنید تا بینی شما قبل از عمل دوباره بهبود یابد. این ممکن است یک سال طول بکشد.

شکستگی  صورت

استخوان صورت به دلایل متعددی از جمله تصادف ، انجام ورزش های رزمی و غیره ممکن است دچار شکستگی شود.

این افراد برای درمان شکستگی های استخوان صورت بهتر است به بهترین جراح فک و صورت مراجعه کنند تا با بررسی دقیق و انتخاب روشی مناسب درمان شوند.

درمان شکستگی های استخوان صورت به این نکته مهم توجه کنید که شروع شکستگی های استخوان صورت نباید بیش از دو هفته به تعویق بیوفتد چرا که پس از این مدت استخوان ها به صورت نامناسب به یکدیگر جوش خورده و درمان مشکل تر می شود.

شکستگی استخوان صورت ، یکی از مهم ترین آسیب های صورت است که در اثر اصابت ضربه رخ می دهد.

باید بگوییم شروع درمان شکستگی های استخوان صورت و فک به تشخیص جراح فک و صورت شامل انجام رادیوگرافی و سی تی اسکن توسط بیمار ، مشاوره با جراح مغز و اعصاب ، چشم پزشک و متخصص بیهوشی می باشد.

 

انواع شکستگی از نظر ظاهر

شکستگی های استخوان صورت را از نظر ظاهری ، می توان به دو دسته تقسیم کرد ؛ شکستگی بسته و شکستگی باز.

در شکستگی بسته ، هیچ گونه زخم یا نشانه ای در سطح خارجی ناحیه شکسته شده ، دیده نمی شود ، در واقع می توان گفت پوست آن ناحیه پاره نمی شود ؛

در حالی که در شکستگی باز ، پوست آن ناحیه آسیب دیده و بریده یا پاره پاره می شود ؛ در این نوع از شکستگی استخوان ، احتمال عفونت بیشتر بوده و نسبت به شکستگی بسته ، خطرناک تر نیز می باشد.

شکستگی استخوان یکی از مشکلاتی است که در بسیاری آسیب‌دیدگی‌ها مشاهده می‌شود.

منظور از شکستگی صورت ایجاد آسیب‌دیدگی‌های استخوانی در ناحیه صورت یا شکستن استخوان‌های این ناحیه از بدن و یا شکستگی کاسه چشم می‌باشد.

 

بیشتر بخوانید : بازسازی صورت و اندام ها بر اثر تصادفات و سرطان

دلایل ایجاد شکستگی در استخوان‌های صورت

بسیاری از ترمیم و اصلاح شکستگی های فک و صورت شرایط می‌توانند باعث ایجاد شکستگی در استخوان‌های صورت شوند.

تصادف با وسایل نقلیه، آسیب‌دیدگی‌های ورزشی، زمین خوردن، و دعوا کردن از دلایل اصلی ایجاد این مشکل هستند، هر چند آسیب‌های دیگر نیز می‌توانند شکستگی استخوان‌های صورت را به همراه داشته باشند.

توجه داشته باشید شکستگی استخوان‌های صورت می‌تواند مشکلات دیگری را نیز برای فرد ایجاد کند. برای مثال در صورت تصادف با وسایل نقلیه، همواره ممکن است علاوه بر استخوان‌های صورت، سایر نقاط ناحیه سر نیز با مشکل مواجه شوند.

علائم شکستگی استخوان صورت

• کاهش دامنه حرکتی چشم ها یا درد هنگام حرکت چشم
• تورم پلک
• وجود کبودی و تورم در صورت
• تار شدن دید ، دوبینی یا دید نقاط در حال پرش
• بی حس شدن لب ، بینی و گونه
• از بین رفتن برجستگی گونه

 

اقدامات لازم هنگام شکستگی صورت

آزمایشات و رادیوگرافی و سی تی اسکن که جراح فک و صورت تجویز نموده است به طور کامل انجام دهید و نتیجه آن را برای بررسی به او نشان دهید.
بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید.
با تجویز پزشک معالج خود تغذیه مناسبی داشته باشید و در صورتی که نیاز به جراحی بود به مدت 8 ساعت قبل از جراحی چیزی میل نشود.

در صورتی که در ناحیه شکستگی زخم وجود دارد آن را با استفاده از مواد ضد عفونی کننده تمیز نگه دارید.

استخوان هایی که در ناحیه صورت دچار شکستگی می شوند:

1 . استخوان بینی که بالاترین شیوع را در شکستگی دارد .
۲ . استخوان فرونتال که همان شکستگی استخوان ناحیه پیشانی است .
۳ . استخوان کاسه چشم که خد از کنار هم قرارگیری چندین استخوان از اطراف تشکیل شده است و شکستگی آن معمولاً با شکستگی استخوان های گونه ، فک بالا ، بینی و … همراه است .
۴ . شکستگی فک بالا : بسته به شدت شکستگی به سه فرم I II III Lefort ایجاد می شود .
۵ . شکستگی فک پایین که ممکن است در یک یا چند ناحیه دچار شکستگی شود .
۶ . نازواربیتال اتموئید که در اثر آسیب به استخوان دیواره های داخلی چشم ، بینی و نواحی بالاتر ایجاد می شود .
۷ . Pan facial fracturel: شامل شکستگی های متعدد در نواحی مختلف صورت از نواحی ذکر شده است .

 

شکستگی گونه چیست؟

شکستگی استخوان گونه، از شکستگیهای شایع ناحیه فک و صورت می‌باشد که در صورت عدم تشخیص و درمان صحیح و به موقع منجر به اختلالاتی در عملکرد و زیبایی بیمار می‌گردد.

بنابراین بررسی میزان شیوع و ویژگیهای اپیدمیولوژیک این شکستگی از اهمیت قابل توجهی برخوردار می‌باشد.

معمولا شکستگی از طریق استخوان های مجاور که نازکتر هستند گسترش می یابد. شکستگی قوس گونه تمایل دارد در دو(گاهی اوقات سه) نقطه در طول قوس رخ دهد.

شکستگی ممکن است در دو سر انتهایی قوس و همچنین در وسط آن رخ دهد، در نتیجه شکستگی به شکل V ایجاد می شود.

این عارضه می تواند باعث فرو رفتن قوس در عضله تمپورالیس زیر آن و در نتیجه تریسموس (بسته شدن دهان) گردد.

شکستگی گونه معمولا ناشی از یک ضربه مستقیم به گونه است.

این شکستگی ها در واقع شکستگی اربیت (دیواره های اطراف کره چشم) نیز هستند، چراکه اربیت می تواند با جابه جایی گونه دچار شکستگی گردد.

شکستگی گونه اغلب با تورم شدید صورت همراه است، بنابراین میزان واقعی آسیب ممکن است پنهان بماند. همانند سایر شکستگی های مربوط به اربیت، ممکن است دوبینی توسط بیمار گزارش شود.

شکستگی فک

شکستگی فک(آرواره)که بیشتر در پی برخورد اجسام سفت در تصادفات،خوردن ضربه سنگین،صدمات ناشی از ورزش ،افتادن از جای بلند و … اتفاق می افتد.
عارضه‌ای دردناک بوده و باید هر چه سریعتر درمان شود.

زیرا موجب ایجاد مشکل فرد در صحبت کردن، غذا خوردن و سایر اعمال می‌شود.
یک فک شکسته در‌واقع به‌عنوان شکست آرواره شناخته می‌شود.

شکستگی استخوان های حدقه (شکستگی حدقه (اوربیت))

 

در اثر اصابت ضربه به صورت بخصوص بخش فوقانی آن، شکستگی در دیواره های استخوانی حدقه (اوربیت) اتفاق می افتد.

علائم: گاهی، تنها علامت شکستگی، خونریزی زیر پوستی در اطراف چشم می باشد. در موارد شدیدتر بافت های اطراف کره چشم وارد سینو سها می شوند و بعلت گیر افتادن عضلات چشم، دو بینی ایجاد می شود.

علاوه بر این گاهی هوای داخل سینوس‌ها به بافت های حدقه وارد شده و ایجاد ورم در اطراف چشم می کند.

شکستگی های وسیع حدقه سبب جابجایی کره چشم به پایین و یا عقب می شود (گود رفتگی چشم)، که از نظر زیبایی برای فرد ایجاد اشکال می کند.

گود رفتگی چشم میتواند ظاهری شبیه افتادگی پلک ، افتادگی ابرو و پف پلک ایجاد کند. گاهی بی حسی در ناحیه گونه لثه ها ظاهر می شود. صدمه به اعصاب عضلات چشم نیز ایجاد دو بینی می کند.

باید در نظر داشت که شکستگی های حدقه گاهی با شکستگی نواحی دیگر صورت نیز همراه می باشد.

درمان شکستگی استخوان‌های صورت

• درمان‌های خانگی

این روش‌ها فقط باید تا زمانی استفاده شوند که پزشک وضعیت بیمار را مورد معاینه قرار دهد.

به این ترتیب تا زمان ملاقات با پزشک، لازم است از بسته یخ بر روی ناحیه دارای درد و ورم استفاده شده و به نواحی دچار خونریزی فشار مستقیم وارد شود.

• درمان پزشکی

روش‌های درمان مناسب برای شکستگی استخوان‌های صورت به نوع آسیب وارد شده بستگی داشته و معمولاً در بهترین حالت توسط یک جراح پلاستیک انجام می‌شوند.

• شکستگی استخوان بینی

در ابتدا، جراح پلاستیک خونریزی بینی را (در صورت وجود) کنترل می‌کند.

در صورتی که داخل بینی لخته خون تشکیل شده باشد (که در اصطلاح به آن هماتوم تیغه بینی گفته می‌شود)، پزشک با ایجاد یک سوراخ در لخته اجازه می‌دهد خون جمع شده خارج شود.

به خاطر اینکه پس از وارد شدن آسیب بینی بیمار به شدت دارای ورم است، استخوان شکسته بینی بلافاصله به محل اولیه بازگردانده نمی‌شود.

در واقع حتی با از بین رفتن ورم ایجاد شده، بازگرداندن استخوان بینی به محل اولیه فقط زمانی لازم است که در نتیجه جابجا شدن استخوان ظاهر بینی دچار اشکال شده یا در مسیر هوای بینی انسداد یا گرفتگی ایجاد شده باشد.

به این ترتیب در صورت نیاز به انجام این کار، یک پزشک متخصص استخوان بینی را به محل اول آن باز خواهد گرداند.

در این زمان، لازم است ورم بینی بطور کامل از بین رفته باشد تا پزشک متخصص بتواند بطور دقیق استخوان را به محل مناسب اولیه بازگرداند.

پس از بازگرداندن استخوان بینی به محل مناسب، در صورت نیاز می‌توان برای اهداف زیبایی از جراحی پلاستیک استفاده کرد.

• شکستگی فک

شکستگی استخوان فک در مواردی که امکان مشاهده شکستگی زیر پوست یا داخل دهان وجود داشته باشد، در اصطلاح شکستگی باز نامیده می‌شود.

این نوع شکستگی نیازمند بستری شدن فرد در بیمارستان و تزریق آنتی‌بیوتیک به بیمار است.

در اکثر موارد، اگر فرد دچار شکستگی بسته در استخوان فک شده باشد، بیمار به یک جراح پلاستیک برای اقدامات درمانی لازم معرفی می‌شود.

 

• شکستگی آرواره (استخوان میانی صورت)

به خاطر شدت موارد شکستگی استخوان میانی صورت و آسیب‌های احتمالی مربوط به آن، ممکن است نیاز به استفاده از لوله برای کمک به تنفس فرد وجود داشته باشد.

همچنین در بسیاری از موارد بیمار به منظور درمان در بیمارستان بستری می‌شود. درمان این نوع از شکستگی‌ها معمولاً نیاز به عمل جراحی دارد که توسط یک جراح پلاستیک انجام می‌شود.

• درمان شکستگی گونه

شکستگی های گونه طیف وسیعی از شدت را دارند و به همین دلیل طیف درمانی آنها نیز متفاوت است.

در موارد خفیف این شکستگی ها هیچ درمانی نیاز ندارند چرا که فرو رفتگی خفیف آنها با بافت نرم صورت پوشیده شده و از نظر زیبایی مشکلی برای فرد ایجاد نمیکند.

در این موارد صرفا با تجویز داروهای آنتی بیوتیک و ضد احتقان نیاز به درمان اضافی وجود ندارد.

در مواردی که فقط ناحیه قوس گونه شکسته باشد و خود استخوان گونه جابجا نشده باشد می توان استخوان قوس گونه را با بی حسی موضعی و با یک برش کوچک از داخل دهان سرجایش بازگرداند و نیاز به اقدام دیگری نیست.

در موارد شدیدتر که استخوان گونه جابجا شده و باعث فرورفتگی واضح صورت، عدم تقارن چشم ها و … شده اغلب جراحی لازم است.

در این جراحی بسته به اینکه استخوان گونه از کدام قسمتها دچار شکستگی شده باشد ممکن است برش از ناحیه داخل دهان، داخل چشم، کنار ابرو و یا روی پوست سر لازم باشد که معمولا در هیچ کدام از موارد اثر آن بعد از عمل باقی نمی ماند.

آپنه خواب یا وقفهٔ تنفسی

وقفهٔ تنفسی در خواب یا آپنه خواب (به انگلیسی: Sleep apnea) یک اختلال خواب است که باعث توقف یا کاهش تنفس برای مدتی کوتاه (اما با تعداد دفعات زیاد) در طول خواب می‌شود.

هر توقف می‌تواند حدود چندین ثانیه طول کشیده و معمولاً تعداد زیادی توقف در یک شب اتفاق می‌افتد (ده‌ها یا حتی صدها بار). هر کدام از این دوره ها یک «آپنه» نامیده می‌شود.

اکثر این دوره‌ها با صدای خرخر بلند همراه است که در بعضی موارد با صدا و احساس خفگی همراه می‌شود که در آن فرد ناگهان با حالت خفگی از خواب بیدار می‌شود.

آپنه خواب انسدادی یکی از اختلالات خواب است که با قطع تنفس های پی در پی در طول خواب همراه است.

انواع متفاوتی از آپنه خواب وجود دارد ولی آپنه خواب انسدادی نوع رایج تر است و زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های گلو سست می شوند و راه هوا را به هنگام خواب می بندند.

بارزترین نشانه ی آپنه خواب خر و پف است. هر کسی می تواند به این اختلال دچار شود ولی شیوع ان در میان میانسالان و افراد سالمند و افراد چاق بیش از دیگران است.

برای درمان آپنه خواب انسدادی از وسایلی برای بازنگاه داشتن راه‌های هوایی و یا دهانه هایی استفاده می شود که فک را به سمت جلو حرکت می دهند و البته تعدادی از افراد هم مورد جراحی قرار می گیرند و ساختار بینی، دهان و یا گلوی انها تغییر می کند.

آپنه انسدادی خواب چیست؟

 

آپنه انسدادی خواب (obstructive sleep apnoea; OSA) به نوعی از اختلال خواب گفته می‌شود که در آن دیواره‌های گلو در طول خواب ریلکس و شل و باریک می‌شوند. این وضعیت باعث ایجاد توقف‌هایی در تنفس می‌شود.

این توقف‌ها می‌توانند برای چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشند و می‌توانند در طول شب چندین بار رخ دهند. این وضعیت خواب فرد را مختل می‌کند.
صداهای بلند خروپف، احساس خفگی و خرناس می‌توانند برای شریک تختخواب فرد بیمار مختل کننده باشند. افراد مبتلا به OSA می‌توانند در طول روز بسیار خسته باشند یا حتی به خواب روند.

این وضعیت می‌تواند خطرناک باشد. در کودکان، آپنه خواب می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در مدرسه یا بیش‌فعالی آنها شود.

 

OSA وضعیتی چیست؟

OSAای که با تغییر وضعیت فرد هنگام خواب بهبود می‌یابد، آپنه انسدادی وضعیتی خواب (positional sleep apnoea POSA) نامیده می‌شود.

افراد تمایل دارند زمانی که به پشت می‌خوابند (supine؛ خوابیده به پشت) آپنه داشته باشند و ممکن است با خوابیدن فرد به پهلو، آپنه کاهش یابد یا محو شود.

انواع اصلی آپنه خواب

• آپنه انسدادی

  آپنه خواب انسدادی نوع شایع تر است که وقتی عضلات گلو و حلق شل مى شوند، رخ می دهد.

• آپنه مرکزی

  زمانی اتفاق می افتد که مغز سیگنال های مناسب برایکنترل عضلات تنفسى را ارسال نمی کند.

• سندرم آپنه پیچیده

  زمانی رخ می دهد که کسی هر دو آپنه انسدادی و مرکزی را داشته باشد.

علائم آپنه خواب

 

علائم و نشانه‌های دو آپنه‌ خواب انسدادی و مرکزی، مشترک هستند و گاهی اوقات همین مسئله، تشخیص نوع آپنه را دشوار می‌سازد.

متداول‌ترین علائم و نشانه‌های آپنه‌های خواب انسدادی و مرکزی عبارتند از:

• خروپف با صدای بلند که معمولا در آپنه‌ خواب انسدادی بارزتر است
• تنفس منقطع در طول خواب به‌طوری که اشخاص دیگر متوجه‌ آن شوند
• پریدن ناگهانی از خواب به همراه تنگی نفس که به احتمال زیاد نشان‌دهنده‌ی آپنه‌ خواب مرکزی است
• بیدار شدن از خواب با دهان خشک یا گلودرد
• سردرد صبحگاهی
• ناتوانی در ماندن در حالت خواب (بی‌خوابی)
• خواب‌آلودگی شدید در طول روز (خواب‌زدگی)
• مشکلات توجه
• تحریک‌پذیری

علل آپنه خواب

• علل آپنه انسدادی

آپنه انسدادی زمانى رخ می دهد که عضلات پشت گلو ى شما شل شوند. این ماهیچه ها از کام نرم، مثلث آویزان شده از کام نرم، لوزه ها، دیواره های جانبی گلو و زبان پشتیبانی می کنند.

هنگامی که ماهیچه ها شل می شوند، راه های هوایی در حین نفس کشیدن تنگ یا بسته می شوند و شما نمی توانید نفس کافی دریافت کنید. این امر ممکن است سطح اکسیژن را در خون شما کاهش دهد.

مغز این ناتوانی در تنفس را متوجه شده و شما را از خواب می کند تا راه هاى هوایی باز شوند . این بیداری معمولا خیلی کوتاه است که شما آن را به یاد نمی آورید.

ممکن است در این حین خروپف کنید یا صداى دیگرى ایجادکنید . تمام شب این الگو می تواند در هر ساعت پنج تا سى بار تکرار شود.

این اختلالات باعث کاهش توانایی شما در رسیدن به فازهای عمیق و آرام بخش خواب می شود و احتمالا در طول ساعات خواب بیدار خواهید شد.

افراد مبتلا به آپنه انسدادی ممکن است متوجه بیدارى شب نشوند و در واقع، برخى فکر می کنند که تمام شب را به خوبی مى خوابند.

علل آپنه مرکزی

آپنه مرکزى کمتر رایج است و زمانی رخ می دهد که مغز شما قادر به انتقال سیگنال به عضلات تنفسی شما نیست. به این معنی است که شما برای مدت کوتاهی نفس نمی کشید. ممکن است با تنگی نفس بیدار شوید یا زمان زیادی خوابتان نبرد .

چه کسانی در معرض خطر آپنه خواب هستند؟

آپنه ی خواب می تواند در هر سنی و برای هر شخصی اتفاق بیفتد حتی کودکان. افراد زیر بیشتر در معرض خطر آپنه ی خواب هستند:

• مردان دو برابر بیشتر از زنان در معرض خطر آپنه ی خواب هستند.
• افرادی که اضافه وزن دارند.
• افرادی که سنشان بالای ۴۰ سال است.
• کسانی که سایز محیط گردنشان بزرگ است (۱۷ اینچ یا بیشتر در مردان و ۱۶ اینچ یا بیشتر در زنان).
• کسانی که لوزه ی بزرگ، زبان بزرگ یا استخوان فک کوچکی دارند.
• کسانی که راه تنفسی آن ها باریک است.
• کسانی که سابقه ی خانوادگی آپنه ی خواب دارند.
• کسانی که الکل، آرام و بخش و مسکن مصرف می کنند. این مواد ماهیچه های حلق را شل می کند.
• کسانی که دچار رفلاکس معده به مری هستند.
• کسانی که سیگار می کشند. سیگاری های سه برابر بیشتر از افراد دیگر در معرض خطر آپنه خواب هستند.
• کسانی که دچار بیماری های قلبی هستند بیشتر در معرض آپنه ی خواب مرکزی قرار دارند.
• کسانی که در گذشته دچار سکته شده بودند بیشتر در معرض خطر آپنه خواب مرکزی هستند.
• کسانی که دچار انسداد بینی به علت انحراف بینی، آلرژی یا سینوزیت هستند.

 

چه زمانی برای درمان آپنه خواب به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر شما تجربه هر یک از این علایم را دارید و یا اگر شریک زندگی شما این علایم را در شما مشاهده نمود با یک پزشک متخصص مشورت کنید، موارد زیر عبارتند از:

⛔ خروپف به قدر کافی بلند که خواب شما و یا دیگران را برهم بزند.
⛔ بیدار شدن از خواب به حالت نفس نفس زدن یا خفگی
⛔ قطع تنفس متناوب در طول خواب
⛔ خواب آلودگی بیش از حد در طول روز که ممکن است باعث به خواب رفتن شما در حین کار و یا در حال تماشای تلویزیون و یا حتی رانندگی شود.

آپنه انسدادی خواب بسیاری از مردم ممکن است خروپف را به عنوان نشانه ای از مشکلات به طور بالقوه جدی در نظر نگیرند و یا هر کس که در خواب خروپف می کند، ممکن است مبتلا به آپنه خواب نباشد.

اگر شما خروپف بلند، به خصوص خروپف هایی که با دوره هایی از سکوت نشانه گذاری می شوند، تجربه می کنید با پزشک خود مشورت کنید.

با آپنه خواب ،خروپف معمولا زمانیکه شما به پشت خود می خوابید بلندتر است و زمانی که شما به یک طرف خود بر می گردید، آرام تر می شود.

در مورد هر گونه مشکل خواب که در شما خستگی مزمن، خواب آلودگی و تحریک پذیری ایجاد می کند با پزشک خود صحبت کنید. خواب آلودگی مفرط در طول روز ممکن است به دلیل اختلالات دیگر مانند حمله خواب باشد.

 

تشخیص

انجام یک معاینه فیزیکی برای تشخیص آپنه خواب لازم است، پزشک شما برای تشخیص داخل دهان و گلو شما را بازدید می‌کند. خروپف یا احساس بیش از حد خواب آلودگی در طول روز.

مطالعه خواب برای تأیید تشخیص نیاز است؛ مطالعات خواب باید به‌طور سنتی در یک مرکز خواب در شب انجام گیرد، اما با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که برای تشخیص و مطالعات خواب گاهی اوقات در خانه نیز با استفاده از بعضی تجهیزات انجام پذیر است.

در مراکز خواب، سنسورهایی بر روی انگشت، پوست سر و قفسه سینه قرار می‌گیرد که هر کدام از آن‌ها وظایفی به عهده دارند که به شرح زیر است:

حسگرهایی که بر روی پوست سر قرار می‌گیرد امواج مغزی را برای اندازه‌گیری اینکه چه مدت طول می‌کشد تا بیمار به خواب رود، و چه مدت طول می‌کشد تا وارد مراحل مختلف خواب شود و اغلب چگونه در طول شب از خواب بیدار می‌شود را شناسایی می‌کند.

حسگری که در انگشت قرار می‌گیرد سطح اکسیژن در خون را اندازه‌گیری می‌کند.

حسگرهایی که بر روی قفسه سینه قرار گرفته، نرخ ضربان قلب و تنفس ثبت می‌کند، و همچنین اینکه چگونه باعث قطع تنفس در بیمار می‌شود را بررسی می‌کند.

همچنین حسگری که در داخل سوراخ‌های بینی قرار می‌گیرد فقط برای اندازه‌گیری جریان هوا است.

عوارض آپنه خواب

قطع تنفس در خواب یک وضعیت پزشکی جدی است و عوارض آن شامل موارد زیر است:

• خستگی روزانه
  بیداری های مکرر مرتبط با آپنه خواب، خواب طبیعی را مختل می کند و باعث خواب آلودگی شدید روز، خستگی و تحریک پذیری می شود.
• عدم تمرکز
  ممکن است قطع تنفس در خواب باعث عدم تمرکز شود. برای همین افرادی که دچار قطع تنفس در خواب هستند، خطر بروز حوادث وسایل نقلیه موتوری و محل کار را افزایش می دهد.
• اختلال خلقی یا افسردگی
  احساس خستگی سریع فرد با کوچکترین فعالیت بدنی خسته می شود.
• اختلال علملکرد
  کودکان و نوجوانان مبتلا به آپنه خواب ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی یا مشکلات رفتاری داشته باشند.
• فشار خون بالا یا مشکلات قلبی
  کاهش ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول آپنه خواب اتفاق می افتد، فشار خون را افزایش داده و سیستم قلبی عروقی را تحت فشار قرار می دهد. داشتن آپنه انسدادی در خواب خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش می دهد.

آپنه انسدادی خواب ممکن است خطر حمله قلبی مکرر، سکته مغزی و ضربان قلب غیر طبیعی مانند فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد.

• دیابت نوع 2
  داشتن قطع تنفس در خواب خطر ابتلا به مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.

عوارض داروها و جراحی که در درمان قطع تنفس در خواببه کار می برند.
آپنه انسدادی خواب نیز با برخی از داروهای خاص و بیهوشی عمومی تداخل دارد. افراد مبتلا به قطع تنفس در خواب ممکن است بعد از عمل جراحی بزرگ دچار عوارض شوند زیرا مستعد ابتلا به مشکلات تنفسی هستند.

قبل از عمل جراحی، در مورد قطع تنفس در خواب خود و نحوه درمان آن با پزشک مشورت کنید.

• مشکلات کبدی
  افراد مبتلا به آپنه خواب به احتمال زیاد در آزمایشات عملکرد کبد نتایج غیر طبیعی دارند و کبد آن ها به احتمال زیاد علائم زخم (بیماری کبد چرب غیر الکلی) را نشان می دهد.
• علاوه بر همه مشکلات، خروپف با صدای بلند می تواند برای اطرافیانی که در نزدیکی شما می خوابد مشکل ساز باشد.

 

ایا آپنه انسدادی خواب ، سرطان زاست ؟

آپنه خواب خطر ابتلا به برخی سرطان ها از جمله سرطان کلیه، ملانوما، سرطان سینه و سرطان رحم را افزایش می دهد.

هنوز این ارتباط به درستی درک نشده است اما به گفته دانشمندان سوئدی، اختلال مکرر در تنفس در طول شب ممکن است باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در بدن شده و این استرس فرایند التهاب را وخیم کند.

التهاب مهمترین عامل برای افزایش خطر ابتلا به سرطان است.
کشف این ارتباط، بر اهمیت و تشخیص درمان آپنه خواب می افزاید. این عارضه در مراکز و کلینیک های خواب مراکز درمانی قابل تشخیص است. تشخیص، تنها یک شب طول می کشد و به هیچ وجه دردناک نیست.

متداول ترین روش درمانی آپنه انسدادی خواب، استفاده از دستگاه جریان هوای مثبت است. این دستگاه راه های تنفسی را در طول شب باز نگه می دارد و جریان هوا را از طریق یک ماسک که در هنگام خواب استفاده می شود، به آرامی فراهم می کند.

این ابزار وقفه های تنفسی ناشی از آپنه خواب را از بین می برد.
سایر روش های درمانی عبارتند از تغییرات در شیوه زندگی مانند کاهش وزن، تغییر وضعیت و پوزیشن خواب و در نهایت جراحی برای اصلاح انسداد آناتومیکی در گلو.

درمان آپنه‌ی انسدادی خواب

هر کدام از موارد زیر می‌تواند موجب بهبود آپنه‌ی انسدادی خواب شود:

• کاهش وزن
• اجتناب از‌مصرف الکل و دارو‌های خواب آور
• به پهلو‌ بخوابید.
• از CPAP استفاده کنید.
• از ابزار‌های دهانی استفاده کنید.
• جراحی

 

آپنه مرکزی خواب چگونه درمان می‌شود؟

اگر آپنه مرکزی خواب به دنبال بیماری‌های دیگر مانند نارسایی احتقانی قلب ایجاد شود با درمان بیماری زمینه ای آپنه نیز درمان می‌شود.

از طرفی برخی درمان‌های محافظه کارانه برای آپنه‌ی انسدادی خواب احتمالا به افرادی که دارای آپنه مرکزی خواب هستند نیز مفید خواهد بود. برخی از این درمان‌های محافظه کار عبارتند از:

• کاهش وزن (در صورت لزوم) و سپس حفظ وزن مناسب
• اجتناب از مصرف الکل و قرص خواب آور
• خوابیدن به پهلو
• استفاده از اسپری بینی یا نوار تنفسی: برای حفظ جریان هوا اگر دچار سینوسی یا گرفتگی بینی هستید.
• اجتناب از بی خواب
• درمان دیگر فشار هوای مثبت مداوم (CPAP): که ترجیحا درمان اولیه برای اکثر افراد مبتلا به آپنه‌ی انسدادی خواب است. این درمان در افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب نیز مفید است. این درمان به ویژه در مورد افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب همراه با نارسایی قلبی استفاده می‌شود.
• دستگاه فشار مثبت دائم مجرای تنفسی CPAP
  Remede System: برای بیماران مبتلا به آپنه مرکزی خواب متوسط تا شدید، اخیرا دستگاه ایمپلنت به نام Remede System نیز تایید شده است.

در این روش دستگاهی کوچک تحت جراحی زیر پوست در ناحیه سینه قرار می‌گیرد که در آن باعث تحریک اعصابی می‌شود که دیافراگم را هنگام تنفس حرکت می‌دهد.

در هنگام خواب شما سیگنال‌های تنفسی شما را ارزیابی می‌کند و به طبیعی شدن الگوهای تنفس کمک می‌کند.

• داروها: داروها می‌توانند در برخی موارد مورد استفاده قرار گیرند. داروهای مختلف جهت بهبود CSA شامل استازولامید، تئوفیلین و داروهای آرام بخش و خواب آور هستند.