سوهان بینی چیست؟

سوهان ابزاری از جنس فلز است که مانند سوهان ناخن دندانه‌های بسیار ریز دارد. از این ابزار برای صاف کردن استخوان بینی استفاده می‌شود تا برآمدگی‌های جزئی آن برطرف شود.

سوهان بینی انواع مختلفی دارد که هر کدام از آن‌ها برای صاف کردن برآمدگی بینی با اندازه خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ممکن است این ابزار به جای فلز از تنگستن ساخته شود که قدرت بیشتری دارد.

این ابزار بر استخوان بینی کشیده شده و بالا و پایین می‌شود تا برآمدگی‌های استخوان صاف شود. علاوه بر آن از سوهان بینی برای کاهش ارتفاع پل بینی نیز استفاده می‌شود. این ابزار می‌تواند از نوع دستی یا اتوماتیک باشد که نوع اتوماتیک آن سرعت‌های مختلفی دارد.

سوهان کشیدن بینی و روش های آن

سوهان کشیدن بینی بعد از عمل بینی یک روش رایج برای فرم دهی نهایی به بینی است. با استفاده از رسپینگ بینی با سوهان، پزشک جراح بینی با سوهان کشیدن بینی سعی در حذف قسمت های قوز دار بینی می‌کند.

به این عمل رسپینگ بینی نیز می‌گویند. برا عمل کشیدن سوهان بینی مانند سوهان ناخن دارای برجستگی هایی برای رفع عیوب موجود است با این تفاوت که جنس رسپینگ بینی از به طور معمول از فولاد ضد زنگ است.

لازم به ذکر است که سوهان کشیدن بینی هم به روش باز و هم به روش بسته انجام شود.

به طور کلی سوهان ها سه مدل دارند :

• سوهان نرم که در آخر کار برای صاف کردن نهایی مورد استفاده قرار می گیرد.
• سوهان سوزنی که به منظور صاف کردن قوز های بزرگ استفاده می شود.
• و سوهان عاج درشت که برای صاف کردن قوز های متوسط کاربردیست.

بیشتر بخوانید  جراحی بینی ثانویه چیست و چگونه انجام میشود ؟

سوهان در جراحی بینی برای رفع نامنظمی ها

در واقع سوهان یکی از بهترین راه حل ها است سوهان کشیدن یکی از عملکردهای متخصص جراح در زیبایی جراحی بینی می باشد.

معمولاً هنگامی که بعد از جراحی قوز همچنان باقی مانده باشد با استفاده از سوهان و استفاده بیشتر از روش های بسته قوز مقداری که مانده را برطرف می کنند زیرا این روش بسته مانع آسیب رساندن به لایه های زیرین پوست می شود و در جراحی زیبایی بینی بسیار حساس و ملتهب می شود.

به طور کل سوهان کشیدن یک راه استاندارد در برطرف کردن قوز می باشد.

آنچه که موجب بالا رفتن موفقیت جراحی بینی می شود ادغام کردن تخصص و مهارت جراح و زیبا شناسی می باشد، زیرا یک جراح علاوه بر مهارت و تجربه و تخصصی که دارد از نظر طراحی و زیبایی باید مطلوب و رضایت بخش باشد البته این نکنه را باید در نظر بگیرید که بیمار نباید انتظار غیر معقولانه داشته باشد زیرا با توجه به گوشتی و استخوانی بودن بینی نوع بافت، میزان غضروف ،شکل و اندازه در شکل گیری بینی نقش به سزایی دارد.

در نتیجه برای اینکه از جراحی بینی خود رضایت کامل را داشته باشید بهتر است دیدگاه منطقی راجع به بینی خود داشته باشید و جراح راجع به اقدامات خود متعهد باشد.

تفاوت روش استئوتومی با سوهان کشی بینی

همانطور که توضیح داده شد سوهان کشی بینی برای فرم دهی پل بینی و از بین بردن قوز بینی استفاده می‌شود.

اما اگر قوز بینی بیمار زیاد باشد با روش سوهان کشی جراح قادر نیست تا آن حجم از قوز را بردارد و باید از روش استئوتومی که با شکستن استخوان بینی انجام می‌شود به برداشتن قوز بینی اقدام نماید. اما امکان دارد با وجود استفاده از روش استئوتومی پس از آن جراح برای فرم دهی نهایی از سوهان بر روی تیغه بینی استفاده نماید.

کاربردهای سوهان بینی

در جراحی‌هایی که قوز بینی بیمار بسیار بزرگ است، از روش برش استخوان برای برداشتن قوز بینی استفاده می‌شود. اما برای فرم دهی به استخوان بینی و ایجاد ظرافت نهایی در نتایج عمل، پس از مرحله‌ی اول، از سوهان بینی استفاده می‌شود.

در مواردی که قوز بینی بیمار بسیار خفیف است و نیاز به اصلاح کمی دارد، از ابتدا برای برداشتن قوز بینی از سوهان بینی استفاده می‌شود.
در جراحی بینی ترمیمی که حداقل شش ماه پس از جراحی اولیه انجام می‌شود، برای اصلاح نتایج جراحی اولیه بینی و تغییرات ظریف در شکل بینی از سوهان بینی استفاده می‌شود.

عوارض رسپینگ بینی

عمل رسپینگ نیز همانند سایر عمل های بینی نیاز به برش بافت بینی و به اصطلاح جراحی دارد تنها تفاوت این عمل در این است که در روش‌های دیگر جراح زیبایی ،بافت اضافی را برش می‌دهد یا در برخی موارد مجبور به شکستن بافت می‌شود اما در رسپینگ بینی تنها با کشیدن سوهان عمل انجام می‌شود.

عمل سوهان کشیدن بینی معمولا به عنوان یک روش مستقل و گاهی نیز به عنوان مکمل عمل بینی انجام می‌شود. بدین معنا که ممکن است پس از انجام یک جراحی نیاز باشد تا جراحی با سوهان کشیدن عمل را به پایان برساند.

همانطور که گفته شد رسپینگ بینی نیز نوعی جراحی بینی استخوانی است بنابراین پس از جراحی شاهد کبودی و تورم بافت بینی خواهیم بود. مدت زمانی که تورم بافت ممکن است به طول بینجامد حدود 9 ماه الی یکسال می باشد.

نحوه استفاده از سوهان در جراحی بینی

جراح بینی در زمان جراحی، بعد از بلند کردن پوست به منظور دست رسی به تمام ساختمان بینی، با سوهان ظریفی شروع به سوهان کشیدن غضروف یا استخوان اضافی بینی می کند.

زمانی که سوهان کشیدن تمام شد، محل مورد نظر را با سرم های مخصوص شستشو می دهد و به ادامه جراحی بینی رسیدگی می کند.

در افرادی که جراحی ترمیم بینی دارند و نیاز به جراحی باز بینی نیست، می توان از این سوهان برای رفع ایرادات خیلی کم و کوچک در غضروف از آن استفاده کرد.
در برخی از جراحی های بینی برای پوشش دهی نامنظمی های بینی از گرافت های ظریف استفاده می شود.
زمانی که فردی، نیاز به جراحی ترمیم بینی باشد، باید از جراحی اولیه بینی حدود 6 ماه گذشته باشد تا بتوان مجددا اقدام به جراحی بینی کرد. دو نوع جراحی ترمیم بینی وجود دارد. جراحی ترمیم بینی باز، جراحی ترمیم بینی بسته.

در روش جراحی ترمیم بینی بسته، از سوهان برای برداشتن قوز کم بینی که در حین جراحی برداشته نشده است استفاده می شود.

از جمله مزایای این نوع از جراحی، عدم آسیب دهی به بافت های زیر پوستی در اطراف بینی است. زیرا در جراحی اولیه بینی، بافت ها حساس شده است.

روش های برداشتن قوز بینی

بعضی اوقات نیز از گرافت های ظریف پوشاننده برای پوشاندن نامنظمی در جراحی بینی استفاده می شود. سوهان کشیدن در رویکرد باز که بهترین روش است. بعضی اوقات سوهان از جنس تنگستن است که محکمتر از فولاد است.

در جراحی بینی ثانویه که حتماً باید بعد از شش ماه از عمل اول انجام شود. در این موارد نیز در صورت باقی ماندن قوز کم، جراح بینی از سوهان و بیشتر با استفاده از روش بسته قوز خفیف باقیمانده را بر می دارد.

علت استفاده از روش بسته در این موارد عدم آسیب به بافت زیر جلدی است که در اثر عمل اول حساس و ملتهب شده است. به طور خلاصه سوهان کشیدن یا رسپینگ روش استانداردی در برداشت قوز خفیف یا قوز باقیمانده در جراحی بینی است.

سوهان کشیدن بینی یا رسپینگ می‌تواند هم به صورت باز و هم به روش بسته توسط جراح انجام شود.

1-روش باز

در این روش یک برش ظریف بین سوراخ‌های بینی ایجاد می‌شود و پوست بینی از روی بافت بلند می‌شود. در این روش دید جراح بهتر است و می‌تواند تغییرات پیچیده‌تری روی بینی ایجاد کند.

2-روش بسته

این روش بیشتر در جراحی بینی ثانویه کاربرد دارد. این جراحی که در صورت باقی ماندن قوز کم روی بینی پس از جراحی بینی انجام می‌شود، باید حتما 6 ماه بعد از عمل اول انجام شود.

به دلیل اینکه بافت زیر جلدی بینی در اثر عمل اولیه حساس و ملتهب شده است جراح برای جلوگیری از آسیب به بافت زیرجلدی از روش بسته استفاده می‌کند.

رسپینگ بینی بعد از عمل

افرادی که بینی خود را عمل زیبایی می کنند و از نتیجه آن راضی نمی باشند به انجام رسپینگ بینی روی می آورند که به اصلاح شکل و فرم بینی می پردازد.

جراح اگر صلاح بداند برای اصلاح فرم بینی یا قوز را برطرف می کند و یا قوس مناسبی به آن می دهد. این روش بدون شکستگی انجام خواهد گرفت و بعد از استئوتومی بینی پزشک از روش سوهان کشیدن استفاده خواهد کرد.

شاید شما نیز افراد زیادی را دیده باشید که از فرم بینی خود نا راضی بوده اند و دست به عمل بینی زده اند اما پس از مدتی که ورم ان از بین رفت و دوران نقاهت را سپری کردند، متوجه شدند که آن فرم شکل دلخواه آنان نبوده و دوباره در پی آن هستند که شکل بینی خود را اصلاح کنند.

در این گونه موارد وقتی فرد به پزشک متخصص خود رجوع می کنند با اصطلاحی به نام رسپینگ بینی مواجه خواهد شد که هدف این کار اصلاح نواقص بعد از عمل بینی می باشد.

رسپینگ بینی با بی حسی

در اتاق عمل برای تراشیدن قوز بینی همان طور که در بالا توضیح داده شد از بی حسی موضعی یا عمومی استفاده می شود برای این که بیمار دردی را حس نکند اما ممکن است بعد از جراحی کمی در ناحیه بینی درد داشته باشد که کاملا طبیعی است چون اثر بی هوشی از بین رفته است.

دردی که به وجود می آید کاملا طبیعی است و به مرور زمان بهتر خواهد شد. نوع بی حسی بستگی به تشخیص پزشک شما دارد.

در بی حسی موضعی فقط بینی و ناحیه اطراف آن بی حس می شود و فرد همه ی اتفاقات و حتی لرزش و فشار روی بین خود را حس می کند و همه چیز را می بیند.

ولی در بی حسی کامل فرد چیزی از اتاق عمل را به یاد نمی آورد. این روش برای سلامت شخص خطر ناک می باشد و بهتر است به دلیل کوتاه بودن زمان انجام جراحی از بی حسی موضعی استفاده شود.

روش های روتوش بینی

• سوهان کشیدن: در مورد سوهان کشیدن مختصر گاه نمی توان در مطب بینی را خوب بیحس نمود و ممکن است بیمار درد ناشی از آن را درک کند که برای وی ناخوشایند است.
• کورتون: گاهی ممکن‌است با تزریق کورتون بعضی بدشکلیها را اصلاح نمود.
• تزریق ژل: گاهی می توان با تزریق ژلهای مخصوص یا تزریق غضروف مایع شده یا به کارگیری غضروف در مطب یا کلینیک ایرادات جزئی را برطرف نمود.
  اکثر این اقدامات در مطب قابل انجام‌است اما اگر احتمال دردناک بودن اقدام وجود داشت ویا استریل بودن بسیار حیاتی بود مثل تعبیه غضروف بهتر است در اتاق عمل انجام‌ شود و یا اقدامات استریلیته را به‌ خوبی رعایت‌ نمود.

استئوتومی چیست ؟

استئوتومی  نوعی عملکرد می باشد که در آن استخوان مورد نظر به وسیله بهترین جراح بینی و با هدف خاصی برش داده و شکسته می شود. این برش ها بصورت کنترل شده ای و با وسایل خاصی انجام می گیرد.

استئوتومی به منظور تصحیح طول استخوان و یا اصلاح کردن امتداد استخوان بکار گرفته می شود.

استئوتومی درعمل جراحی بینی

استئوتومی در جراحی بینی نوعی عملکرد است که جراح بینی، استخوان را با هدف خاص برش داده و می شکند. برش ها با تکنیک مخصوص و کنترل شده ایجاد می شوند.
به طور کلی استئوتومی به منظور برطرف کردن نواقص و ایرادات ظاهری بینی ایجاد می شود و طول و امتداد استخوان با از بین بردن قوز بینی و ایجاد قوس روی پل بینی اصلاح می گردد.

در جراحی زیبایی بینی، برداشت قوز در نمای روبرو منجر به پهن شدن بینی می شود، لذا باید پهنای بینی باریک شود تا شکل نرمال بدست بیاید. بدین منظور باید دیواره کناری استخوان بینی و زائده بالا رونده استخوان ماگزیلاری در کنار، توسط وسیله ای بشکند و متحرک شود تا شکل نرمال بدست آید.

استئوتومی یک عمل تروماتیک و ضربه ای است که پس از جراحی بینی بخشی از کبودی ، ورم و التهاب بینی ناشی از آن می باشد . البته لازم است بدانیم در صورتی که جراح بینی دارای مهارت وتجربه کافی باشد ، میزان این کبودی بسیار کمتر خواهد بود .

در برخی از جراحی های بینی مانند جراحی بینی ترمیمی ممکن است که استئوتومی نیاز نباشد ، لذا میزان کبودی دور چشم کاهش می یابد .
لازم به ذکر است دلیل آن که پس از عمل جراحی بینی ، کمپرس سرد توصیه می شود ، همین استئوتومی است .

به طور کلی می توان گفت به روش صحیح شکستن استخوان بینی استئوتومی گفته می شود که اگر توسط جراحی ماهر و با تجربه انجام شود نتایج مطلوب و بی خطری به دست خواهد آمد لذا افراد از تورم و قرمزی حاصل از جراحی نبایند بترسند.

لازم به ذکر می باشد روشی ایمن که اثری بر روی پوست به جای نمی گذارد روش استئوتومی از داخل بینی است.

بیشتر بخوانید : جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی چیست و چگونه انجام می شود؟

تذکر :

در بعضی از عمل های جراحی بینی ، نظیر جراحی بینی ترمیمی ، امکان این که استئوتومی نیاز نباشد ، و جود دارد .

در حالت کلی می توان گفت ، استئوتومی با توجه به ضربه ای و تروماتیک بودن ، از عوامل مهم بروز کبودی ، ورم و التهاب بینی و اطراف چشم است ، به همین علت است که اسفاده از کمپرس سرد ، پس از اتمام جراحی بینی تا 24 ساعت اولیه پس از جراحی بینی توصیه می شود .

جراحی استئوتومی مناسب چه بینی هایی است؟

جراحی استئوتومی مناسب بینی های گوشتی نیست. همانطور که گفته شد، جراحی استئوتومی بینی مخصوص برش، حذف و اصلاح استخوان است و در نتیجه، بر روی بینی های گوشتی انجام نمی شود.

اما بینی های استخوانی دارای مشکلات زیر را می توان ازطریق عمل استئوتومی بینی اصلاح کرد.

• بینی هایی که انحراف دارند

زمانی که انحرافی در استخوان سمت چپ یا راست بینی به وجود بیاید، برای اصلاح آن استخوان بینی باید شکسته شود.

در طول جراحی استئوتومی بینی، استخوان به گونه ای بریده و جهت داده می شود که در یک مسیر صاف قرار بگیرد. بینی های شکسته شده یا بینی هایی که ضربه دیده اند، جراحی استئوتومی را تجربه خواهند کرد.

• بینی های بیش از حد عریض

اگر پل بینی خیلی عریض باشد، این دفورمیتی و بدشکلی از روبرو بیشتر به چشم می آید. زمانی که استخوان بینی ضخیم باشد، این مشکل رخ می دهد که با استفاده از روش استئوتومی می توان آن را اصلاح کرد.

در این صورت، استخوان بینی شکسته شده و طوری قرار می گیرد که طرف راست و چپ بینی به هم نزدیک تر و بینی باریک تر شود.

• بینی هایی که قوز دارند

یکی دیگر از کاربردهای جراحی استئوتومی بینی، حذف و برداشتن قوز بینی است. زمانی که قوز بینی در طول جراحی های معمولی برداشته می شود، پل بینی تخت شده و از روبرو فرورفته دیده می شود.

یعنی همان مشکل پل عریض بینی به وجود می آید. اما با جراحی استئوتومی بینی، ابتدا قوز برداشته شده و سپس، استخوان های دو طرف به یکدیگر نزدیک می شوند تا بینی بعد از جراحی شکل طبیعی خود را از دست ندهد.

برخی از بیمارانی که قوز بزرگی بر روی بینی خود دارند، بعد از عمل با عارضه ی فرورفتگی پل بینی مواجه می شوند. اما عمل استئوتومی بینی یک جراحی ایمن و معمولا موفق برای این نوع بینی ها محسوب می شود.

• بینی های شکسته شده

شکستگی بینی علاوه بر ایجاد اختلال در تنفس، معمولا بر ظاهر آن نیز اثر می گذارد. روی بینی های شکسته شده اغلب یک برآمدگی یا فرورفتگی دیده می شود و یا ممکن است بینی به دو طرف مایل و خم شود.

ترمیم بینی شکسته در بیشتر موارد نیازمند روش استئوتومی است. یعنی استخوان بینی به شکل کنترل شده ای شکسته شده و دوباره در جهت مستقیم و مناسب خود قرار داده می شود.

برای پر کردن فرورفتگی های بینی ممکن است جراح عمل گرافت غضروف را انجام دهد. پس از اتمام جراحی، بینی گچ گرفته می شود تا استخوان و غضروف ها در جای مورد نظر محکم شوند.

انواع استئونومی

با برداشتن قوز بینی ، بینی از نمای روبرو پهن می شود ، اما می توان به منظور برقراری یک ظاهر ایده آل برای بینی به کمک استئونومی پهنای بینی را باریک کرد.
استئونومی به دو صورت قابل انجام می باشد :

لترال :

در این روش ، زائده استخوان ماگزیلاری ( بالا رونده ) موجود در جداره جنبی استخوان بینی توسط ابزار مخصوصی شکسته شده و دارای حالتی متحرک می گردد.
غضروف های لترال فوقانی متصل به استخوان بینی می باشند که بعد از فرآیند فوق ، به درون خواهند آمد. استئوتومی لترال از داخل و خارج قابل اعمال می باشد.
از آنجا که استئونومی به روش لترال ، حالت ضربه زننده دارد منجر به بروز التهاب و تورم می شود ، بنابراین می بایست در مر حله پایانی جراحی بینی صورت پذیرد.

مدیال:

در این روش ، بعد از برداشتن قوز بینی ، ابزاری تحت عنوان استئوتوم مدیال که قطری حدود 2 الی 3 میلی متر دارد در طرفین بینی قرار می گیرد و منجر به متحرک شدن استخوان بینی از درون می شود.

لازم به ذکر است قبل از انجام استئوتومی در جراحی بینی ، ناحیه مورد نظر از طریق تزریق لیدوکایین خالی از خونریزی شده و بی حس می گردد.

روش انجام استئوتومی

روش انجام استئوتومی خارجی هم از بیرون و هم از داخل است. هر دو روش مرسوم است ولی از داخل بینی بدست دکتر کاظمی بهترین نتیجه را دارد. بلافاصله بعد از استئوتومی با انگشت روی محل فشار می آوریم تا خونریزی قطع شود و تورم کم شود.

علت اصلی تورم پس از عمل جراحی بینی، همان استئوتومی لترال است یعنی اگر در عمل بینی به دلیلی (مانند عدم نیاز در جراحی بینی ترمیمی) استئوتومی انجام نشود، ورم زیر چشم نداریم.

بعد از انجام استئوتومی، پشت بینی برای اینکه ناهمواری دارد یا نه، نگاه می شود اگر ناهمواری بود زیر دید مستقیم اصلاح می شود. باید از استئوتومی از پایینترین محل باشد که بعد عمل، لبه ای در محل لمس نشود و زیبا باشد.

به خاطر همین استئوتومی است که گذاشتن یخ در چهار روز اول بعد عمل بینی خیلی مهم است تا تورم به حداقل ممکن برسد. در روش خارجی از برش ظریف روی پوست به قطر دو تا سه میل متر استفاده می شود.

برش کوچک روی پوست به طول دو الی سه میلی متر در محل کانتوس داخلی چشم داده میشود (منظور روی لترال بینی است).

وقتی استخوان بینی پیچ خورده و غیر قرینه است یا کاملاً نامنظم است ممکن است استئوتومی در سطوح بالاتر لازم باشد. استئتومی در سطوح وسط یا همان اینترمدیت، شکل استخوان بینی را تغییر می دهد و تحدب را به تقعر تغییر می دهد یا تقعر را به دو قسمتی که کنار هم مطلوب بایستند تغییر می دهد.

نحوه انجام استئوتومی در عمل بینی

در کل میتوان گفت به شیوه درست شکستن استخوان بینی، استئوتومی می گویند که اگر توسط جراح بینی با تجربه و مجرب صورت گیرد نتیجه خوب و مطلوبی حاصل خواهد شد؛ بنابراین متقاضیان نباید نگران قرمزی و ورم ناشی از جراحی باشند.

شایان توجه است که روش استئوتومی از داخل بینی، تکنیکی ایمن است که هیچ گونه اثری بر روی پوست بر جای نخواهد گذاشت.

علت تورم پس از جراحی بینی چیست؟

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که چرا پس از جراحی زیبایی بینی ، در اطراف بینی کبودی و تورم ایجاد می شود و این امر تنها در برخی از افراد اتفاق می افتد؟

استفاده از استئوتومی در جراحی زیبایی بینی جهت برداشتن قوز بینی که عموما در بینی های استخوانی اتفاق می افتد، از پهن شدن بینی جلوگیری می کند، زیرا پس از برداشتن قوز بینی، بینی از نمای روبه رو پهن می شود و جراح بینی برای این که نتیجه جراحی زیبایی را به نتیجه ایده آل بیمار تغییر دهد از استئوتومی استفاده می کند.

توجه داشته باشید که استفاده از استوتومی در جراحی بینی از موارد ضروری جراحی زیبایی بینی می باشد. این امر موجب می شود تا بیماران از نتیجه مطلوبی برخوردار شوند.

پروجکشن بینی

پروجکشن بینی مربوط به یکی از ایرادات بینی می‌باشد که در جراحی زیبایی بینی مرتفع می‌شود.

پروجکشن بینی در واقع به فاصله بینی از صورت گفته می‌شود که کم بودن و یا زیاد بودن آن می‌تواند برای حفظ زیبایی و تناسب بینی مشکل ساز باشد و باید در جراحی زیبایی بینی برای رفع آن اقدام شود.

اگر بینی را یک مثلث قایم الزاویه فرض کنیم وتر آن حدود پنج سانتی متر باید باشد، ضلع مقابل وتر حدود چهار سانتی متر و قاعده که همان پروجکشن یا ارتفاع منظور ما است حدود سه سانتی متر است که اگر بیش از این مقدار باشد منظور حدود قاعده بینی از نمای کنار است یعنی پروجکشن بینی زیاد است و اگر کمتر باشد یعنی پروجکشن کم است.

اصلاح هر کدام راه حل هایی دارد. مثلاً برای اصلاح پروجکشن وقتی زیاد است جراح ممکن است دام یا قله را ببرد و مقداری از آن را بردارد یا از غضروف لترال تحتانی مقداری بردارد و ایجاد روتاسیون یا چرخش کند یا از غضروف کرورای داخلی کمی بر دارد.

به هر حال هر کدام راه کار خود را دارد و وقتی پروجکشن یا ارتفاع کم است به قولی باید چیزی به ارتفاع افزود که با قرار دادن گرافت روی نوک بینی انجام می شود.

روش رفع ارتفاع نامناسب بینی

بهترین میزان فاصله بینی از صورت باید ۲/۳ کل اندازه بینی یعنی حدود ۶۷% اندازه بینی باشد و اگر این مقدار کمتر باشد پروجکشن کم خواهد بود و اگر بیشتر باشد پروجکشن زیاد.

زمانی که فاصله بینی از صورت زیاد باشد در جراحی زیبایی بینی جراح می‌تواند با برداشتن مقداری از غضروف لترال تحتانی به رفع آن اقدام نماید و یا همچنین می‌توان با برداشتن قسمتی از دام یا قله به این منظور رسید.

در مواردی هم می‌توان با برداشتن بخشی از غضروف کرورای داخلی در جهت برطرف کردن فاصله زیاد اقدام نمود. که انتخاب هر کدام از این روش ها به شرایط بینی بیمار در عمل زیبایی بینی بستگی دارد.

بیشتر بخوانید جراحی زیبایی بینی یا رینوپلاستی چیست و چگونه انجام می شود؟

فاصله مناسب بینی از صورت

برای آن که بینی زیبا باشد و تناسب لازم را با دیگر اجزای صورت داشته باشد و همچنین در نمای نیم رخ به زیبایی جلوه کند.

نیاز است تا فاصله بینی از صورت به میزان لازم باشد که در صورت تناسب نداشتن این موضوع باید در حین عمل زیبایی بینی (رینوپلاستی) ، جراح برای ایجاد فاصله مناسب اقدامات لازم را انجام دهد.

نقش پروجکشن بینی

تنفس ، مهم ترین و حیاتی ترین وظیفه بینی می باشد. بین تنفس و بالا بودن نوک بینی ارتباط تنگاتنگی وجود دارد.
بنابراین در صورتی که جراحی بینی با هدف کاهش ارتفاع یا پروجکشن بینی ، به درستی صورت نگیرد می تواند منجر به پیدایش اختلالات و مشکلات تنفسی برای بیمار گردد.

از این رو چنانچه جراح بینی بتواند این عمل را به طرز صحیحی انجام دهد ، قاعدتا به رغم رفع ظاهر قوزدار بینی ، بیمار به نتیجه دلخواه خود از جراحی بینی دست خواهد یافت.

لازم به ذکر است که جراح بینی جهت انجام صحیح این کار می بایست طی جلسه مشاوره پیش از جراحی بینی ، تمام مسائلی که دانستن آن در روند جراحی و نتیجه آن موثر است را به دقت ، بررسی نماید.

به عنوان مثال ؛ جراح بینی باید بینی بیمار را به لحاظ جنس و نوع پوست بینی ، مجاری هوایی و میزان انعطاف غضروف بینی مورد بررسی و آنالیز قرار دهد.

بینی های گوشتی و با پوست ضخیم بهتر است کمی با پروجکشن و بر جستگی بیشتر عمل شوند زیرا به بینی نوک بیشتری می دهد و اصلاح دقیق تری از نوک یا تیپ بینی می کند.

بینی های معمولی عموماً احتیاج به دستکاری زیاد ارتفاع ندارند و ارتفاع خودشان معمولاً خوب و نرمال و کافی است.

یکی از روشهایی که کاملاً مرسوم است، روش جراحی باز یا اپن است در جراحی باز تمام حیطه نوک بینی کاملاً دقیق دیده می شود و جراح احاطه کامل به ارتفاع و میزان چرخش نوک بینی و پروجکشن و برجستگی بینی دارد.

در نتیجه نتایج بسیار زیباتر از نتایج کلوز یا بسته است.

آپنه خواب یا وقفهٔ تنفسی

وقفهٔ تنفسی در خواب یا آپنه خواب (به انگلیسی: Sleep apnea) یک اختلال خواب است که باعث توقف یا کاهش تنفس برای مدتی کوتاه (اما با تعداد دفعات زیاد) در طول خواب می‌شود.

هر توقف می‌تواند حدود چندین ثانیه طول کشیده و معمولاً تعداد زیادی توقف در یک شب اتفاق می‌افتد (ده‌ها یا حتی صدها بار). هر کدام از این دوره ها یک «آپنه» نامیده می‌شود.

اکثر این دوره‌ها با صدای خرخر بلند همراه است که در بعضی موارد با صدا و احساس خفگی همراه می‌شود که در آن فرد ناگهان با حالت خفگی از خواب بیدار می‌شود.

آپنه خواب انسدادی یکی از اختلالات خواب است که با قطع تنفس های پی در پی در طول خواب همراه است.

انواع متفاوتی از آپنه خواب وجود دارد ولی آپنه خواب انسدادی نوع رایج تر است و زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های گلو سست می شوند و راه هوا را به هنگام خواب می بندند.

بارزترین نشانه ی آپنه خواب خر و پف است. هر کسی می تواند به این اختلال دچار شود ولی شیوع ان در میان میانسالان و افراد سالمند و افراد چاق بیش از دیگران است.

برای درمان آپنه خواب انسدادی از وسایلی برای بازنگاه داشتن راه‌های هوایی و یا دهانه هایی استفاده می شود که فک را به سمت جلو حرکت می دهند و البته تعدادی از افراد هم مورد جراحی قرار می گیرند و ساختار بینی، دهان و یا گلوی انها تغییر می کند.

آپنه انسدادی خواب چیست؟

آپنه انسدادی خواب (obstructive sleep apnoea; OSA) به نوعی از اختلال خواب گفته می‌شود که در آن دیواره‌های گلو در طول خواب ریلکس و شل و باریک می‌شوند. این وضعیت باعث ایجاد توقف‌هایی در تنفس می‌شود.

این توقف‌ها می‌توانند برای چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشند و می‌توانند در طول شب چندین بار رخ دهند. این وضعیت خواب فرد را مختل می‌کند.
صداهای بلند خروپف، احساس خفگی و خرناس می‌توانند برای شریک تختخواب فرد بیمار مختل کننده باشند. افراد مبتلا به OSA می‌توانند در طول روز بسیار خسته باشند یا حتی به خواب روند.

این وضعیت می‌تواند خطرناک باشد. در کودکان، آپنه خواب می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در مدرسه یا بیش‌فعالی آنها شود.

OSA وضعیتی چیست؟

OSAای که با تغییر وضعیت فرد هنگام خواب بهبود می‌یابد، آپنه انسدادی وضعیتی خواب (positional sleep apnoea POSA) نامیده می‌شود.

افراد تمایل دارند زمانی که به پشت می‌خوابند (supine؛ خوابیده به پشت) آپنه داشته باشند و ممکن است با خوابیدن فرد به پهلو، آپنه کاهش یابد یا محو شود.

انواع اصلی آپنه خواب

• آپنه انسدادی

  آپنه خواب انسدادی نوع شایع تر است که وقتی عضلات گلو و حلق شل مى شوند، رخ می دهد.

• آپنه مرکزی

  زمانی اتفاق می افتد که مغز سیگنال های مناسب برایکنترل عضلات تنفسى را ارسال نمی کند.

• سندرم آپنه پیچیده

  زمانی رخ می دهد که کسی هر دو آپنه انسدادی و مرکزی را داشته باشد.

علائم آپنه خواب

علائم و نشانه‌های دو آپنه‌ خواب انسدادی و مرکزی، مشترک هستند و گاهی اوقات همین مسئله، تشخیص نوع آپنه را دشوار می‌سازد.

متداول‌ترین علائم و نشانه‌های آپنه‌های خواب انسدادی و مرکزی عبارتند از:

• خروپف با صدای بلند که معمولا در آپنه‌ خواب انسدادی بارزتر است
• تنفس منقطع در طول خواب به‌طوری که اشخاص دیگر متوجه‌ آن شوند
• پریدن ناگهانی از خواب به همراه تنگی نفس که به احتمال زیاد نشان‌دهنده‌ی آپنه‌ خواب مرکزی است
• بیدار شدن از خواب با دهان خشک یا گلودرد
• سردرد صبحگاهی
• ناتوانی در ماندن در حالت خواب (بی‌خوابی)
• خواب‌آلودگی شدید در طول روز (خواب‌زدگی)
• مشکلات توجه
• تحریک‌پذیری

علل آپنه خواب

• علل آپنه انسدادی

آپنه انسدادی زمانى رخ می دهد که عضلات پشت گلو ى شما شل شوند. این ماهیچه ها از کام نرم، مثلث آویزان شده از کام نرم، لوزه ها، دیواره های جانبی گلو و زبان پشتیبانی می کنند.

هنگامی که ماهیچه ها شل می شوند، راه های هوایی در حین نفس کشیدن تنگ یا بسته می شوند و شما نمی توانید نفس کافی دریافت کنید. این امر ممکن است سطح اکسیژن را در خون شما کاهش دهد.

مغز این ناتوانی در تنفس را متوجه شده و شما را از خواب می کند تا راه هاى هوایی باز شوند . این بیداری معمولا خیلی کوتاه است که شما آن را به یاد نمی آورید.

ممکن است در این حین خروپف کنید یا صداى دیگرى ایجادکنید . تمام شب این الگو می تواند در هر ساعت پنج تا سى بار تکرار شود.

این اختلالات باعث کاهش توانایی شما در رسیدن به فازهای عمیق و آرام بخش خواب می شود و احتمالا در طول ساعات خواب بیدار خواهید شد.

افراد مبتلا به آپنه انسدادی ممکن است متوجه بیدارى شب نشوند و در واقع، برخى فکر می کنند که تمام شب را به خوبی مى خوابند.

علل آپنه مرکزی

آپنه مرکزى کمتر رایج است و زمانی رخ می دهد که مغز شما قادر به انتقال سیگنال به عضلات تنفسی شما نیست. به این معنی است که شما برای مدت کوتاهی نفس نمی کشید. ممکن است با تنگی نفس بیدار شوید یا زمان زیادی خوابتان نبرد .

چه کسانی در معرض خطر آپنه خواب هستند؟

آپنه ی خواب می تواند در هر سنی و برای هر شخصی اتفاق بیفتد حتی کودکان. افراد زیر بیشتر در معرض خطر آپنه ی خواب هستند:

• مردان دو برابر بیشتر از زنان در معرض خطر آپنه ی خواب هستند.
• افرادی که اضافه وزن دارند.
• افرادی که سنشان بالای ۴۰ سال است.
• کسانی که سایز محیط گردنشان بزرگ است (۱۷ اینچ یا بیشتر در مردان و ۱۶ اینچ یا بیشتر در زنان).
• کسانی که لوزه ی بزرگ، زبان بزرگ یا استخوان فک کوچکی دارند.
• کسانی که راه تنفسی آن ها باریک است.
• کسانی که سابقه ی خانوادگی آپنه ی خواب دارند.
• کسانی که الکل، آرام و بخش و مسکن مصرف می کنند. این مواد ماهیچه های حلق را شل می کند.
• کسانی که دچار رفلاکس معده به مری هستند.
• کسانی که سیگار می کشند. سیگاری های سه برابر بیشتر از افراد دیگر در معرض خطر آپنه خواب هستند.
• کسانی که دچار بیماری های قلبی هستند بیشتر در معرض آپنه ی خواب مرکزی قرار دارند.
• کسانی که در گذشته دچار سکته شده بودند بیشتر در معرض خطر آپنه خواب مرکزی هستند.
• کسانی که دچار انسداد بینی به علت انحراف بینی، آلرژی یا سینوزیت هستند.

چه زمانی برای درمان آپنه خواب به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر شما تجربه هر یک از این علایم را دارید و یا اگر شریک زندگی شما این علایم را در شما مشاهده نمود با یک پزشک متخصص مشورت کنید، موارد زیر عبارتند از:

⛔ خروپف به قدر کافی بلند که خواب شما و یا دیگران را برهم بزند.
⛔ بیدار شدن از خواب به حالت نفس نفس زدن یا خفگی
⛔ قطع تنفس متناوب در طول خواب
⛔ خواب آلودگی بیش از حد در طول روز که ممکن است باعث به خواب رفتن شما در حین کار و یا در حال تماشای تلویزیون و یا حتی رانندگی شود.

آپنه انسدادی خواب بسیاری از مردم ممکن است خروپف را به عنوان نشانه ای از مشکلات به طور بالقوه جدی در نظر نگیرند و یا هر کس که در خواب خروپف می کند، ممکن است مبتلا به آپنه خواب نباشد.

اگر شما خروپف بلند، به خصوص خروپف هایی که با دوره هایی از سکوت نشانه گذاری می شوند، تجربه می کنید با پزشک خود مشورت کنید.

با آپنه خواب ،خروپف معمولا زمانیکه شما به پشت خود می خوابید بلندتر است و زمانی که شما به یک طرف خود بر می گردید، آرام تر می شود.

در مورد هر گونه مشکل خواب که در شما خستگی مزمن، خواب آلودگی و تحریک پذیری ایجاد می کند با پزشک خود صحبت کنید. خواب آلودگی مفرط در طول روز ممکن است به دلیل اختلالات دیگر مانند حمله خواب باشد.

تشخیص

انجام یک معاینه فیزیکی برای تشخیص آپنه خواب لازم است، پزشک شما برای تشخیص داخل دهان و گلو شما را بازدید می‌کند. خروپف یا احساس بیش از حد خواب آلودگی در طول روز.

مطالعه خواب برای تأیید تشخیص نیاز است؛ مطالعات خواب باید به‌طور سنتی در یک مرکز خواب در شب انجام گیرد، اما با این حال، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که برای تشخیص و مطالعات خواب گاهی اوقات در خانه نیز با استفاده از بعضی تجهیزات انجام پذیر است.

در مراکز خواب، سنسورهایی بر روی انگشت، پوست سر و قفسه سینه قرار می‌گیرد که هر کدام از آن‌ها وظایفی به عهده دارند که به شرح زیر است:

حسگرهایی که بر روی پوست سر قرار می‌گیرد امواج مغزی را برای اندازه‌گیری اینکه چه مدت طول می‌کشد تا بیمار به خواب رود، و چه مدت طول می‌کشد تا وارد مراحل مختلف خواب شود و اغلب چگونه در طول شب از خواب بیدار می‌شود را شناسایی می‌کند.

حسگری که در انگشت قرار می‌گیرد سطح اکسیژن در خون را اندازه‌گیری می‌کند.

حسگرهایی که بر روی قفسه سینه قرار گرفته، نرخ ضربان قلب و تنفس ثبت می‌کند، و همچنین اینکه چگونه باعث قطع تنفس در بیمار می‌شود را بررسی می‌کند.

همچنین حسگری که در داخل سوراخ‌های بینی قرار می‌گیرد فقط برای اندازه‌گیری جریان هوا است.

عوارض آپنه خواب

قطع تنفس در خواب یک وضعیت پزشکی جدی است و عوارض آن شامل موارد زیر است:

• خستگی روزانه
  بیداری های مکرر مرتبط با آپنه خواب، خواب طبیعی را مختل می کند و باعث خواب آلودگی شدید روز، خستگی و تحریک پذیری می شود.
• عدم تمرکز
  ممکن است قطع تنفس در خواب باعث عدم تمرکز شود. برای همین افرادی که دچار قطع تنفس در خواب هستند، خطر بروز حوادث وسایل نقلیه موتوری و محل کار را افزایش می دهد.
• اختلال خلقی یا افسردگی
  احساس خستگی سریع فرد با کوچکترین فعالیت بدنی خسته می شود.
• اختلال علملکرد
  کودکان و نوجوانان مبتلا به آپنه خواب ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی یا مشکلات رفتاری داشته باشند.
• فشار خون بالا یا مشکلات قلبی
  کاهش ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول آپنه خواب اتفاق می افتد، فشار خون را افزایش داده و سیستم قلبی عروقی را تحت فشار قرار می دهد. داشتن آپنه انسدادی در خواب خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش می دهد.

آپنه انسدادی خواب ممکن است خطر حمله قلبی مکرر، سکته مغزی و ضربان قلب غیر طبیعی مانند فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد.

• دیابت نوع 2
  داشتن قطع تنفس در خواب خطر ابتلا به مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.

عوارض داروها و جراحی که در درمان قطع تنفس در خواببه کار می برند.
آپنه انسدادی خواب نیز با برخی از داروهای خاص و بیهوشی عمومی تداخل دارد. افراد مبتلا به قطع تنفس در خواب ممکن است بعد از عمل جراحی بزرگ دچار عوارض شوند زیرا مستعد ابتلا به مشکلات تنفسی هستند.

قبل از عمل جراحی، در مورد قطع تنفس در خواب خود و نحوه درمان آن با پزشک مشورت کنید.

• مشکلات کبدی
  افراد مبتلا به آپنه خواب به احتمال زیاد در آزمایشات عملکرد کبد نتایج غیر طبیعی دارند و کبد آن ها به احتمال زیاد علائم زخم (بیماری کبد چرب غیر الکلی) را نشان می دهد.
• علاوه بر همه مشکلات، خروپف با صدای بلند می تواند برای اطرافیانی که در نزدیکی شما می خوابد مشکل ساز باشد.

ایا آپنه انسدادی خواب ، سرطان زاست ؟

آپنه خواب خطر ابتلا به برخی سرطان ها از جمله سرطان کلیه، ملانوما، سرطان سینه و سرطان رحم را افزایش می دهد.

هنوز این ارتباط به درستی درک نشده است اما به گفته دانشمندان سوئدی، اختلال مکرر در تنفس در طول شب ممکن است باعث ایجاد استرس اکسیداتیو در بدن شده و این استرس فرایند التهاب را وخیم کند.

التهاب مهمترین عامل برای افزایش خطر ابتلا به سرطان است.
کشف این ارتباط، بر اهمیت و تشخیص درمان آپنه خواب می افزاید. این عارضه در مراکز و کلینیک های خواب مراکز درمانی قابل تشخیص است. تشخیص، تنها یک شب طول می کشد و به هیچ وجه دردناک نیست.

متداول ترین روش درمانی آپنه انسدادی خواب، استفاده از دستگاه جریان هوای مثبت است. این دستگاه راه های تنفسی را در طول شب باز نگه می دارد و جریان هوا را از طریق یک ماسک که در هنگام خواب استفاده می شود، به آرامی فراهم می کند.

این ابزار وقفه های تنفسی ناشی از آپنه خواب را از بین می برد.
سایر روش های درمانی عبارتند از تغییرات در شیوه زندگی مانند کاهش وزن، تغییر وضعیت و پوزیشن خواب و در نهایت جراحی برای اصلاح انسداد آناتومیکی در گلو.

درمان آپنه‌ی انسدادی خواب

هر کدام از موارد زیر می‌تواند موجب بهبود آپنه‌ی انسدادی خواب شود:

• کاهش وزن
• اجتناب از‌مصرف الکل و دارو‌های خواب آور
• به پهلو‌ بخوابید.
• از CPAP استفاده کنید.
• از ابزار‌های دهانی استفاده کنید.
• جراحی

آپنه مرکزی خواب چگونه درمان می‌شود؟

اگر آپنه مرکزی خواب به دنبال بیماری‌های دیگر مانند نارسایی احتقانی قلب ایجاد شود با درمان بیماری زمینه ای آپنه نیز درمان می‌شود.

از طرفی برخی درمان‌های محافظه کارانه برای آپنه‌ی انسدادی خواب احتمالا به افرادی که دارای آپنه مرکزی خواب هستند نیز مفید خواهد بود. برخی از این درمان‌های محافظه کار عبارتند از:

• کاهش وزن (در صورت لزوم) و سپس حفظ وزن مناسب
• اجتناب از مصرف الکل و قرص خواب آور
• خوابیدن به پهلو
• استفاده از اسپری بینی یا نوار تنفسی: برای حفظ جریان هوا اگر دچار سینوسی یا گرفتگی بینی هستید.
• اجتناب از بی خواب
• درمان دیگر فشار هوای مثبت مداوم (CPAP): که ترجیحا درمان اولیه برای اکثر افراد مبتلا به آپنه‌ی انسدادی خواب است. این درمان در افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب نیز مفید است. این درمان به ویژه در مورد افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب همراه با نارسایی قلبی استفاده می‌شود.
• دستگاه فشار مثبت دائم مجرای تنفسی CPAP
  Remede System: برای بیماران مبتلا به آپنه مرکزی خواب متوسط تا شدید، اخیرا دستگاه ایمپلنت به نام Remede System نیز تایید شده است.

در این روش دستگاهی کوچک تحت جراحی زیر پوست در ناحیه سینه قرار می‌گیرد که در آن باعث تحریک اعصابی می‌شود که دیافراگم را هنگام تنفس حرکت می‌دهد.

در هنگام خواب شما سیگنال‌های تنفسی شما را ارزیابی می‌کند و به طبیعی شدن الگوهای تنفس کمک می‌کند.

• داروها: داروها می‌توانند در برخی موارد مورد استفاده قرار گیرند. داروهای مختلف جهت بهبود CSA شامل استازولامید، تئوفیلین و داروهای آرام بخش و خواب آور هستند.